“Tearing down the walls!”
Οι θρυλικοί HEIR APPARENT επανέρχονται στο προσκήνιο μετά από σχεδόν τριάντα (!) χρόνια με τον διάδοχο του μυθικού πια “One Small Voice”, το εξαιρετικό “The View from Below”. Με αφορμή αυτή τη κυκλοφορία, ένας ενθουσιώδης αρχηγός (Terry Gorle, κιθάρα) συνομιλεί με έναν ενθουσιασμένο συντάκτη (Δημήτρης Τσέλλος) και πληροφορεί τους φίλους των Αμερικανών σχετικά με διάφορα θέματα που αφορούν τη μπάντα. Proceed!
Γεια σου Terry! Πως είσαι;
Γεια σου και σένα Δημήτρη, είμαι πολύ καλά, σε ευχαριστώ!
Επιτέλους, σε ξαναβλέπω ενεργό! Back in action!
Χαίρομαι πολύ που επέστρεψα, τόσο εγώ, όσο και η μπάντα! Ήταν μακρύς ο δρόμος της επιστροφής μας ως εδώ, και ελπίζουμε να βγάλει σε κάτι καλό.
Λοιπόν, οι HEIR APPARENT επιστρέφουν με νέο άλμπουμ. Πως πήγαν τα πράγματα ως τώρα; Ποιες οι αντιδράσεις, και ποια τα μηνύματα που λαμβάνετε από τους οπαδούς σας;
Οι αντιδράσεις από περιοδικά και webzines ως τώρα ήταν πολύ καλές και οι οπαδοί έχουν αποδειχθεί άκρως υποστηρικτικοί. Μας στηρίζουν πολύ σε όλο αυτό. Ελπίζουμε λοιπόν να εκμεταλλευτούμε αυτό το momentum, και, κρατώντας τους παλαιούς μας οπαδούς, να προσελκύσουμε νέο κόσμο στη μουσική των HEIR APPARENT. Αυτός είναι ο στόχος μας!
Πόσο καιρό σας πήρε να τελειώσετε τη σύνθεση και την ηχογράφηση του νέου δίσκου;
Ξεκινήσαμε την όλη διαδικασία πριν 2-3 χρόνια και οι περισσότερες ιδέες γράφτηκαν τότε. Όλα αυτά τα χρόνια είχα μαζέψει πολλές ιδέες, αλλά δεν βιαζόμουν να τις τελειώσω. Ο λόγος είναι πως δεν θέλω να έχω στη μπάντα μουσικούς – robots που να είναι άβουλοι, αλλά να συνεργαζόμαστε όλοι μαζί και να υπάρχει η κατάλληλη χημεία με αυτό τον τρόπο. Ξεκινήσαμε τις ηχογραφήσεις τον Μάρτιο, και τον Ιούλιο όλα ήταν έτοιμα. Κάποιες λεπτομέρειες στην ενορχήστρωση και οι στίχοι ολοκληρώθηκαν μαζί με τα φωνητικά, οπότε να τα θεωρείς ό,τι πιο «φρέσκο» έχει η μπάντα αυτή τη στιγμή.
Σχεδόν τριάντα (30) χρόνια από τη κυκλοφορία του “One Small Voice”… Πες μου αν θες για αυτή τη “παύση”. Τι έγινε τότε;
Όταν η μπάντα διαλύθηκε, έκανα διάφορα δικά μου πράγματα, άσχετα με τη μουσική. Όταν υπήρξε ενδιαφέρον από εταιρείες να επανακυκλοφορήσουν οι δίσκοι μας το 1999, ξεκίνησα τη διαδικασία εύρεσης μουσικών που να ενδιαφέρονται και αυτοί να βάλουμε ξανά μπροστά τη μπάντα. Για κάποια χρόνια υπήρξαν πολλές αλλαγές στη σύνθεσή μας, αλλά αυτό που πραγματικά έλειπε, ήταν ένας σωστός τραγουδιστής. Όταν λοιπόν βρήκαμε τον Will Shaw και είδαμε πως μπορεί να ανταπεξέλθει άνετα στο παλαιό υλικό, αποφάσισα πως πρέπει να ηχογραφήσουμε κάτι καινούργιο. Το καινούργιο άλμπουμ των HEIR APPARENT.
Ας μιλήσουμε λοιπόν για το “The View from Below”. Προσωπικά, θεωρώ πως είναι ό,τι πιο μοντέρνο και «σκοτεινό» έχετε κυκλοφορήσει ως τώρα. Ακολουθείς και παρακολουθείς τις εξελίξεις στο χώρο του metal, ήταν αυτή η στροφή προσχεδιασμένη, ή απλά συνέβη;
Απλά…έγινε. Δεν μπορώ να πω πως παρακολουθώ τις εξελίξεις Δημήτρη. Ακόμη παρακολουθώ και ακούω τις μπάντες που με ενέπνευσαν να ασχοληθώ με τη μουσική. Σκοπός αυτού του δίσκου, ήταν να δημιουργήσουμε έναν δίσκο που να έχει καλή μουσική και ωραία φωνητικά. Δεν είχαμε σκοπό να ακουστούμε «σκοτεινοί», αλλά υποθέτω πως αυτό ήταν μια «αντανάκλαση» των καιρών μας…
Δηλαδή;
Πάντα μας ενδιέφερε η πολιτική και όλα όσα γίνονται στο πλανήτη μας και τον επηρεάζουν. Δυστυχώς, λόγω των δυνάμεων εκείνων που υπονομεύουν τη δημοκρατία με τη συνεχή προπαγάνδα προς τον αυταρχικό εθνικισμό και φυσικά με τη διαφθορά σε όλα τα επίπεδα, ο κόσμος πλησιάζει πολύ προς τις συνθήκες εκείνες στις οποίες είχαμε αναφερθεί μέσα από τους στίχους πριν από 30 χρόνια.
Καταλαβαίνω… Ας αλλάξουμε λίγο κλίμα και ας μιλήσουμε για τον Will, ο οποίος έκανε τρομερή δουλειά πίσω από το μικρόφωνο. Θεωρώ πως έδωσε νέο αέρα στη μπάντα και στον ήχο της. Πιστεύεις πως επιτέλους βρήκατε κάποιον που να μπορεί να μείνει σε αυτή τη θέση για πολύ καιρό;
Μακάρι Δημήτρη! Γνωρίζοντας τις δυνατότητες των προηγούμενων τραγουδιστών μας, καθώς και τις απαιτήσεις των οπαδών μας, θεωρήσαμε πως πρέπει να βρούμε κάποιον που να ανταποκρίνεται μεν σωστά σε εκείνο το υλικό, αλλά και να κοιτά μπροστά. Για τον Will, αυτή είναι η πρώτη φορά που ηχογραφεί και που θα περιοδεύσει εκτεταμένα με μια μπάντα (σ.σ:!!!) . Δουλέψαμε πολύ για να συνθέσουμε κομμάτια που να αναδεικνύουν το ταλέντο του, και πραγματικά χαιρόμαστε πολύ που άδραξε την ευκαιρία και συμπεριφέρεται σαν σωστός επαγγελματίας και τραγουδιστής «πρώτης γραμμής».
Μιλώντας για την απόδοση του Will νομίζω πως η καλύτερή του στιγμή είναι στο κομμάτι “The Door” (σ.σ: πραγματικό έπος, από τα καλύτερα κομμάτια της χρονιάς, ακούστε το οπωσδήποτε). Μήπως εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα νέο “classic” της μπάντας;
Αυτό θα ήταν υπέροχο, αλλά δεν μπορώ εγώ να το αποφασίσω αυτό ξέρεις, χαχα! Οι οπαδοί και ο Τύπος θα μας τοποθετήσει στο επίπεδο που μας αξίζει, όσον αφορά την επιτυχία που θα κάνει όχι μόνο το κομμάτι, αλλά όλος ο δίσκος. Εμείς, απλά γράψαμε κομμάτια που να δείχνουν τι μπορεί να κάνει η μπάντα τη στιγμή αυτή και νομίζω πως τα καταφέραμε. Τι λες;
Σίγουρα Terry! Μιλώντας για μεμονωμένα τραγούδια, ποιος είναι υπεύθυνος για τα oriental στοιχεία στο “The Road to Palestine” και στο “Insomnia”; Δική σου ήταν η ιδέα;
Το “The Road to Palestine” δημιουργήθηκε από διάφορα μέρη ηχογραφημένα πριν 25 χρόνια, μαζί με κάποια νεότερα που τα περάσαμε λίγες μέρες πριν την ηχογράφηση των τυμπάνων, ενώ οι στίχοι γράφτηκαν μόλις δύο μέρες πριν το τραγούδι ηχογραφηθεί στη τελική του μορφή. Χρησιμοποίησα μια κλασσική Phrygian mode τεχνική (σ.σ: αναφέρεται εδώ σε γνωστή τεχνική στη κιθάρα), και έτσι δημιουργήθηκε η ατμόσφαιρά του. Το κομμάτι ονομάστηκε έτσι πολύ πριν μπουν οι στίχοι, είναι μια αναφορά που ήθελα έτσι κι αλλιώς να κάνω σε μια χώρα 2500 ετών, η οποία ταλανίζεται από πολιτικές και θρησκευτικές διαμάχες. Ήθελα να δώσω το μήνυμα πως ο μόνος δρόμος για τον άνθρωπο είναι να σταματήσει τις πολεμικές διαμάχες και να βρει ειρήνη, μόνο έτσι θα επιζήσει και θα προοδεύσει. Έτσι, όλοι οι δρόμοι, οδηγούν στη Παλαιστίνη… Οπότε, αυτό είναι το δικό μας κάλεσμα για ειρήνη.
Αυτά τα τραγούδια είναι και τα αγαπημένα μου, μαζί με το “The Door”. Τα δικά σου άραγε, ποια είναι;
Αγαπώ όλα τα κομμάτια το ίδιο, αλλιώς δεν θα τα είχα γράψει, χαχα! Μιας και το αναφέρεις όμως, χαίρομαι πολύ που σου αρέσουν αυτά συγκεκριμένα. Και χαίρομαι, γιατί σε άλλους αρέσουν κάποια άλλα περισσότερο, επομένως αυτό δείχνει πως ο δίσκος «άγγιξε» ανθρώπους με διαφορετικές προτιμήσεις.
Υπάρχουν άραγε κάποιες συνθέσεις που δεν ταίριαζαν στο “The View…”, και ίσως χρησιμοποιηθούν στο μέλλον;
Πάντα υπάρχουν ιδέες που μένουν έξω. Εμείς ολοκληρώσαμε και τελειοποιήσαμε ακριβώς αυτές που χρειαζόταν για το άλμπουμ. Ο μόνος περιορισμός που είχαμε, ήταν ο χρόνος που μπορούσαμε να διαθέσουμε για τη δημιουργία μουσικής στο πλαίσιο της καθημερινής μας ζωής, αφού κανείς από εμάς δεν είναι σε θέση να ζήσει ως μουσικός και μόνο. Είναι κάτι που θα εξακολουθήσει να ισχύει, εκτός αν αυτό το άλμπουμ γίνει εξαιρετικά επιτυχημένο. Θα ήθελα πολύ να είμαι ένας μουσικός που θα ζει από τη μουσική του, αλλά δεν εξαρτάται από μένα όπως καταλαβαίνεις…
Ακούγοντας το promo, είμαι σίγουρος πως συναντούμε ξανά τον «εσωτερικό και προσωπικό» σου τρόπο γραφής… Τι σε απασχολεί στις μέρες μας; Ποιες οι πηγές της έμπνευσής σου;
Ανησυχώ για την όλη κατάσταση. Ζούμε μέσα μια αυταπάτη. Η προπαγάνδα και η διαφθορά δηλητηριάζουν την πολιτική ζωή και την κοινωνία μας. Θα ήθελα να δω τον τερματισμό της ανισότητας και της καταπίεσης και το τέλος της περιβαλλοντικής ρύπανσης που καταστρέφει αυτόν τον πλανήτη… Ο ανθρώπινος πληθυσμός έχει διπλασιαστεί από τότε που ήμουν στο γυμνάσιο, δεν ξέρω τι θα γίνει, πού θα οδηγήσει όλο αυτό. Το μόνο σίγουρο είναι πως η ανθρωπότητα δεν έχει πολύ χρόνο στη διάθεσή της. Πρέπει να τερματιστούν οι πολιτισμικές αυταπάτες σε όλο τον κόσμο και να δουλέψουμε όλοι προς έναν κοινό στόχο, ο οποίος δεν μπορεί να είναι άλλος από τη δημιουργία ενός βιώσιμου πλανήτη.
Τομέας «παραγωγή». Με τον Tom Hall για άλλη μια φορά…
Ναι, ήταν σημαντικό για μένα να συνεργαστούμε με τον Tom για να ολοκληρώσουμε αυτόν τον «κύκλο» (σ.σ: the circle, όπως είπε επί λέξει ο Terry). Ο Tom έχει συμμετάσχει σε κάθε ηχογράφηση των Heir από το 1984. Έχει πολύτιμη εμπειρία στη δουλειά του, έχει δουλέψει με μεγάλους καλλιτέχνες. Έδωσε όχι μόνο ιδέες, αλλά και την πολύτιμη εμπειρία του, που ήταν απαραίτητη για να γίνει αυτό το άλμπουμ.
“Graceful Inheritance” – “One Small Voice” – “The View from Below”. Ομοιότητες και διαφορές;
Ομοιότητες: Εγώ, o Ray Schwartz στα τύμπανα και ο Derek Peace στο μπάσο. Διαφορές: Όλα τα υπόλοιπα! (σ.σ: γέλια) Δεν κοιτάζουμε πίσω. Ο δίσκος είναι αυτό που είναι οι HEIR APPARENT σήμερα.
Του χρόνου, το “One Small Voice” γίνεται τριάντα ετών… Πως νιώθεις τώρα, μετά από τόσα χρόνια, για αυτό το κλασσικό αριστούργημα;
Έχω τα διπλάσιά του χρόνια (σ.σ: γέλια)! Είναι ένας καλός δίσκος (σ.σ: τι είδους μετριοφροσύνη είναι αυτή; Πες εκεί πως είναι το αριστούργημα των επτά θαλασσών και των πέντε ηπείρων να τελειώνουμε!), με κομμάτια που πάντα μας ευχαριστεί να παίζουμε ζωντανά και που είμαι υπερήφανος για αυτά.
Υπάρχουν άραγε κάποια σχέδια για τον εορτασμό αυτών των γενεθλίων; Σκέφτεστε να το τιμήσετε με κάποιο τρόπο;
Βεβαίως! Θα παίξουμε πολλά κομμάτια από τον δίσκο αυτό του χρόνου στις ζωντανές μας εμφανίσεις!
Οι HEIR APPARENT ξανά «στο δρόμο» λοιπόν! Τέλεια νέα! Οπότε, να σας περιμένουμε και από τα μέρη μας;
Ναι! Μας το υποσχέθηκε η εταιρεία μας (σ.σ: No Remorse Records). Μιλάω ήδη με ανθρώπους που ασχολούνται με festivals στην Ελλάδα… Κάτι θα γίνει, οπωσδήποτε. Οι Έλληνες φίλοι μας ήταν πάντα δίπλα μας, είναι φανταστικοί, θέλουμε πολύ να παίξουμε για σας! (σ.σ: τη στιγμή που έγινε η συνέντευξη, δεν είχε ακόμη ανακοινωθεί πως οι HEIR APPARENT θα είναι headliners στη μία από τις δύο μέρες του festival UP THE HAMMERS, στις 15-16 Μαρτίου. Τέλεια νέα για όλους τους οπαδούς!)
Σε ευχαριστώ πολύ Terry, τιμή μου που μιλήσαμε. Θα σε δω από κοντά σύντομα!
Εγώ ευχαριστώ για τη κουβέντα μας Δημήτρη! Θα τα πούμε εννοείται!
Δημήτρης Τσέλλος
