Ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα των τελευταίων ετών από αυτά που αναβιώνουν τον «μερακλίδικο», κλασικό hard ‘n’ heavy ήχο, είναι και οι BULLET, οι οποίοι και μας επισκέπτονται στις 18/10 στο The Crow Club. Ποιοι είναι άραγε αυτοί οι Σουηδοί με hardcore παρελθόν που έφτασαν να παίξουν στα festivals Rock Am Ring, Graspop, Sweden Rock, Bang Your Head, Rock Hard, Keep It True, Headbangers Open Air και Wacken Open Air (δύο φορές μάλιστα), άνοιξαν ως support act για τους AC/DC μπροστά σε 55.000 θεατές και εμφανίστηκαν πριν από αγώνα NHL (χόκεϊ στον πάγο) μπροστά σε άλλους 15.000; Πάμε να τους γνωρίσουμε μέσα από την δισκογραφία τους και από μια λίστα με μερικά από τα πιο αντιπροσωπευτικά τους κομμάτια, έτσι, για το «χαλί» της υπόθεσης.
“Speeding in the night” EP (Agonia Records, 2003)
Η πρώτη, αναγνωριστική πτήση των Σουηδών τελικά έφερε κάτι παραπάνω από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Έξι κομμάτια ανόθευτου hard ‘n’ heavy, στα οποία η πεντάδα «παίζει μπάλα» από την μία μεριά στο «γήπεδο» των AC/DC, από την άλλη στο NWOBHM. Έτσι εκεί που ακούς το κλασσικό, στακάτο Young-ικό riff, σου πετάνε μια early IRON MAIDEN δισολία και σε αφήνουν… παγωτό. Να προσέξεις το εναρκτήριο “Bang you head”, το “Leather love” που θα σε κάνει να πιείς ένα καφάσι μπύρες σε μόλις τέσσερα λεπτά και το πιστό στο όραμα των JUDAS PRIEST και SAXON, “Heavy metal highway”.
“Heading for the top” (Black Lodge Records, 2006)
Τρία χρόνια μετά να και το ντεμπούτο που σε βάζει για τα καλά στο παιχνίδι. Are you ready? Όνομα και πράγμα, καθώς εδώ τα πράγματα σοβαρεύουν με το «καλημέρα» και απαιτούν να είσαι σε ετοιμότητα. Άσε που το “Midnight riders” όπως ξεκινά μου θυμίζει ιδιαίτερα την παρέα του Ιρλανδού Μαύρου Πρίγκηπα, οπότε η προτροπή δεν ήταν άστοχη και από αυτήν την μεριά… Pedal to the metal, full throttle καταστάσεις και δεν συμμαζεύεται, για αυτούς τους συμπαθέστατους μπυρόβιους rockers! Σημείωση πως υπάρχουν εδώ και κάποια από τα κομμάτια του ep. Να προσέξεις το rock ‘n’ roll-άδικο “Rumbling man” όπου στο λέω, αν παιχτεί θα γίνει της κακομοίρας, το speed-άτο (τι άλλο με τέτοιο τίτλο) “Speeding in the night”, φυσικά το θεϊκό “Rock steady” και το “Heading to the top” που μοιάζει λες και έγραψαν οι AC/DC το δικό τους “Rock hard, ride free”. Η εισαγωγή του δε, θα σας φέρει στο μυαλό την αντίστοιχη μιας μεγάλης εγχώριας metal επιτυχίας, που βγήκε τον ίδιο χρόνο. Χμ… ας παίξουμε λίγο με τις μέρες, πλάκα έχει!
“Bite the bullet” (Black Lodge Records, 2008)
Ο Adam Hector αναλαμβάνει το μπάσο, ο Hell Hofer στην φωνή είναι πιο Brian Johnson παρά ποτέ και το “Bite the bullet” μουσικά είναι το πιο metal εγχείρημα των BULLET ως τώρα! Οι πρώιμοι JUDAS PRIEST και ACCEPT έχουν στήσει τρελλό χορό και θες δεν θες θα χορέψεις μικρέ και απονήρευτε! Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως οι Αυστραλοί ηγήτορες (αν αναρωτιέσαι ποιοι είναι σταμάτησε να διαβάζεις και αποχώρησε ησύχως από το αφιέρωμα) έχουν αποσύρει την ψήφο εμπιστοσύνης από τούτο το θεούργημα. Να προσέξεις τα on the road έπη “Roadking”, “Bite the bullet” και το εντελώς NWOBHM “Nailed to the ground”. Καθιέρωση, καταξίωση και έλεος ουδένα.
“Highway pirates” (Black Lodge Records, 2011)
Τελευταίο άλμπουμ για την Black Lodge Records. Ακόμη πιο metal αποτέλεσμα νομίσαμε πως θα έχουμε στην αρχή, έτσι όπως ξεκινά το άλμπουμ με το σαρωτικό καρα-heavy ομώνυμο αλλά όχι, οι Σουηδοί κρατούν σταθερή την βάρκα σε απόλυτη ισορροπία. Στους πιο παρατηρητικούς από εμάς όμως καθώς και σε όσους τους ακολουθούν από το ep, κάπου δείχνουν πως έχουν «βαλτώσει», έστω λίγο. Μην αγχώνεσαι φίλε αναγνώστη, πολύ δυνατός δίσκος είναι το “Highway pirates”, απλά ατύχησε να έχει πριν από αυτό τα “Heading for the top” και “Bite the bullet”. Εσύ να το ακούσεις και να προσέξεις φυσικά το ομώνυμο όπου σφυρίζει και ο Biff, το “Down and out”, το “Heavy metal dynamite” (όνομα και πράγμα) και το “Into the night”. Οι JUDAS PRIEST σε μεθύσι; Ναι!
“Full pull” (Nuclear Blast, 2012)
Αλλαγή – αναβάθμιση status με την είσοδο στο δυναμικό της Nuclear Blast, και δίσκος μόλις μέσα σε μια χρονιά. Έμπνευση υπάρχει όμως, ή όλα έγιναν θυσία στον βωμό του συμβολαίου και του γρήγορου άλμπουμ; Ευτυχώς, το “Full pull” αν έκανες τέτοιες σκέψεις, σε διαψεύδει. Αποτελεί μάλιστα μια επιστροφή στις πρώτες μέρες, καθώς τα heavy metal στοιχεία δεν υπάρχουν πια. Η μπάντα ακούγεται ένα επίπεδο πιο heavy από τους AC/DC του “Fly on the wall” και του “The razor’s edge”, με μια γενναία δόση KROKUS μέσα. Πανέμορφα, «αεράτα» κομμάτια, super οι κιθάρες για μια ακόμη φορά, από πίσω να «γκαρίζουν» οι Niklas Andersson, Robert Pehrsson, Joseph Tholl (δεν θα σου πω ποιοι είναι, πρέπει να τους ξέρεις) και η φωνάρα του Hell Hofer στα γνωστά standards. Να προσέξεις την εναρκτήρια δυάδα, το “In the heat”, το “Warriors” και τις THIN LIZZY αρμονίες του “Running away”.
“Storm of blades” (Nuclear Blast, 2014)
O δεύτερος δίσκος για λογαριασμό του γερμανικού κολοσσού βρίσκει τους Σουηδούς να αλλάζουν πάλι πορεία και άποψη. Έτσι το “Storm of blades”, με τον Alexander Lyrbo να κρατά πια την δεύτερη κιθάρα αντί του Erik Almström και το πλέον «χατζημεταλλικό» εξώφυλλο της καριέρας τους (έπος), μοιάζει να θέλει να χωρέσει δύο καρπούζια σε μια μασχάλη. ‘Ως αποτέλεσμα λοιπόν έχουμε από την μία κλασσικά NWOTHM τραγουδάρες και από την άλλη μπαρόβια rock ‘n’ roll άσματα. Το πετυχαίνει, γιατί κατέχει το κόλπο πώς να το κάνει. Να προσέξεις… τι να προσέξεις τώρα από τούτον δω το απόλυτα ισορροπημένο δίσκο; Τέλος πάντων δώσε βάση και εδώ στην εναρκτήρια δυάδα (ομώνυμο και “Riding high” – ύμνος), στον κεραυνό “Run with the hunted” και κυρίως στον Hell Hofer ο οποίος μέσα στο όλο “Brian Johnson” στυλ του, θέλει να βάλει και αρκετή δόση Halford και το πετυχαίνει άψογα!
“Dust to gold” (Steamhammer, 2018)
Από την Nuclear Blast στην Steamhammer, και ας πιάσουμε τα πράγματα από εκεί που τα αφήσαμε με το “Storm of blades”. Συνεχίζεται όπως καταλαβαίνεις αυτή η heavy metal προσέγγιση, σε σημείο που αν δεν ακουγόταν η φωνή του Hofer αλλά ενός οποιουδήποτε κλασσικομεταλλά τραγουδιστή, δεν θα καταλαβαίναμε αν αυτό που ακούμε είναι BULLET ή μια μίξη ACCEPT με SAXON. “Fuel the fire”, “Screams in the night” και το ομώνυμο mid-tempo αριστούργημα που θα ζήλευαν και οι Μεγάλοι Μάγιστροι της Τευτονικής Μεταλλικής Στοάς είναι τα ισχυρότερα χαρτιά αυτού του δίσκου, ο οποίος όμως δείχνει σημάδια σίγουρα όχι παρακμής, αλλά σιγουρότατα ντεφορμαρίσματος για ένα group το οποίο μας είχε συνηθίσει σε απανωτές ηχητικές «μπούφλες».
“Live” (Steamhammer, 2019)
Έτσι. Ξερά, ορθά και κοφτά. Οι BULLET live. Ακούστε αυτά που θα ακούσετε (πάνω – κάτω) στο Crow club και φανταστείτε αυτό το ηχητικό τσουνάμι να σκάει πάνω σας. Δεν χρειάζεται να σχολιάσω ούτε κομμάτια που το απαρτίζουν, ούτε την απόδοση της μπάντας, ούτε το συναίσθημά του. Το “Live” είναι τόσο… τόσο, που με την πρώτη ακρόαση θα πάτε να στηθείτε στην οδό Σινώπης περιμένοντας να ανοίξουν οι πόρτες. Ο καλύτερος επίλογος, η πιο ταιριαστή αποφώνηση για αυτό το αφιέρωμα, με βγάζει και από τον κόπο του να σκεφτώ τι να γράψω για κλείσιμο.
Δημήτρης Τσέλλος
