Το να μιλά κανείς με τον Tobias Sammet, είναι από μόνο του ένα σημαντικό γεγονός. Όχι μόνο επειδή είναι ένας χαρισματικός μουσικός, μα πάνω απ’ όλα, επειδή είναι ένας ΩΡΑΙΟΣ άνθρωπος, με θετική διάθεση, εκπληκτική αίσθηση του χιούμορ κι επιδιώκω πάντα να συνομιλώ μαζί του όταν μου δίνεται η ευκαιρία. Αφορμή γι’ αυτήν τη συζήτηση, που κράτησε πάνω από 70’, ήταν η 20η επέτειος της κυκλοφορίας του “The metal opera” των AVANTASIA. Μιλήσαμε για τη δισκάρα αυτή, συγκινηθήκαμε ενθυμούμενοι ανθρώπους που δεν είναι πια μαζί μας, γελάσαμε με τις φάτσες μας από τις φωτογραφίες του listening session και μοιράστηκε μαζί μας μερικές στιγμές που δεν γνωρίζαμε από την περίοδο εκείνη. Φοβερές ιστορίες, πρέπει να διαβάσετε όλο το κείμενο παρακάτω…
Ξεκινώντας τη συνέντευξη, πρέπει να σου πω ότι ο λόγος που ήθελα να μιλήσουμε, είναι η 20η επέτειος του “The metal opera part 1” των AVANTASIA, που θεωρώ μαζί με τα δύο “Keepers…” των HELLOWEEN, το “Land of the free” των GAMMA RAY και το “Imaginations…” των BLIND GUARDIAN, στην πεντάδα των καλύτερων ευρωπαϊκών power metal άλμπουμ.
Ευχαριστώ πολύ. Το παίρνω ως κομπλιμέντο, έτσι; Χαχαχαχαχαχα.
Πες μου λοιπόν, πόσον καιρό δούλευες για το “Metal Opera” εκείνα τα χρόνια;
Θα προσπαθήσω πολύ να θυμηθώ τι έκανα είκοσι χρόνια πριν. Αν θυμάμαι καλά, είχα γράψει το “Theater of salvation” των EDGUY σε 8 εβδομάδες, το 1998. Πρέπει να ήταν Μάρτιος ή Απρίλιος. Όσο έγραφα το άλμπουμ, είχα συνεχώς καινούργιες ιδέες γι’ αυτά τα άλμπουμ και στις αρχές του 1999, γνώριζα ότι τα τραγούδια αυτά θα ήταν για ένα καινούργιο, δικό μου project. Τότε, ήμασταν σε περιοδεία με τους EDGUY και ήμουν στο tour bus και σκεφτόμουν να κάνω μία rock/metal opera και να φωνάξω πολλούς και αγαπημένους μου τραγουδιστές. Ήθελα πάρα πολύ να συνεργαστώ με τον Michael Kiske, αφού ήταν το μεγαλύτερο όνειρο όλων των εποχών για εμένα και τον εκτιμώ τόσο πολύ. Οι πρώτες ιδέες μου ήταν έτοιμες από το καλοκαίρι του 1998 και στις αρχές του 1999, λοιπόν, είχα έτοιμους και τους στίχους και ένωσα όλα τα σημεία που είχα γράψει, διαμορφώνοντας αυτήν την κατάσταση της rock/metal opera. Τον Σεπτέμβριο του 1999, βρισκόμουν ήδη στο στούντιο του Kai Hansen, μαζί με τον Markus Grosskopf (HELLOWEEN), τον Henjo Richter (GAMMA RAY) και τον Alex Holzwarth (RHAPSODY). Στις αρχές Οκτωβρίου, είχαμε ξεκινήσει να ηχογραφούμε τα ντραμς και για τα δύο μέρη του “Metal Opera”. Γράψαμε και ηχογραφήσαμε και τα δύο άλμπουμ δουλεύοντας δύο μήνες σερί, χωρίς Σαββατοκύριακα. Την 1η Δεκεμβρίου έφυγαν οι AVANTASIA, ήρθαν οι EDGUY, δουλέψαμε για 8 εβδομάδες την επανηχογράφηση του “Savage poetry”, κάναμε τη μίξη στη Φινλανδία και ξαναγύρισα στο στούντιο για να τελειώσουμε το άλμπουμ των AVANTASIA περίπου τον Μάιο με Ιούνιο του 2000. Ήμουν δηλαδή, ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΑ στο στούντιο για οχτώ μήνες ή κάτι τέτοιο, ηχογραφώντας τρία άλμπουμ!!! Τα δύο των AVANTASIA και το “Savage poetry” των EDGUY.
Ποια ήταν η κινητήρια δύναμη με την οποία δημιούργησες τους AVANTASIA, την περίοδο που είχες ξεκινήσει να έχεις επιτυχία με τους EDGUY και τα “Vain glory opera” και “Theater of salvation”; Είχες μήπως στο μυαλό σου ότι μία πιθανή επιτυχία των AVANTASIA θα μπορούσε να δώσει ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στους EDGUY, όπως τελικά συνέβη με το “Mandrake”, για παράδειγμα;
Όχι, δεν μου είχε περάσει από το μυαλό κάτι τέτοιο. Ήμουν 22 χρονών τότε (ή κάτι τέτοιο), δεν είχα εμπειρία, δεν πίστευα ότι οι AVANTASIA θα μπορούσαν να γίνουν κάτι τόσο μεγάλο και σπουδαίο. Είχα μιλήσει τότε με τη Nuclear Blast για το ενδεχόμενο να κυκλοφορούσαν το project που τελικά έγιναν οι AVANTASIA, αλλά μου απάντησαν: «ίσως το σκεφτούμε αυτό το ενδεχόμενο. Εμείς όμως θέλουμε τους EDGUY». Οι EDGUY όμως είχαν συμβόλαιο με την AFM Records, οπότε δεν ενδιαφέρθηκαν για τους AVANTASIA. Δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι οι AVANTASIA θα γίνονταν πιο μεγάλοι από τους EDGUY, με τους οποίους είχα κάνει 3-4 άλμπουμ. Ήθελα να διευρύνω τους ορίζοντές μου, να συνεργαστώ με διαφορετικούς ανθρώπους, να κάνω κάτι μόνος μου. Σ’ ένα συγκρότημα, δεν έχει σημασία πόσο κοντά είναι τα μέλη και πόσο φίλοι είναι ο ένας με τον άλλον, η φάση είναι ένας διαρκής συμβιβασμός. Πρέπει να συζητάς συνέχεια και για τα πάντα. Να νοιάζεσαι για το τι θα πει ο μπασίστας, να συζητήσεις με τον κιθαρίστα ώστε να είναι κι αυτός ευχαριστημένος κ.ο.κ. Υποθέτω σε κάθε γκρουπ συμβαίνει αυτό. Αποφάσισα λοιπόν, να γίνω ο βασιλιάς του δικού μου κόσμου κι αυτός ο κόσμος να ονομάζεται AVANTASIA και να συνεργαστώ με τα είδωλά μου. Επίσης, όπως σου είπα και πριν, ήθελα να επαναφέρω στο προσκήνιο τον Michael Kiske και να τον κάνω να ξανατραγουδήσει melodic speed metal. Ήταν η μουσική που ήθελα να τον ακούσω να τραγουδά και πάλι κι εκείνος αρνιόταν κατηγορηματικά. Χαχαχαχαχα.
Θα φτάσουμε αργότερα στο κεφάλαιο Michael Kiske. Η νεότερη γενιά, δεν μπορεί να καταλάβει πόσο σημαντικό ήταν να γυρίσει ο Michael και να τραγουδήσει heavy metal, μετά από πολλά χρόνια που ήταν εντελώς αρνητικός σ’ αυτό το ενδεχόμενο. Πες μου λίγο για την ιστορία. Την είχε γράψει κατά τη διάρκεια της περιοδείας για το “Theater of salvation”. Ποια ήταν η πηγή έμπνευσης γι’ αυτή; Για ποιον λόγο ονόμασες τους χαρακτήρες ως Gabriel Laymann ή Lugaid Vandroiy; Υπάρχει κάποια περίεργη ή αστεία ιστορία πίσω από αυτό;
Προσπάθησα να βρω ονόματα που υπήρχαν στην πραγματικότητα, μέσα στα ιστορικά βιβλία που διάβαζα. Πάντα μου άρεσε ο Μεσαίωνας, ο διάβολος, οι μάγισσες, πάντα μου άρεσε το “The eye” του KING DIAMOND, για παράδειγμα και οι σκοτεινές ιστορίες τρόμου. Πάντα έψαχνα μία αφορμή για να γράψω ένα all-star άλμπουμ. Τέτοιου είδους project είχαν ξαναγίνει στο παρελθόν, όπως το HEAR N’ AID του Ronnie James Dio ή οι PHENOMENA και άλλοι. Ήθελα να δημιουργήσω όμως, έναν συνεκτικό κόσμο από μόνο του και γι’ αυτό ήθελα μία ιστορία. Η ιστορία, το concept, δίνει μία αφορμή για να έχεις τόσους πολλούς τραγουδιστές. Διαφορετικοί τραγουδιστές, ερμηνεύουν διαφορετικούς ρόλους. Γι’ αυτό πήγα πολλές φορές στη βιβλιοθήκη στην πόλη μου, τη Fulda, επειδή είχαν καεί πολλές μάγισσες εδώ. Ήμουν δηλαδή στο επίκεντρο όσων συνέβαιναν στην ιστορία μου. Έψαξα στα μητρώα για πραγματικά ονόματα ανθρώπων που καταδικάστηκαν επειδή εφάρμοζαν τη μαγεία. Αν με ρωτήσεις, βέβαια, πως κατέληξα να έχω χαρακτήρες με το όνομα Elderane the elf, πραγματικά δεν ξέρω, δεν θυμάμαι (γέλια). Αν μη τι άλλο ήταν εντυπωσιακό όνομα, έτσι; Δεν ήμουν και ποτέ μεγάλος οπαδός του “Lord of the rings” ή παρόμοιας φάσης. Σε γενικές γραμμές όμως, όλα τα ονόματα υπήρχαν στην περιοχή μου τον Μεσαίωνα, μόνο που τα έμπλεξα λίγο μεταξύ τους.
Το γεγονός ότι συνεργάστηκες με τον Hansi Kursch και τον Timo Tolkki με τους EDGUY, έπαιξε κάποιον ρόλο στο να θέλεις να συνεργαστείς με διάφορους μουσικούς;
Δεν θυμάμαι ακριβώς. Είχα όμως πολύ καλές εμπειρίες δουλεύοντας με τον Chris Boltendahl των GRAVE DIGGER στο “Kingdom of madness” και τον Hansi με τον Timo στο ‘Vain, glory, opera”, οι οποίοι είχαν πολύ μεγάλη εμπειρία από τη μουσική βιομηχανία. Δεν θυμάμαι όμως αν είχε κάποιο αποτέλεσμα στην απόφασή μου να κάνω το “Metal opera”.
Είχες σκεφτεί ποτέ να κάνει το “Metal opera” με τους EDGUY;
Όχι. Ο βασικός μου στόχος ήταν να κάνω κάτι μ’ έναν τρόπο που να ήμουν ελεύθερος. Μην με παρεξηγείς. Στους EDGUY, ούτως ή άλλως, τα κάνω όλα. Γράφω τα τραγούδια, δίνω συνεντεύξεις, παίρνω αποφάσεις και πολλοί πιστεύουν ότι είμαι δικτάτορας. Κάνουν λάθος όμως. Είμαι απλά ένας καλός βασιλιάς (γέλια). Εντάξει, θα μπορούσε να γίνει και με τους EDGUY, αλλά δεν θα είχε νόημα για μένα. Πολλοί νομίζουν ότι η βασική διαφορά των EDGUY με τους AVANTASIA είναι ότι στους AVANTASIA υπάρχουν πολλοί τραγουδιστές. Είναι όμως και διάφορα άλλα πράγματα. Παρότι παίρνω τις αποφάσεις και κάνω την περισσότερη δουλειά, παραμένει ένα συγκρότημα που πρέπει να προσαρμοστείς, να κάνεις συμβιβασμούς και να κάνεις ατελείωτες συζητήσεις – και στους EDGUY, σε διαβεβαιώνω ότι λατρεύουμε τις συζητήσεις (γέλια). Θέλω να είμαι το αφεντικό και να μην παίρνω αποφάσεις που είναι προϊόν συμβιβασμού και προσαρμογών.
Μιλώντας για αφεντικά, πως βρήκαν την ιδέα των AVANTASIA ο τότε ιδιοκτήτης της, ο παλιός μου φίλος, πλέον όμως μακαρίτης, Andy Allendoerfer και ο Nils Wasko;
Νομίζω ότι τους άρεσε η ιδέα μου, επειδή μου έδωσαν ένα πολύ καλό budget. Στην πορεία βέβαια, διαπίστωσα ότι το deal δεν ήταν τόσο καλό όσο νόμιζα, αφού θα έχουν τα δικαιώματα για ακόμα 25 χρόνια ή κάτι τέτοιο, επειδή έκαναν κάποια περίεργα πράγματα στο συμβόλαιο για τα οποία δεν ήμουν και ιδιαίτερα χαρούμενος. Ένιωσα ότι με έριξαν πάρα πολύ επειδή ήμουν μικρός και δεν είχα δικηγόρο ή manager. Πήγα στα γραφεία τους, στο δρόμο για τις πρόβες και υπέγραψα το δισκογραφικό συμβόλαιο. Πρέπει όμως να δώσω credit στον Andy, επειδή πίστεψε στους AVANTASIA από την αρχή και μου εμπιστεύθηκε πραγματικά πολλά λεφτά για μία μικρή εταιρία όπως ήταν τότε η AFM Records. Πρέπει να συνειδητοποιήσει ο κόσμος, ότι εκείνη την περίοδο οι EDGUY ήταν ήδη επιτυχημένοι, αλλά όχι τόσο ώστε να βγάζουμε χρήματα από τη μουσική! Για να καταλάβεις, τη στιγμή που υπέγραψα το συμβόλαιο για τους AVANTASIA, ήταν και η πρώτη φορά στη ζωή μου που έβγαλα χρήματα παίζοντας μουσική, για να μπορώ να ζήσω!!! Μπορούσα να αγοράσω ένα μεταχειρισμένο αυτοκίνητο, κάτι που δεν μπορούσα ούτε να φανταστώ με τους EDGUY που δεν είχα βγάλει ούτε 1000 γερμανικά μάρκα συνολικά, όλα αυτά τα χρόνια! Με το που υπέγραψα για τους AVANTASIA, μου έδωσαν χρήματα για την παραγωγή, αλλά μπόρεσα να αγοράσω πλήκτρα, στερεοφωνικό με δύο μεγάλα ηχεία, ένα Volkswagen Golf μεταχειρισμένο που μου στοίχισε γύρω στις 7000 μάρκα τότε. Πραγματικά πίστεψαν σε μένα και η παραγωγή ήταν πολύ ακριβή. Έξι μήνες ήμασταν στο στούντιο, κάναμε τη μίξη στη Φιλανδία, είχαμε μουσικούς όπως ο Michael Kiske και ο Markus Grossskopf. Δεν ήταν καθόλου φθηνή η παραγωγή, σε διαβεβαιώνω. Οπότε τους δίνω credit γι’ αυτό. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Nils Wasko που ήταν από τότε στην εταιρία, όπως είπες, που άκουσε κάποια demo πριν από τον Andy, τον πήρε τηλέφωνο και του είπε: «δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τα χρήματά σου, θα τα πάρεις πίσω. Το υλικό είναι εξαιρετικό».
Δηλαδή, θέλεις να μου πεις ότι την περίοδο πριν τους AVANTASIA, δεν βγάζατε χρήματα, έστω και λίγα, από τις συναυλίες; Το ρωτάω, γιατί πολύ κόσμος πιστεύει το αντίθετο…
Στην πραγματικότητα, χάσαμε χρήματα από τις συναυλίες. Κάναμε περιοδείες με τους GAMMA RAY, τους ANGRA, τους HAMMERFALL…
Τους IRON SAVIOR με τους οποίους είχατε έρθει και στην Ελλάδα…
Ναι, και τους IRON SAVIOR, έχεις δίκιο και πληρώναμε για να παίξουμε. Έπρεπε να πληρώνουμε για τα αεροπορικά μας, τα λεωφορεία, το φαγητό, τα πάντα. Τα χρήματα που βγάζαμε από τα t-shirts, δεν ήταν αρκετά ούτε για να πληρώσουμε το tour bus. Είχαμε κάποια χρήματα από τα δικαιώματα των πωλήσεων των δίσκων, αλλά δεν έφταναν σε καμία περίπτωση να καλύψουν τα έξοδα της περιοδείας. Σε καμία περίπτωση. Πληρώναμε από την τσέπη μας. Η πρώτη φορά που βγάλαμε κάποιο κέρδος από συναυλίες, ήταν στην περιοδεία για το “Mandrake”, δηλαδή μετά τους AVANTASIA. Και πλέον, μετά από τόσα χρόνια, πιστεύω ακράδαντα, ότι αν δεν είχα κάνει τους AVANTASIA, το “Mandrake”, δεν θα είχε κάνει τόση επιτυχία. Αν θυμάμαι καλά, από το “Mandrake” είχαμε βγάλει 100.000 μάρκα. Βγάλε την παραγωγή που ήταν γύρω στα μισά χρήματα και μετά μοίρασέ το δια του πέντε, που ήμασταν στο συγκρότημα, καταλαβαίνεις για τι χρήματα μιλάμε. Βέβαια, ήμασταν μικροί ακόμα τότε, δεν είχαμε οικογένειες, σχεδόν όλοι ζούσαμε και με τους γονείς μας, οπότε το είχαμε δει ως κάτι σημαντικό.
Από το μείον και τη χασούρα, όταν φτάνεις να βγάζεις 10.000 μάρκα και να ζεις με τους γονείς σου, χωρίς έξοδα, τούμπες πρέπει να κάνατε!
Ακριβώς αυτό, το κατάλαβες! Να σου πω κάτι άλλο για να καταλάβεις. Στην περιοδεία που κάναμε μετά με τους HAMMERFALL στην Σκανδιναβία, λόγω του ότι δεν υπήρχε catering για εμάς, μας έδιναν περίπου 100 κορώνες Σουηδίας σε σημερινά χρήματα κάτι κοντά στα 10-20 ευρώ, χοντρικά, για να τρώμε. Και θυμάμαι ότι εγώ τα κρατούσα, πήγαινα σε σούπερ μάρκετ κι έπαιρνα πατατάκια και διάφορα τέτοια για να κάνω οικονομία και όταν γύρισα πίσω από την περιοδεία, αγόρασα 25-30 CD με τα χρήματα που μου είχαν μείνει, μόνο και μόνο επειδή δεν έτρωγα πολύ!!! Αυτή ήταν η κατάστασή μας το 1999!!! (γέλια) Μπορεί να το παίζαμε rock stars, αλλά έπεφτε πείνα!!! Χαχαχαχαχα! Δεν θα άλλαζα όμως αυτές τις μέρες με τίποτα. Περάσαμε υπέροχα και πάντα σκέφτομαι με νοσταλγία εκείνη την περίοδο. Τώρα, η μουσική βιομηχανία, γίνεται και πάλι πολύ δύσκολη, ακόμα και πριν την πανδημία, με την πτώση στις πωλήσεις κι όλα αυτά. Τότε όλα ήταν αθώα, το μόνο που μας ένοιαζε ήταν να μπούμε σ’ ένα tour bus και να παίξουμε μπροστά από 800 πωρωμένους Σουηδούς ή Έλληνες. Μόλις είχαμε τελειώσει το σχολείο και ζούσαμε με τους γονείς μας. Εγώ τότε ζούσα στο υπόγειο των γονιών μου.
Θυμάμαι καθαρά, μία μέρα που είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο, θα ήταν είτε τέλη 90s, είτε αρχές 00s, μου είχες πει ότι ήσουν σε γκαράζ…
Ναι, μετά το υπόγειο, είχα μείνει στο γκαράζ των γονιών μου!!! Έχεις δίκιο! Όταν έκανα τους AVANTASIA, ήταν η πρώτη φορά που έπιασα χρήματα στα χέρια μου από τη μουσική. Τα χρήματα ήταν τόσα, όσα έβγαζε κάποιος που είχε κανονική δουλειά, κάτι που δεν περίμενα σε καμία περίπτωση. Ένιωθα απίστευτα, ιδιαίτερα σκεφτείς ότι ΔΕΝ είχα μία κανονική δουλειά (γέλια).
Κοιτάζοντας πίσω στο ντεμπούτο των AVANTASIA, ποια ήταν η πιο δύσκολη κατάσταση που κλήθηκες να αντιμετωπίσεις και τι θα είχες κάνει διαφορετικά;
Δεν είμαι από τους ανθρώπους που σκέφτονται τι θα μπορούσαν να είχαν κάνει διαφορετικά στο παρελθόν, επειδή θεωρώ ότι πρέπει να αφήνεις το παρελθόν έτσι όπως είναι. Εκείνη την περίοδο έκανε ό,τι καλύτερο μπορούσα να είχα κάνει και από την άλλη δεν βρίσκω πολλά που θα έπρεπε να κάνω διαφορετικά. Λατρεύω τα τραγούδια κι έδωσε ουσιαστικά το ξεκίνημα σε ολόκληρη την καριέρα μου και με τους EDGUY και με τους AVANTASIA. Η μεγάλη δυσκολία, ήταν να ενώσω όλα αυτά μεταξύ τους. Πήδηξα σε κρύο νερό, όπως λέμε στη Γερμανία. Ήταν ένα άλμα στο κενό. Στους EDGUY ήμουν ο ηγέτης, ο συνθέτης, ο τραγουδιστής, εκείνος που έκανε τις συνεντεύξεις, εκείνος που έκανε τις διαπραγματεύσεις, οπότε σκεφτόμουν «τι θα μπορούσε να είναι διαφορετικό;». Κι όμως, ήταν διαφορετικό. Ξέρεις γιατί; Επειδή ήμουν μόνος! Δεν υπήρχε κανείς άλλος να το πω ότι τον εμπιστεύομαι να κάνει έστω και τη μικρότερη δουλειά, πολύ απλά επειδή όλα έπρεπε να τα κάνω εγώ αφού ήταν προσωπικό project. Θυμάμαι ότι όταν πήγα στο Αμβούργο να κάνουμε τις πρώτες πρόβες, είχα πάρα πολύ μεγάλη πίεση. Η AFM είχε πληρώσει πάρα πολλά λεφτά. Δεν είχα manager, ούτε κάποιον άλλον «συγκυβερνήτη», να το θέσω έτσι, εγώ διαπραγματεύτηκα το συμβόλαιο, εγώ το υπέγραψα, ήταν δική μου η ευθύνη αποκλειστικά, στο –ίσως- μεγαλύτερο budget που είχε δώσει μέχρι εκείνη τη στιγμή η AFM σε οποιονδήποτε καλλιτέχνη. Μην σου πω και μέχρι σήμερα. Είχα τόση πολλή πίεση, που θυμάμαι ότι έπαιρνα την –τότε- κοπέλα μου στο τηλέφωνο και πρέπει να υπήρχαν στιγμές που έκλαιγα, γιατί δεν μπορούσα να αντιληφθώ σε τι διαδικασία είχα μπει. Υπήρχαν άνθρωποι που μου είχαν εμπιστευθεί πάρα πολλά χρήματα κι εγώ ήμουν σ’ ένα στούντιο με τον Markus Grosskopf, τον Henjo Richter, τον Alex Holzwarth και τον Kai Hansen να στέκεται εκεί και όλοι να περιμένουν να τους δώσω οδηγίες τι θα κάνουν. Ήταν λίγο σουρεαλιστικό και μ’ έκανε κάποια στιγμή να μην αισθάνομαι άνετα. Αλλά, πρέπει να κάνεις τέτοια πράγματα, ώστε να βελτιωθείς και να ωριμάσεις. Αν δεν βγεις από το comfort zone σου, δεν προχωράς στη ζωή. Κοιτάζοντας πίσω, έχω πολύ μεγάλο σεβασμό σ’ αυτό το νεαρό παιδί που τα κατάφερε. Όταν συνεργάζεσαι με τέτοιους μουσικούς που έχουν τόση εμπειρία, γνώση και ικανότητες, δεν θέλεις να φαίνεσαι ο πιο αδύναμος κρίκος, οπότε πρέπει να κάνεις το καλύτερο που μπορείς. Ήταν πολύ μεγάλη πρόκληση.
Σε πρακτικό επίπεδο; Τι δυσκολίες αντιμετώπισες για να βρεις τραγουδιστές;
Ε, καλά. Εκεί αντιμετώπισα αρκετές δυσκολίες. Η πρώτη μεγάλη απογοήτευση, ήρθε από τον Tony Martin. Ήταν πολύ ευγενικός, μου έστειλε πίσω μια φωτογραφία με αυτόγραφο και μου έγραφε ότι δεν θέλει να συνδέεται με τέτοιου είδους μουσική πια. Βέβαια, μου έστειλε ένα αυτόγραφο των BLACK SABBATH (γέλια). Πολύ ευγενικό!!!
Κι εσύ τον «εκδικήθηκες» παίρνοντας τον Eric Martin σε επόμενο δίσκο, έτσι για να μάθει, ε;
Χαχαχαχα! Ναι, ήθελα να έχω μερικούς Martin!!! Ίσως την επόμενη φορά, να πάρω τον Ricky Martin!!! (γέλια) Δεν τον κακολογώ, φυσικά. Ήμουν ένα νεαρό παιδί από τη Γερμανία και πιθανώς είχε άλλα πράγματα να κάνει. Ήθελα να πάρω τον Ronnie Atkins (PRETTY MAIDS), είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο αλλά μου είπε ότι δεν κάνει τέτοιου είδους πράγματα. Έκτοτε μιλήσαμε πάρα πάρα πολλές φορές γι’ αυτό και είμαι χαρούμενος που δουλέψαμε έκτοτε και συνεχίζουμε να δουλεύουμε μαζί αρκετές φορές. Ήθελα και τον Zak Stevens (ex-SAVATAGE), είχαμε βρεθεί κιόλας κάποια στιγμή, αλλά το management του, η Leber Krebs, ζητούσε τόσα πολλά χρήματα που ήταν εντελώς εκτός λογικής, Είμαι βέβαιος ότι ο Zak δεν είχε την παραμικρή ιδέα για τα χρήματα που ζητούσαν. Δεν μπορείς να φανταστείς τι χρήματα ζητούσαν (γέλια). Δεν θέλω να πω κακή κουβέντα για κανέναν. Ο Zak είναι ένας πολύ ωραίος άνθρωπος, μιλήσαμε μαζί, αλλά νομίζω ότι δεν είχε έλεγχο της δικής του δουλειάς, αλλά ήταν ένα μέρος μίας καλοκουρδισμένης μηχανής. Γι’ αυτό το λόγο, μέχρι και σήμερα, δεν έχω manager. Επειδή είναι πάρα πολύ καλοί στο να καταστρέφουν πολύ καλές ευκαιρίες για τον καλλιτέχνη, κοιτάζοντας μόνο το χρήμα και τίποτε άλλο. Μισώ να συναναστρέφομαι με managers, παρότι πρέπει να το κάνω με τους AVANTASIA αυτόν τον καιρό.
Κάποιος άλλος καλλιτέχνης που δεν μπορέσατε να συνεργαστείτε σ’ εκείνο το δίσκο;
Αν δεν κάνω λάθος ήταν και η Tarja Turunen. Δεν θυμάμαι αν ήταν σ’ αυτόν το δίσκο ή σε κάποιον από τους επόμενους, πάντως μιλήσαμε και δεν θυμάμαι και τον λόγο που τελικά δεν μπορέσαμε να συνεργαστούμε.
Ότι και να λέμε όμως, το μεγάλο στοίχημα ήταν η επιστροφή του Michael Kiske στο power metal, κάτι αδιανόητα δύσκολο για την εποχή. Μην ξεχνάμε ότι ήσουν ένας φέρελπις καλλιτέχνης, ήταν τόσο αρνητικός απέναντι σ’ αυτό το είδος μουσικής…
Κι εκείνος δεν ενδιαφερόταν ούτε για ανερχόμενους καλλιτέχνες, ούτε για το power metal. Χαχαχαχα.
Πως κατάφερες τελικά να τον πείσεις; Αρκετά χρόνια πριν, σε μία συνέντευξη που είχα κάνει μαζί του, μου είχε πει ότι ένιωσε πολύ κολακευμένος από τον τρόπο που τον είχες προσεγγίσει κι από την επιμονή σου.
Ναι, ένα μέρος έχει να κάνει και με αυτό. Το άλλο έχει να κάνει με το γεγονός ότι του πρόσφερα πολύ «κολακευτικά» λεφτά (γέλια). Ήταν πάρα πολλά λεφτά. Με την προσφορά μου, τον έκανα να με ακούσει. Δεν ήταν καθόλου πρόθυμος να ξανατραγουδήσει heavy metal, αλλά τελικά μιλήσαμε και αργότερα μου ομολόγησε ότι πραγματικά του άρεσε ο τρόπος που τον προσέγγισα και θεώρησε ότι είμαι καλό άτομο. Δεν θέλω να πω περισσότερα και να φανεί ότι περιαυτολογώ, οπότε ας το κρατήσουμε εκεί. Μου είπε: «κανονικά δεν θα το έκανα αυτό για όλα τα χρήματα του κόσμου, αλλά θα το κάνω για εσένα». Είχε πολύ πλάκα και δεν ξέρω αν ήταν κομπλιμέντο, αλλά μόλις του έστειλα τα τραγούδια, μου είπε: «δεν έχω πρόβλημα να τραγουδήσω αυτά που μου έστειλες. Νομίζω ότι το έχω ήδη κάνει παλιότερα» (γέλια). Δεν ξέρω αν ήθελε να μου πει ότι απλά έμοιαζε το στυλ ή τα είχα κλέψει από τους HELLOWEEN.
Ελπίζω να μην σε ρώτησε που βρήκες τα outtakes από το “Keeper… 2”… (γέλια).
Χαχαχαχα! Φαντάζεσαι; Χαχαχαχα! Τα πήγαμε πολύ καλά από την αρχή μέχρι και τη στιγμή που μιλάμε, έχουμε μία φανταστική σχέση. Μιλούσαμε από τότε πολύ τακτικά στο τηλέφωνο, όπως και τώρα. Μπορεί να μη μιλάμε συνεχώς, αλλά κάθε εβδομάδα στέλνουμε μηνύματα ο ένας στον άλλον να δούμε πως είναι, παρότι δεν συνεργαζόμαστε τώρα. Είναι ένας αξιαγάπητος άνθρωπος. Του είχα κάνει μία πάρα πολύ σοβαρή προσφορά κι εκείνος αποφάσισε ότι ήμουν αρκετά σοβαρός για να μου μιλήσει. Μιλώντας, κατάλαβε ότι δεν ήμουν ο Σατανάς μεταμορφωμένος σε τραγουδιστή. Χαχαχαχα! Του άρεσε που είχα θετικά vibes και η μουσική μου βγάζει κάτι το θετικό…
Ωραία όλα αυτά. Γιατί όμως ονομάστηκε Ernie;
Επειδή δεν του άρεσε τόσο ώστε να ονομαστεί Michael Kiske. Φοβόταν. Δεν ήθελε να σχετίζεται με αυτό το είδος μουσικής. Του είπα: «Michi, δεν χρειάζομαι το όνομά σου. Από τη στιγμή που ξέρω ότι είσαι εσύ στον δίσκο, μου είναι αρκετό. Αν δεν θέλεις το όνομά σου, ας διαλέξουμε κάποιο άλλο». Και μου απάντησε: «αφού είσαι ΟΚ με αυτό, σε παρακαλώ να με αποκαλείς Ernie, στο άλμπουμ». Νομίζω ότι ήταν η πιο ηλίθια ιδέα που είχα ακούσει σε όλη μου τη ζωή, αλλά του είπα: «ΟΚ, αν αυτός είναι ο βασικός όρος συνεργασίας, κάνουμε συμφωνία. Μην υποτιμάς όμως τον εαυτό σου. Δεν θα πάρει πάνω από 2 λεπτά, να σε καταλάβουν και πάνω από μία εβδομάδα για να μάθει όλος ο κόσμος ότι ο Michael Kiske τραγουδά σε heavy metal δίσκο». Ακόμα και μετά από αυτό, ήθελε να τον λένε Ernie. Τι να έκανα; (γέλια)
Εγώ νομίζω πάλι, ότι ο Michael είχε πρόβλημα με την εμφάνισή του. Μερικά χρόνια μετά τους AVANTASIA, τον είχα προσεγγίσει για ζωντανή εμφάνιση, αλλά δεν ήταν το οικονομικό εκείνο που τον αποθάρρυνε, μα το γεγονός ότι ο κόσμος τον είχε συνηθίσει ψηλόλιγνο με μακρύ, ξανθό μαλλί κι εκείνος είχε παχύνει και του είχαν πέσει τα μαλλιά.
Όπως και να έχει, δεν είχε κανένα νόημα να αποκαλείς τον εαυτό σου “Ernie”. Ούτε καν με τον Ernie από το “Sesame Street” (σ.σ. ελληνιστί, «Σουσάμι άνοιξε» για τους γηραιότερους), δεν έμοιαζε (γέλια). Του το είπα, από την άλλη όμως, αν εκείνος ήθελε να αποκαλείται Ernie, δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο.
Φαντάζομαι η δεύτερη επιλογή του, θα ήταν Bert, έτσι; (γέλια) Λοιπόν, θυμάμαι στο listening session του δίσκου, στο “Matrix” του Bochum, όπου είχα παρευρεθεί…
…με τον Andre Matos… Τι κρίμα…
Ναι… Πόσο κρίμα για έναν τόσο σπουδαίο τραγουδιστή και καλό άνθρωπο. Ήταν εκεί, λοιπόν, και ο Michael Weikath, ο Henjo Richter, ο Charly Steinhauer των PARADOX..
Ήταν και ο Ralf Zdiarstek, ένας από τους καλύτερους φίλους μου, που τραγουδούσε και στο δίσκο.
Ξέρεις τι μου είχαν πει από την AFM όταν μου πρότειναν το ταξίδι αυτό; Ότι θα είναι εκεί και ο Michael Kiske!!!
Πω, πω… Τι μαλ@@ίες είναι αυτές!!! Ποτέ δεν υπήρχε αυτή η πιθανότητα να δώσει το παρόν ο Michael εκεί. Τι να πει κανείς… Δισκογραφικές εταιρίες… Δεν υπήρχε ποτέ (σ.σ. τη λέξη «ποτέ», πρέπει να την επανέλαβε 10 φορές) πιθανότητα σ’ ένα εκατομμύριο χρόνια, ο Michael να ήταν εκεί. Δεν ήταν ποτέ μέρος της συμφωνίας, ήταν guest στο δίσκο και ποτέ δεν θα ερχόταν εκεί. Μάλλον θα εννοούσαν τον Michael Weikath των HELLOWEEN, που ήταν εκεί (γέλια).
Ναι, αντί για τον πρώην –τότε τραγουδιστή των HELLOWEEN, θα είχαν αυτόν που πίνει cappuccino!!!
(γέλια) Ναι, 800 την ημέρα!!! Και μερικά πακέτα τσιγάρα! (σ.σ. περάσαμε λίγα λεπτά, ενθυμούμενοι σκηνικά που είχαν γίνει εκείνο το βράδυ και φυσικά μιλώντας για τον Andre Matos)…
Για πες μου τώρα, για τους καλεσμένους του δίσκου που δεν ζούσαν στη Γερμανία. Πως τους βρήκες; Ο Andre Matos, για παράδειγμα, αν δεν κάνω λάθος, ζούσε εκείνη την περίοδο στη Γερμανία. Θυμάμαι να μου λέει ότι έμενε με την κοπέλα του κάπου στην κεντρική ή νότια Γερμανία…
Χμμμ… Κάπως έτσι. Ήταν στο στούντιο του Sascha Paeth εκείνη την περίοδο και αν δεν κάνω λάθος, ηχογραφούσε κάτι με τους ANGRA. (σ.σ. μάλλον το άλμπουμ των VIRGO ήταν, αφού το τελευταίο άλμπουμ που είχε βγάλει με το γκρουπ αυτό, ήταν το “Fireworks” του 1998) Αυτή ήταν και η πρώτη φορά, που ήρθα σε επαφή με τον Sascha, τώρα που το λέμε. Τον Andre, τον είχα συναντήσει για πρώτη φορά στην περιοδεία των ANGRA με τους EDGUY, το Μάιο του 1999 και ταιριάξαμε πάρα πολύ, αμέσως. Πολλοί δεν το πιστεύουν, αλλά όταν δεν είμαι στη σκηνή, όταν δεν είμαι αυτός που προσέχουν όλοι, είμαι πάρα πολύ ντροπαλός και ο Andre ήταν ακριβώς το ίδιο με μένα. Ο Andre, λοιπόν, ηχογράφησε στο στούντιο του Sascha, στο Wolfsburg. Ο Rob Rock και ο David DeFeis, ηχογράφησαν σε κάποια στούντιο κοντά στην περιοχή τους. Είχε πλάκα, το γεγονός ότι ένα χρόνο αργότερα, ο Rob Rock, ήρθε στη Fulda (!!!) για να ηχογραφήσει δεύτερα φωνητικά στο “Mandrake” των EDGUY. Ο Bob Catley ήρθε κι αυτός στη Fulda, άσχετα με το ότι τραγουδούσε στο δεύτερο άλμπουμ, όπως σου είπα και τα δύο ηχογραφήθηκαν μαζί. Η Sharon den Adel, ηχογράφησε στο στούντιο του Oscar Holleman, ο οποίος έπαιζε στους VENGEANCE…
Ναι, με τον Arjen Lucassen…
Ακριβώς! Οι WITHIN TEMPTATION, τότε, δεν ήταν καθόλου γνωστοί. Δεν την είχα ακούσει καθόλου και ήταν μία πρόταση του Andy Allendoerfer, από την AFM, επειδή έκανε guest φωνητικά σε μία μπάντα που είχε προσπαθήσει να κάνει συμβόλαιο με την εταιρία. Δεν ήταν οι PARADOX, που είναι η μπάντα του Charly Steinhauer, αλλά μία με παρόμοιο όνομα…
Τους έχω! Είναι οι PARALYSIS!!!
Χα! Αυτοί ήταν, ναι!!! Μας άρεσε πάρα πολύ η φωνή της και τη φωνάξαμε. Επίσης, στο δίσκο ήταν ο Oliver Hartmann, που αρχικά θα έκανε δεύτερα φωνητικά. Είχα ακούσει τις χορωδίες που είχε κάνει στους AT VANCE και του ζήτησα να κάνει δεύτερα φωνητικά. ΚΑΤΣΕ!!! Τώρα θυμήθηκα!!! Είχα ζητήσει και από τον Ronnie James Dio να τραγουδήσει στους AVANTASIA!!!
Και απ’ όσο γνωρίζω, ο Oliver τραγούδησε τα μέρη που προορίζονταν για τον Dio.
Ακριβώς. Όταν άρχισε να τραγουδά το κομμάτι του από το “Seven angels” (σ.σ. εννοείται ότι άρχισε να το τραγουδά κι εκείνος στο τηλέφωνο), του είπα: «ΟΚ. Είσαι lead τραγουδιστής στους AVANTASIA, τώρα». Φοβερή περίπτωση ο Oliver. Ήρθε για δεύτερα φωνητικά, κατέληξε lead τραγουδιστής. Οχτώ χρόνια αργότερα, όταν ήταν να βγούμε περιοδεία για πρώτη φορά, ψάχναμε κιθαρίστα και μου είπε ο Sascha ότι ήταν και εξαιρετικός κιθαρίστας και πράγματι το ταλέντο του ήταν πολύ μεγάλο. Οπότε «κατά λάθος», βρεθήκαμε με τον Oliver Hartmann από «φιλική συμμετοχή», να έχει ρόλο lead τραγουδιστή και κιθαρίστα! Μου αρέσει τόσο πολύ να δουλεύω μαζί του!
Λίγο πριν την κυκλοφορία του δίσκου, είχατε βγάλει ένα maxi single για το τραγούδι “Avantasia”, που περιείχε και το “The final sacrifice”, με τον David DeFeis στα φωνητικά, που όμως περιλαμβανόταν στο δεύτερο μέρος της metal opera. Θέλατε απλά να έχετε ένα ακυκλοφόρητο τραγούδι ή να πείτε στον κόσμο ότι ακολουθεί και δεύτερο μέρος;
Δεν θυμάμαι ακριβώς, να σου πω την αλήθεια. Αυτό που θυμάμαι σίγουρα, ήταν ότι η AFM ήθελε να κάνει γνωστό το δίσκο μέσα από ένα single. Τότε, που ήμασταν μικροί, τα CD single, είχαν ένα τραγούδι από το δίσκο, ένα edit version, ένα bonus track, ένα ακυκλοφόρητο…
Κι ένα γιαπωνέζικο bonus (γέλια).
Ναι, αλλά τότε δεν είχαμε συμβόλαιο στην Ιαπωνία. Ξέρεις οι Ιάπωνες έχουν μερικές αρχές. Τα projects, για παράδειγμα, δεν είναι τόσο πολύτιμα όσο τα συγκροτήματα. Και για κάποιον λόγο, κάποιος είχε την ιδέα ότι οι AVANTASIA είναι project κι όχι συγκρότημα. Για να επιστρέψω στο ερώτημά σου, η AFM έψαχνε να βρει κάτι έξτρα για να δώσει και σκέφτηκε να πάρουμε ένα pre-mastered τραγούδι από το δεύτερο μέρος και να το κυκλοφορήσουμε σ’ αυτό το single. Η ιδέα ήταν αποκλειστικά δική τους και τους έδωσα το ΟΚ.
Δεν είναι κακό που έβαλαν αυτό το κομμάτι πάντως…
Όχι. Πες στον κόσμο όμως, ότι θα συμπεριλαμβάνεται στον επόμενο δίσκο μας, γιατί έτσι είναι rip-off!!! Μερικές φορές, πρέπει να κάνεις μερικά τρικ, από τη στιγμή που η εταιρία έχει τη στρατηγική της. Και ξέρεις τι; Πρέπει να έχω ακόμα ένα αντίτυπο.
Κι εγώ έχω ένα!!!
Κράτα το, γιατί πιστεύω ότι τώρα, κοστίζει περισσότερο απ’ ότι όταν το αγόρασες!!!
Παρατήρησα πώς μέσα στον Ιανουάριο έχεις κυκλοφορήσει τα “Vain glory opera”, “Theatre of salvation”, “Rocket ride” των EDGUY, τα “Τhe metal opera”, “Ghostlights”, “Scarecrow” των AVANTASIA και αρχές Φεβρουαρίου το “Kingdom of madness”. Τι γίνεται με τον Ιανουάριο;
Πράγματι, αλλά δεν ξέρω. Ίσως είναι ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσει μια χρονιά με έναν καινούργιο δίσκο. Όταν ξεκινούσα ως μουσικός, νομίζω θεωρούταν μια καλή εποχή για μια νέα κυκλοφορία, αλλά δεν γνωρίζω.
Έχω μια ιδέα να σου πω. Με τις κριτικές να βγαίνουν το Δεκέμβριο, που παραδοσιακά είχε λιγότερες κυκλοφορίες, είχες περισσότερες πιθανότητες να πετύχεις καλή θέση και να πουλήσεις καλά.
Ναι, αλλά ποτέ δεν βγήκαμε στα “άλμπουμ του μήνα” και γενικά, ποτέ εδώ στην Γερμανία δεν αρέσαμε πολύ στον Τύπο. Ίσως λίγο στην αρχή, αλλά όχι μετά.
(σ.σ. Με έντονη σαρκαστική διάθεση) Αφού ξέρεις πως όλα τα συγκροτήματα είναι καλά μόνο στα demo τους και τους πρώτους 2 δίσκους τους.
Σωστά και δεν πρέπει να βγάζουν χρήματα (γέλια). Ανέκαθεν είχαμε την υποστήριξη του κοινού, αλλά όχι από τον τύπο, ιδιαίτερα στην χώρα μας. Θυμάμαι γύρω στο 1999, οι STEEL PROPHET ήταν πάντα στα “άλμπουμ του μήνα” και μίλησα με τον Steve Kachinsky και του είπα “θα ήθελα τόσο πολύ να έχω τις κριτικές σας” κι αυτός γύρισε και μου απάντησε “θα ήθελα τόσο πολύ να έχω τις πωλήσεις σας” (γέλια). Ήμουν εκνευρισμένος εκείνη την εποχή, αλλά πλέον δεν το λαμβάνω υπόψη μου. Όταν τα σχόλια είναι αυθεντικά ο δημοσιογράφος έχει το σεβασμό μου, όμως όταν έχεις μια προσέγγιση αλαζονική και υποτιμητική, τότε δεν μπορεί να έχει τον σεβασμό μου.
Από την στιγμή που οι EDGUY είναι στον πάγο, έχεις σκεφτεί να προσλάβεις περισσότερους στους AVANTASIA;
Δεν το έχω σκεφτεί ποτέ, διότι από την μια έχουμε ήδη μια καταπληκτική σύνθεση. Υπάρχουν στιγμές που δεν βρίσκω εύκολα μέρη να δώσω στον Oli (Hartmann) να παίξει κιθάρα, επειδή ο Sascha παίζει τις περισσότερες κιθάρες στον δίσκο, επειδή μαζί γράφουμε και στήνουμε τον δίσκο. Δεύτερον, χαίρομαι που τα δύο συγκροτήματα είναι διαφορετικές οντότητες. Με τους EDGUY έχουμε μια χημεία και γνωριζόμαστε υπερβολικά καλά. Μπορεί εγώ να λαμβάνω τις περισσότερες αποφάσεις, όμως είμαστε ομάδα περισσότερο από τα 14 μας χρόνια. Θα ήταν δύσκολο να περάσουν στο επίπεδο όπου θα πρέπει να ακολουθήσουν τις οδηγίες μου κατά γράμμα στους AVANTASIA, όπου έχουμε μια διαφορετική συνεργασία. Ακόμα και με τον Felix (Bohnke-drums), όμως ο Felix το κάνει τόσο εύκολο για μένα, το να είναι σκλάβος μου (γέλια). Και ξέρεις, ήταν αναγκαίο να μπουν οι EDGUY στον πάγο, διότι είχαμε χάσει την ενέργειά μας και σε ένα συγκρότημα με 5 μέλη, με διαφορετικές απόψεις, διαφορετικό τρόπο και ρυθμό ζωής κλπ, είναι δύσκολο να προσαρμόσεις το συγκρότημα στις ανάγκες όλων.
Και να φανταστώ πως η πανδημία, έχει δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα στον προγραμματισμό για το μέλλον των EDGUY;
Ακόμα και πριν την πανδημία δεν είχαμε σχέδια και για να είμαι ειλικρινής, μια μπάντα σαν τους EDGUY δεν μπορεί να θρέψει 5 οικογένειες. Από την άλλη, πώς να προγραμματίσεις μέσα σε αυτή την ανασφαλή κατάσταση και πώς να κάνεις άλμπουμ σε μια αγορά που ίσως να μην χρειάζεται άλμπουμ πλέον; Οι AVANTASIA είναι μεγαλύτερη οντότητα και είναι πιο εύκολο για μένα, ακόμα και λόγω συμβολαίου, να κάνω αυτό που θέλω. Όμως δεν ξέρω πώς θα είναι η αγορά σε 2 χρόνια και αν θα συνεχίσουν να βγαίνουν δίσκοι. Το ίδιο για τις περιοδείες. Πιστεύω πως θα επιστρέψουν οι EDGUY, αλλά βλέπω πολλά συγκροτήματα που εξαρτώνται αποκλειστικά από την μουσική τους, να δυσκολεύονται τα ερχόμενα χρόνια. Θα πρέπει να επανεκτιμήσουμε την κατάσταση όσο περνά ο χρόνος. Για να επιστρέψω στην ερώτησή σου όμως, με τους AVANTASIA δεν χρειάζεται να κάνω συμβιβασμούς και να προσαρμόσω τις ιδέες μου σε αυτό που θέλει να παίξει κάποιος και γι’ αυτό χαίρομαι που οι EDGUY και οι AVANTASIA είναι δυο διαφορετικές οντότητες.
Είναι αλήθεια πως στις αρχές συμβουλευόσουν τον Timo Tolkki για διάφορα θέματα, από συμβόλαια, merchandise κλπ και πως αυτός ήταν που σε προέτρεψε να σταματήσεις να παίζεις μπάσο στους EDGUY ώστε να αφοσιωθείς στο τραγούδι;
Ναι, στα πρώτα μου βήματα μιλούσαμε συχνά με τον Timo και μου έδωσε πολύ καλές συμβουλές, για τα δικαιώματα και για πολλά άλλα εκείνη την εποχή. Την περίοδο που ήμασταν στα Finnvox studios για την μίξη του “Vain, glory, opera” (σ.σ. που έκανε ο Timo Tolkki), μου είχε πει πως πρέπει να βρω έναν μπασίστα ώστε να επικεντρωθώ στο τραγούδι. Είχα την ιδέα, όμως αυτός ήταν που με προέτρεψε. Είμαι κοντός και το να κουβαλάω το μπάσο στην σκηνή δεν φαίνεται και τόσο cool (γέλια)
Πάνω στην σκηνή το μπάσο δεν σου επιτρέπει να είσαι τόσο παραστατικός, κάτι που το έχεις, οπότε θα σε περιόριζε.
Ακριβώς. Εκείνη την περίοδο μας είχε δώσει πολλές συμβουλές. Για παράδειγμα, μου είπε ότι στην Ιαπωνία θα τους αρέσει το “How many miles”, παρόλο που δεν είχαμε συμβόλαιο τότε στην Ιαπωνία και ο Timo ήταν σίγουρος πως με αυτό τον δίσκο θα βρίσκαμε και συμβόλαιο, όπως κι έγινε. Μάλιστα μου πρότεινε για την Ιαπωνία να το έχουμε ως εναρκτήριο κομμάτι. Μου μιλούσε για την Ιαπωνία, ενώ εγώ ποτέ δεν είχα σκεφτεί να κυκλοφορήσω τον δίσκο μου εκεί, ή να περιοδεύσω εκεί.
Έχεις καμιά αστεία ιστορία να μοιραστείς μαζί μας την περίοδο της προετοιμασίας του “Metal opera”;
Έχω πολλές ιστορίες αν και δεν ξέρω τι μπορεί να ακουστεί αστείο. Θυμάμαι πως είχα μόλις 6 ημέρες να στήσουμε 16 τραγούδια, στο στούντιο του Kai (σ.σ. Hansen). Είχα μεγάλη ανασφάλεια για να ανταπεξέλθω στις προσδοκίες της εταιρίας μου που είχε επενδύσει τόσο πολλά χρήματα πάνω στο project μου και δουλεύαμε 15 με 16 ώρες κάθε μέρα ασταμάτητα. Θυμάμαι, μια Τετάρτη αξέχαστα, να έχει έρθει ο Markus (σ.σ. Grosskopf, μπασίστας των HELLOWEEN, που έπαιξε στα πρώτα άλμπουμ των AVANTASIA), αλλά να μην έχουν φτάσει ο Henjo, Kai και Alex. Τελικά ήρθαν περίπου 2 ώρες καθυστερημένοι, αφού είχαν πιεί μπύρες και είχαν πάει για μια κρουαζιέρα στο ποτάμι, δεν είχαν κοιμηθεί καθόλου και ήταν τελείως μεθυσμένοι και ήμουν θυμωμένος. Αξέχαστα είχαμε προγραμματίσει να προβάρουμε ένα από τα μεγάλα κομμάτια, το “The tower” ή το “Seven angels”, αλλά ποιός ήμουν εγώ να τους βάλω τις φωνές, οπότε έμεινα σιωπηλός κι εμβρόντητος! Πήγαμε λοιπόν στο στούντιο κι έπαιξαν λες και ήταν επαγγελματίες αλκοολικοί, δίχως κανένα πρόβλημα! Θυμάμαι επίσης όταν γράψαμε το “Seven angels”, πως ήθελα μετά το μεγάλο φινάλε, με την ορχήστρα, να κάνουμε άλλο ένα ρεφραίν, όπως στο “Keeper of the seven keys” στο τέλος. Ο Markus τότε, θυμάμαι αξέχαστα να μου λέει «είσαι τρελός, είναι ήδη 14άλεπτο και θες άλλο ένα ρεφραίν; Το θες 20άλεπτο;» Νομίζω ότι απλά ήθελε να πάει σπίτι του (γέλια), οπότε αυτός φταίει που δεν υπάρχει τρίτο ρεφραίν στο “Seven angels” (γέλια).
Μήπως έχεις κάτι να μας αποκαλύψεις για το επερχόμενο έπος των AVANTASIA πριν κλείσουμε αυτή την συνέντευξη;
Όχι ακόμα, διότι ακόμα το δουλεύω και το χτίζω, όχι επειδή υπάρχει κάποιο μυστικό. Ευτυχώς έχω ένα αναβαθμισμένο στούντιο στο οποίο δουλεύω και πιστεύω πως θα είναι εκπληκτικό. Όμως το έχω ξαναπεί αυτό στο παρελθόν και κανείς πλέον δεν με πιστεύει (γέλια). Όπως πάντα θα είναι το καλύτερο άλμπουμ που έχω κάνει ποτέ (γέλια)
Πρέπει όμως να είναι, πρέπει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου, όπως και κάθε καλλιτέχνης πιστεύω, αλλιώς αυτό που θα βγει θα αποτύχει παταγωδώς.
Ναι, αλλά προσπαθώ να μην ανταγωνίζομαι τις δικές μου δουλειές. Επειδή αγαπώ και όλα τα προηγούμενα άλμπουμ, δεν είναι σωστό να λέω πως το επόμενο θα είναι το καλύτερο. Όμως έχω τόσα πολλά τραγούδια για αυτό τον δίσκο. Άλλωστε μέσα στο lockdown, κάποιος τόσο δημιουργικός όσο εγώ, ήταν αναπόφευκτο να έχει πολλές ιδέες. Έχω τόσα τραγούδια που δεν ξέρω τι να τα κάνω. Μάλιστα έχουμε ήδη ηχογραφήσει πολλά και πιστεύω πως θα είναι ένα γρήγορο άλμπουμ, αν και έχει κάποιες μπαλάντες. Βέβαια, δεν έχει ολοκληρωθεί οπότε δεν υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα ακόμα.
Έχεις αποφασίσει ποιους καλεσμένους θα έχεις;
Κάποιους καλεσμένους έχω αποφασίσει, αλλά δεν μπορώ να τους αποκαλύψω τώρα. Θα υπάρχουν αρκετά γνώριμα πρόσωπα και η συνηθισμένη ομάδα για την οποία είμαι πολύ περήφανος βέβαια. Όπως είπα και πριν ευχαριστιέμαι το ότι δεν υπάρχει καθόλου πίεση και έχω την δυνατότητα να δοκιμάσω οτιδήποτε μου κατέβει στο μυαλό. Παρά λοιπόν την παρούσα κατάσταση, για μένα είναι μια μεγάλη ευκαιρία.
Σάκης Φράγκος
(με μεγάλη βοήθεια του Γιώργου Κουκουλάκη στις ερωτήσεις και την απομαγνητοφώνηση)
