a
Πριν από λίγο καιρό βρέθηκα καλεσμένος των LLOTH στα studio “Εσώτερον” όπου άκουσα μαζί με το γκρουπ την πρώτη επίσημη κυκλοφορία της μπάντας με τον τίτλο “Αθάνατη”. Ο τίτλος αλλά και το άλμπουμ παραπέμπει φυσικά στον άδικο χαμό της Μαρίας “Tristessa” Κολοκούρη και είναι φυσικά σχεδόν εξ ολοκλήρου αφιερωμένο σε αυτήν. Η Μαρία ήταν ουσιαστικά και η δημιουργός των LLOTH πριν την δημιουργία των ASTARTE.
Ακούγοντας το άλμπουμ, λίγα σημεία σε αφήνουν από το μαύρο κλίμα και ο συνδυασμός από τις κιθάρες που είναι εμφανώς επηρεασμένες από την μελωδική death Σουηδική σκηνή, με την black metal αισθητική και τα άλλοτε βάρβαρα και άλλοτε απεγνωσμένα φωνητικά σε βάζουν σε αυτό το μοναδικό συναίσθημα που το σκοτάδι κυβερνά, χωρίς ούτε μια λεπτή γραμμή φωτός και αισιοδοξίας να περνά προς τα έξω.
Το μοναδικό ίσως κομμάτι που ξεφεύγει από το γενικότερο μαύρο concept είναι το κομμάτι “Pan” που κινείται πιο κοντά στα μονοπάτια των KAWIR με την πιο folk αισθητική του. Από εκεί και πέρα το υπόλοιπο άλμπουμ θρηνεί. Είτε με έναν επικό και πομπώδες τρόπο, είτε με έναν επιθετικό τρόπο και είτε με έναν μελαγχολικό και πιο εσωτερικό τρόπο, σε όλες τις περιπτώσεις ο σκοπός είναι ένας.
Οι συνεργασίες με τον Eυθήμη Καραδήμα (NIGHTFALL) , Σάκη Τόλη (ROTTING CHRIST) και την Ανδρονίκη Σκουλά (CHAOSTAR), είναι όλες τους μοναδικές και ο τρόπος που διαχειρίστηκε η μπάντα τον κάθε έναν από αυτούς τους μοναδικούς καλλιτέχνες της ελληνικής σκηνής, ήταν κάτι παραπάνω από έξυπνος μιας και σε κάθε ένα από αυτά τα κομμάτια θα βρείτε και ένα στοιχείο από την προσωπικότητα του κάθε καλλιτέχνη ξεχωριστά.
Όλα τα παραπάνω, συν το πολύ δυνατό εξώφυλλο, μαζί με την εκπληκτική δουλειά που έγινε στην παραγωγή, βάζει το άλμπουμ στην κατηγορία με τις πιο ουσιαστικές κυκλοφορίες για την ελληνική σκηνή φέτος. Περισσότερες λεπτομέρειες στην κριτική του άλμπουμ σε λίγο καιρό.
Γιώργος Καραγιάννης
