Band of the week: KREATOR. Χρειάζονται πολλά παραπάνω λόγια γι’ αυτήν την επιλογή; Σε λίγες μέρες, το “Gods of violence”, ένας ακόμη καταπληκτικός δίσκος, θα έχει κυκλοφορήσει και αναμένεται να σπείρει πανικό για μία ακόμη φορά στις τάξεις των πολυάριθμων οπαδών του σχήματος στην Ελλάδα και τον κόσμο. Οι συντάκτες του ROCK HARD, εξέφρασαν την άποψή τους για το σχήμα κι εσείς, στο τέλος, μπορείτε να ψηφίζετε τον αγαπημένο σας δίσκο!!!
Σκέφτομαι τι να πρωτογράψω για τους KREATOR… Για το μπλουζάκι τους που φόρεσα στο γυμνάσιο και με κυνηγούσε η μητέρα μου; Για το ότι ξεροσταλιάζαμε για να δούμε την πρώτη μετάδοση του “Betrayer” στο Headbanger’s Ball μήπως και δούμε τις φάτσες μας (και με το συνεχόμενο slow motion στη βιντεοκασέτα να εντοπίσω τον αδερφό μου!!!); Η τρέλα με τους KREATOR ξεκινά από το γυμνάσιο, από την εποχή του “Pleasure to kill” και φτάνει μέχρι και τώρα, φτάνοντας σε σημείο πολύωρης περιπλάνησης, εντελώς μόνος, στους δρόμους του Essen, της γενέτειράς τους, μόνο και μόνο για να νιώσω τον λόγο που έκανε όλα τα γερμανικά σχήματα της περιοχής και δη τους KREATOR, να δημιουργούν αυτή τη μουσική. Ο Mille, ένας από τους ανθρώπους που πραγματικά αγαπά πάρα πολύ, εμπράκτως, την Ελλάδα και τους Έλληνες (όχι μόνο τους οπαδούς του γκρουπ του), είναι μία από τις πιο χαρισματικές φυσιογνωμίες της μουσικής μας. Αδυνατώ να φέρω στο νου μου, άλλο συγκρότημα που να μεγαλούργησε στα 80’s και early 90’s και να έχει καταφέρει με τις δουλειές που έχει κάνει στα 00’s, να δημιουργήσει ένα δεύτερο κύμα φανατικών οπαδών!!! Ειλικρινά, δεν ξέρω πώς μπορεί να βγάζουν setlist στις συναυλίες τους, όταν έχουν τουλάχιστον 15 τραγούδια που επιβάλλεται να τα παίζουν συνεχώς!!! Θα μπορούσα να γράψω δοκίμιο για το αγαπημένο μου thrash σχήμα, δεν βρίσκω όμως ότι υπάρχει λόγος. Όλα αυτά τα χρόνια, άλλωστε, νομίζω ότι αν υπάρχει ένας δίσκος τους που να μη μου αρέσει, είναι το “Cause for conflict” κι αυτός βγήκε σε μία περίοδο που κανένα thrash συγκρότημα δεν είχε βγάλει δίσκο της προκοπής. Έχω πάρα πολλά αγαπημένα τραγούδια, αλλά ως κωλόγερος, δεν μπορώ από το να διαλέξω το “Betrayer”…
Σάκης Φράγκος
Οι KREATOR θα μου θυμίζουν πάντα τα εφηβικά μου χρόνια όταν μπήκα στα μονοπάτια του σκληρού ήχου. Θυμάμαι σαν σήμερα την σελίδα που είχα βάλει στο κλασέρ των Αγγλικών μου, από γνωστό περιοδικό που είχε τα 4 μέλη εποχής “Extreme Aggression” και έγραφε “Love Us Or Hate Us”.
Το single “Betrayer” παιζόταν παντού εκείνη την εποχή. Το εν λόγω album αποτέλεσε την αρχή για να ψάξω όλα τους τα προηγούμενα albums. Ε, δεν ήθελε και πολύ για να εκτιμήσεις ένα σχήμα που ακόμα και στις μέρες μας αποτελεί μια από τις ναυαρχίδες ενός ολοκλήρου ιδιώματος. Οι νεανικές αγάπες δεν ξεχνιούνται ποτέ!
Θοδωρής Μηνιάτης
Εγγύηση. Η πρώτη λέξη που μου έρχεται στο νου όταν ακούω το όνομα των KREATOR. Οι Γερμανοί κάνουν πράξη τη λέξη συνέπεια όλα αυτά τα χρόνια της ύπαρξής τους. Με ένα μουσικό εγκέφαλο που ακούει στο όνομα του Mille Petrozza, καταφέρνουν να στέκονται στην κορυφή του metal. Και με σχετική ευκολία μάλιστα. Η ερωτική έλξη με τους KREATOR έγινε τα χρόνια του γυμνασίου όταν μια κασετούλα TDK έπεσε στα χέρια μου και είχε μέσα το “Pleasure to kill”. Ακραίος ήχος στα εφηβικά αυτιά μου, ματώσανε στην κυριολεξία από την όμορφη βία των Γερμανών! Η συνέχεια του μικρού Ντίνου ήταν το ψάξιμο στη μπάντα. Ύμνοι ολκής, ειδικά όταν οι KREATOR μετατρέπονται σε mid tempo ογκόλιθους, με δισκάρες που κοιτάνε το παρελθόν τους στα ίσα και με συναυλίες που τσακίζουν κόκαλα! Επαναλαμβάνω και ας γίνομαι κουραστικός. Οι τύποι είναι εγγύηση! Ξεκάθαρα!
Ντίνος Γανίτης
Το thrash metal ποτέ δεν αποτέλεσε προσωπική μου αδυναμία. Υπάρχουν κάποιες, λίγες μάλλον μπάντες, που πραγματικά γουστάρω απ’ το χώρο αλλά μέχρι εκεί. Η υπόθεση KREATOR παρ’ όλα αυτά είναι πιο μπερδεμένη. Πρέπει να συγκαταλέγομαι στα λιγοστά άτομα, που άρχισαν πραγματικά ν’ απολαμβάνουν τη μουσική των Γερμανών από το ξεκίνημα της νέας χιλιετίας κι έπειτα. Υπήρχαν φυσικά κομμάτια που ξεχώριζα και ξεχωρίζω αλλά ποτέ δίσκοι ολόκληροι, αισθανόμενη ότι ηχούσαν πολύ φασαριόζικα για τα δικά μου αυτιά. Απ’ το “Violent Revolution” κι έπειτα, η πιο μελωδική και τεχνική τους προσέγγιση μ’ έχει κερδίσει σαφώς περισσότερο, ενώ όσο περισσότερο πλησιάζουμε στο σήμερα, τόσο καλύτερα… Ο αρκετά άναρχος για τα γούστα μου ήχος τους, έχει εξελιχθεί εντυπωσιακά, είναι δομημένος εξαιρετικά, είναι αυτός που με κάνει να ανυπομονώ να ακούσω το επόμενο βήμα τους, το οποίο και καταφθάνει σε λίγες μέρες. Κάπως έτσι, προκύπτει και η επιλογή του ακόλουθου κομματιού, που πραγματικά είναι απ’ τα αγαπημένα μου στο είδος του thrash.
Χαρά Νέτη
Μπάντα της εφηβείας! Από τα πρώτα συγκροτήματα της μεταλλικής σκηνής που άκουσα ποτέ, σε ηλικία 16 ετών. Πρώτος δίσκος ήταν το “Outcast” και συγκεκριμένα, το video clip για το εναρκτήριο τραγούδι του δίσκου, “Leave this world behind”. Είχα τρελαθεί με το riff στην εισαγωγή και με τα ντραμς, καθώς και με τον τρόπο που τραγουδούσε ο Petrozza. Εννοείτε ότι όταν μετέπειτα άκουσα όλο το δίσκο, υπήρξαν πολλά κομμάτια που λάτρεψα, όπως φυσικά το power hit “Phobia”, με το οποίο είχα κάψει άπειρα εγκεφαλικά κύτταρα! “Nonconformist” και “Black sunrise”, ήταν επίσης τραγούδια που σημάδεψαν τα πρώτα μου χρόνια σε αυτή τη μουσική. Γενικά, παρόλο που το “Outcast” «στολίστηκε» τα μάλα από τους οπαδούς της μπάντας, μέχρι να βγει το πιο «στολισμένο» και 2ο αγαπημένο “Endorama”, το οποίο κυκλοφόρησε 2 χρόνια μετά, εξακολουθεί να είναι το αγαπημένο μου άλμπουμ από τη δισκογραφία των Γερμανών. Ναι, το ξέρω είμαι αιρετικός!
Γιώργος Δρογγίτης
Ήρθε η στιγμή που στην στήλη band of the week έχουμε τους KREATOR και τι να πρωτογράψει κανείς για το πολυαγαπημένο αυτό συγκρότημα! Προσωπικά δεν θεωρώ το συγκρότημα κορυφαίο μόνο στο Ευρωπαϊκό thrash στερέωμα αλλά πως είναι και ένα εκ των κορυφαίων συγκροτημάτων στο σύνολο της heavy metal μουσικής. Οι KREATOR είναι από τα λίγα συγκροτήματα που σε κάθε νέα τους κυκλοφορία καταφέρνουν να μείνουν πιστοί στις ρίζες τους παίζοντας όμως μουσική που να ακούγεται φρέσκια, στα δεδομένα της κάθε εποχής χωρίς να αντιγράφουν τους εαυτούς τους. Λίγα είναι τα συγκροτήματα που το καταφέρνουν αυτό με τέτοια επιτυχία κουβαλώντας στην πλάτης τους 35 χρόνια καριέρας. Τι και αν την εποχή που κυκλοφόρησε το “Outcast” και το “Endorama” πολλοί οπαδοί της μπάντας τους γύρισαν την πλάτη; Παίρνοντας στοιχεία από αυτά τα album συνδυάζοντας τα με τις παλιές speed thrash επιτυχίες τους, οι KREATOR από το “Violent revolution” και μετά με κάθε τους κυκλοφορία κολλάνε τα μυαλά μας στα κάγκελα!! Άντε με το καλό να βγει το νέο τους album που με τα πρώτα πολύ θετικά δείγματα του, “Satan is real” και “Gods of violence”, μία γλυκιά ανυπομονησία την έχουμε!
Δημήτρης Μπούκης
Προσπαθώντας να ξεπεράσω το συναισθηματικό δέσιμο που έχω με τη μπάντα από το Essen και να μιλήσω όσο πιο αντικειμενικά μπορώ, θεωρώ ότι οι KREATOR είναι αυτή τη στιγμή η μεγαλύτερη μπάντα από την Τευτονική Τετράδα (SODOM, DESTRUCTION, TANKARD οι άλλες τρεις) και ίσως η μόνη που μπορεί να κοιτάξει κατάματα τους Big 4 από την άλλη μεριά του Ατλαντικού, όχι μόνο χωρίς ίχνος ντροπής αλλά και με υπεροψία. Αν υπάρχει κάτι που χαρακτηρίζει τους KREATOR είναι η σταθερότητα. Μια μπάντα που, ακόμα και όταν πειραματίστηκε με τον ήχο της στη δεκαετία του ’90, πάντα ήταν προσηλωμένη στους στόχους και τα θέλω της. Μια μπάντα που ποτέ δεν κοίταξε πίσω και αυτή τη στιγμή έχει καταφέρει να είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η μεγαλύτερη thrash μπάντα της Γηραιάς Ηπείρου και μια από τις μεγαλύτερες παγκοσμίως. Φυσικά όλα αυτά δεν θα ήταν εφικτά αν δεν υπήρχε στο τιμόνι της μπάντας η αστείρευτη riffομηχανή που ακούει στο όνομα Mille Petrozza. Ένας άνθρωπος που, εκτός από τα απίστευτα διαμάντια που μας έχει χαρίσει όλα αυτά τα χρόνια, πάντα κάτι έχει να πει μέσα από τους στίχους του, που θα σε προβληματίσει και θα σε κάνει να ψαχτείς λίγο περισσότερο. Εκτιμώ ότι οι KREATOR έχουν ακόμη να δώσουν πολλά στη μεταλλική σκηνή και τα πρώτα δείγματα της νέας τους δουλειάς είναι αρκετά να μας κάνουν να αδημονούμε για το τελικό αποτέλεσμα. Πέρυσι, τόσο οι DESTRUCTION όσο και οι SODOM κυκλοφόρησαν άλμπουμ που μου άφησαν ανάμικτα συναισθήματα, απογοήτευση για τους πρώτους, μετριότητα για τους δεύτερους. Αυτή τη χρονιά έχω την αίσθηση ότι η ψαλίδα ανάμεσα στους KREATOR και τους συμπατριώτες τους θα ανοίξει περισσότερο. Και αντί επιλόγου, όπως λέγαμε κάποτε πιτσιρικάδες, ΝΑΙ ΡΕ, ΚΑΣΑΤΟΡ!!
Η επιλογή του κομματιού έγινε αφήνοντας σκόπιμα απ’ έξω αυτά του λατρεμένου μου “Extreme Aggression” και ανατρέχοντας πίσω στο παρελθόν. Cry War!!!
Θοδωρής Κλώνης
Στο άκουσμα του ονόματος των Γερμανών, το “Coma Of Souls” μου έρχεται στο νου καθώς είναι ακόμα και σήμερα ο αγαπημένος μου δίσκος από δαύτους (με μικρή διαφορά από τον “Pleasure To Kill”). Οι KREATOR είναι μία μπάντα που έχει τολμήσει να αλλάξει τον ήχο της, έχουν πειραματιστεί ως καλλιτέχνες και είναι κάτι που τους βγάζω το καπέλο για αυτό, ασχέτως αν μου άρεσαν οι δίσκοι αυτοί ή όχι στο βαθμό που θα ήθελα. Το “Coma Of Souls” ήταν o τελευταίος μιας περιόδου πριν αρχίσουν τους μουσικούς πειραματισμούς και όλα τα κομμάτια είναι “ένα και ένα” και δικαίως θεωρείται κλασσικός δίσκος πλέον στο χώρο του Metal.
Θάνος Κολοκυθάς
Πραγματικά δε δίνω δεκάρα τι λένε οι φανατικοί οπαδοί τους σχετικά με το “Endorama”. Και αν τελικά θα έπρεπε να το κυκλοφορήσει κάτω από διαφορετικό όνομα σαν project. Οι KREATOR είναι ο Mille και εκείνο τον καιρό γούσταρε να βγάλει κάτι εντελώς έξω από την πεπατημένη που είχαν ανοίξει αριστουργήματα σαν τα “Extreme aggression” και “Coma of souls”. Δεν ξέρω αν τελικά θα πρέπει να πιστέψω στον αστικό μύθο που διαδίδεται για εκείνη την εποχή, ότι δηλαδή ο Petrozza άρχισε να γουστάρει τους THE SISTERS OF MERCY και τους FIELDS OF THE NEPHILIM για τα μάτια μιας γυναίκας. Εκείνο που ξέρω με σιγουριά είναι ότι αυτή η ΔΙΣΚΑΡΑ συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πέντε κορυφαίες gothic metal κυκλοφορίες των 90’s και ότι είναι η πρώτη μου επιλογή όταν θέλω να ακούσω κάτι από KREATOR. Για παντελόνια-σωλήνες και κονκάρδες ανατρέξτε στα άλλα κείμενα που συνυπάρχουν με το παρόν. Εδώ υπάρχει μόνο σκοτάδι, μονότονοι ρυθμοί και οι καλύτεροι στίχοι που έγραψε αυτός ο χαρισματικός μουσικός.
Γιώργος Κόης
Προφανώς και δεν θα πρωτοτυπήσω! Προφανώς και η γενιά μου θα είναι μόνιμα και αδιάρρηκτα συνδεδέμενη με το “Betrayer” αφού τα γυρίσματα στην Αθήνα αλλά και η μεγάλη εμπορική επιτυχία του “Extreme aggression” άνοιξε νέους δρόμους (και αγορές) για τον Mille και την παρέα του. Το γερμανικό thrash δεν θα ήταν ποτέ ίδιο και μπορεί ο αγαπημένος μου ever δίσκος των KREATOR να κυκλοφόρησε αμέσως μετά αλλά πάντα (μα πάντα) το πρώτο σημείο αναφοράς θα είναι το “Betrayer”… Όχι τόσο για λόγους ποιότητας αλλά για λόγους νοσταλγίας! Πέρσι στα Χανιά ήταν από τα highlights της εμφάνισης των KREATOR.
Σάκης Νίκας
Το ταξίδι με τους Γερμανούς στυλοβάτες του ακραίου ήχου, ήταν ανέκαθεν ενδιαφέρον, με ποικιλία, οργανωμένες κινήσεις και πάμπολλα εξαιρετικά τραγούδια. Είναι αλήθεια πως δεν με κέρδισαν όλες τους οι δουλειές, αλλά απ’ όταν ξεκίνησα να ακούω KREATOR, ποτέ δεν τις αγνόησα.
Ο Mille Petrozza, έχει εξελίξει την πολεμική του μηχανή και τα τελευταία χρόνια συνδυάζει την σύγχρονη αισθητική, με τις thrash ρίζες του και δεν σταματά να κυκλοφορεί φοβερά τραγούδια. Παράλληλα το κοινό έχει αγκαλιάσει την μπάντα περισσότερο από ποτε, ώστε οι ίδιοι να βιώνουν την πιο επιτυχημένη περίοδο της καριέρας τους, και να συνεχίζουν να ταλαιπωρούν τους σβέρκους μας με καταιγιστικές συνθέσεις, αλλά και φανταστικές συναυλίες, όπως πέρυσι στο Chania Rock Festival. Πάμε τώρα για το νέο…
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
Με τους KREATOR είχα από τα early 90’s μια σχέση τρελής αγάπης. Δε θα ξεχάσω ποτέ όταν πρωτοάκουσα το “Extreme aggression” που πήρα σε CD τότε! Σε αυτή την πρώτη επαφή μου μαζί τους ξεχώρισα και το κύριο χαρακτηριστικό τους εκείνη την περίοδο που δεν ήταν άλλη από τις απίστευτες μελωδικές γραμμές στις κιθάρες! Πραγματικά πρωτόγνωρο για έναν έφηβο που «φοβόταν» το thrash και μόλις είχε μπει στα «βαθιά» του extreme metal! Και κυρίως που δεν «άντεχα» σε πρώτη φάση τα ακραία φωνητικά με τις ογκώδεις παραγωγές χωρίς μουσικότητα! Ο Mille ήξερε να τοποθετεί τη φωνή του κατά τέτοιο τρόπο που να έχει μελωδικές γραμμές στα ρεφραίν που σου κόλλαγαν στο μυαλό κατευθείαν – κάτι που είναι trademark τους και ελάχιστες μπάντες στο σύνολο του ακραίου metal το έχουν καταφέρει!
Όταν είχε βγει το “Cause for conflict” είχα απογοητευτεί σε πολύ μεγάλο βαθμό από τον κενό ήχο που είχαν τα drums και – κυρίως – από το γεγονός ότι επιτηδευμένα θέλανε να γυρίσουν στο πρώιμο στυλ τους.
Το “Outcast” ήταν η λύτρωσή μου, όμως, γιατί είχαν πάρει και τον Tommy των CORONER! Τότε ήταν και η πρώτη φορά που τους είδα σε συναυλία και θυμάμαι πόσο έντονα μου είχε αρέσει το γεγονός ότι ελαττώσαν σε ταχύτητα όλα τα παλιά κομμάτια τους!
Με το “Endorama” ένιωσα ότι ο Mille έχει χάσει την πυξίδα του και ξενέρωσα όσο δεν πάει με το “Violent revolution” που είναι για εμένα ο ορισμός του επιτηδευμένου δίσκου. Η κοινή τους εμφάνιση με τους SODOM και DESTRUCTION μου φανέρωσε για πρώτη φορά την τάση για ρετρολαγνεία που είχαν τα early 00’s με αναρίθμητους fans να ντύνονται όπως και στα 80’s!
Στο “Enemy of god” χτίστηκε ο μύθος των σύγχρονων KREATOR και γιγαντώθηκε με το προηγούμενο τους φοβερό album! Δεν έχανα τις συναυλίες τους για κανένα λόγο, ακόμα κι όταν ήταν προβλέψιμοι όπως στις κοινές τους εμφανίσεις με τους CELTIC FROST!
Από τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής το καινούριο album τους προμηνύεται εξίσου καλό με το “Phantom antichrist” και προβλέπω να έχουν καινούρια ενδιαφέροντα στοιχεία στον ήχο τους!
Η πιο αγαπημένη μου περίοδος είναι σίγουρα από το “Terrible certainty” μέχρι το “Coma of souls”. Αν ήμουν 20αρης σίγουρα θα έλεγα από το “Enemy of god” μέχρι σήμερα, αλλά δεν είμαι δυστυχώς…Όπως και να έχει νιώθω 20αρης κάθε φορά που έρχομαι αντιμέτωπος με κάτι καινούριο από τους Γερμανούς και η χαρά μου γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν μοιράζομαι την ίδια χαρά με τους κολλητούς μου που τους ακούμε μαζί από τότε!
Αλήθεια υπάρχει κανείς που να ανταλλάσσει το “Extreme aggression” σε βινύλιο και να του δώσω το CD; Μάλλον για τρελό ψάχνω έ;
Λευτέρης Τσουρέας
Οι KREATOR είναι ένα από τα σημαντικότερα thrash metal συγκροτήματα της Γερμανίας, της Ευρώπης αλλά κι όλου του πλανήτη (οι εξωγήινοι παίζουν thrash άραγε;). Από την αρχή της καριέρας τους μέχρι και τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, κρατούσαν πάντα τον πήχη της ποιότητας ψηλά, ακόμη και στο “Endorama” που επέλεξαν να πειραματιστούν με gothic στοιχεία. Έχουν αγαπηθεί ιδιαίτερα από τους Έλληνες οπαδούς, όπως και οι ίδιοι έχουν δείξει την αγάπη τους για την Ελλάδα, με το αλήτικα μαγνητοσκοπημένο video clip του “Betrayer” να αποτελεί ένα από τα πειστήρια. Αν και προσωπικά γαλουχήθηκα στη thrash metal χρονολογικά από την αμερικάνικη σχολή, είμαι από αυτούς που τους κέρδισαν οι KREATOR από την πρώτη επαφή που είχα μαζί τους. Κι αυτή έγινε με το “Violent revolution”, ένα άλμπουμ που βγήκε μία περίοδο που ελάχιστες μπάντες έπαιζαν thrash metal και που κατέληξε να είναι μεταξύ των αναβιωτών του είδους, μαζί με τους ακόμη νέους GRIP INC. και THE HAUNTED που κρατούσαν τα ινία, τους επανασυνδεδεμένους DESTRUCTION, εφόσον επέστρεψε ο Schmier, και τους ακάθεκτους SODOM. Από Αμερική μεριά οι μόνοι που έπαιζαν τότε thrash ήταν οι TESTAMENT, οι οποίοι είχαν κυκλοφορήσει το “The gathering” που φάνταζε σαν κύκνειο άσμα. Πέραν αυτών, μεγαθήρια του στυλ όπως METALLICA, MEGADETH, SLAYER και ANTHRAX ακολουθούσαν άλλα μονοπάτια στον απόηχο του μεσουρανήματος της grunge. Οπότε όταν έσκασε το εναρκτήριο “Reconquering the throne” στα ηχεία μου, η μόνη αντίδραση είναι το ακατάπαυστο headbanging. Συν τοις άλλοις, όταν είχα κάνει συνέντευξη με το Mille Petrozza για το εν λόγω άλμπουμ, στην τηλεόραση του lounge του ξενοδοχείου όπου γινόταν η προώθηση του δίσκου, εκείνη τη στιγμή έπαιζαν ειδήσεις και βλέπαμε ζωντανά την τρομοκρατική επίθεση στους δίδυμους πύργους, κάνοντας ακόμη πιο αξέχαστη την εμπειρία.
Κωνσταντίνος Βασιλάκος
