Χωρίς την παραμικρή αμφιβολία ακόμα κι από τους πιο εμπαθείς και με το σεβασμό διάχυτο ακόμα και σε μερίδες οπαδών που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τον ακραίο ήχο, μπορούμε κάλλιστα να διατυπώσουμε την άποψη ότι οι Iταλοί MORTUARY DRAPE από την Alessandria της Ιταλίας (φανταστείτε μία πόλη στο Piemonte, πρωτεύουσα του οποίου είναι το Torino και απαριθμεί λιγότερους από 100.000 κατοίκους) υπήρξαν μία από τις πλέον ξεχωριστές περιπτώσεις συγκροτημάτων στη μεταλλική ιστορία. Το συγκρότημα δημιουργήθηκε το 1986 από τον Wilderness Perversion (κατά κόσμον Walter Maini) που ξεκίνησε σαν ντράμερ και τραγουδιστής μαζί και τον Without Name (για τον οποίο δεν υπάρχουν στοιχεία, όντως χωρίς όνομα) που είχε αναλάβει το μπάσο και τα φωνητικά στις πρώτες μέρες του συγκροτήματος. Παρθενική τους κυκλοφορία θεωρείται από πολλούς το “Live tape ‘87” αλλά σύμφωνα με παλιό distro flyer, υπάρχει ένα demo νωρίτερα το οποίο απλά τιτλοφορείται “Demo ‘86”. Οι γείτονες Ιταλοί κυκλοφορούν μέσα στο 1987 το θρυλικό demo “Necromancy” ανεξάρτητα σε κασέτα, όπως έκαναν και με το “Live tape ‘87”. Έκανε ιδιαίτερο ντόρο στους Underground κύκλους και είχαν ήδη αποκτήσει ένα ιδιαίτερο following οπαδών που τους συντηρούσε ενεργούς. Ήταν ήδη προφανές ότι μιλούσαμε για μία μπάντα με έντονο το occult και νεκρομαντικό στοιχείο στη μουσική της με ιδιαίτερη ατμόσφαιρα.
Στο “Necromancy” προσθήκες ήταν οι δύο κιθαρίστες The Alchemist και Witch οι οποίοι έμειναν μόνο γι’ αυτή την κυκλοφορία, και στη συνέχεια το 1989 κυκλοφόρησε το έτερο θρυλικό demo “Doom return”, όπου νέο μέλος ήταν ο The Undead σε μπάσο και φωνητικά, με αλλαγή του Without Name στις κιθάρες (όπου στην κυκλοφορία αυτή τον συναντάμε σαν Wicked Angel). Tο άκρως παράξενο είναι ότι με αυτή τη σύνθεση, κυκλοφόρησε και η πλέον δυσεύρετη πλέον βιντεοκασέτα “Darkness attack”, όπου μπορούσε κανείς να δει την μπάντα ζωντανά να βγάζει αυτή την ωμή ενέργεια. Κι όλα αυτά χωρίς δίσκο παρακαλώ. Η συναυλία είναι ηχογραφημένη στις 26/7/1990 και η βιντεοκασέτα κυκλοφόρησε το 1991. Είχε έρθει η ώρα για το μεγάλο σταθερό βήμα στην καριέρα τους και εφαλτήριο σ’ αυτό θα ήταν μία Ελληνική εταιρεία, η Decapitated Records, την οποία οι παλιότεροι θα θυμούνται ως την εταιρεία που έβγαλε τα “Passage to Arcturo” και “Dawn of the iconoclast” των συμπατριωτών μας, ROTTING CHRIST. To “Into the drape” διότι περί αυτού ο λόγος, κυκλοφορεί το Δεκέμβριο του 1992 κι εκεί είναι που η μπάντα θα θεμελιώσει το στυλ της. Αυτή η αθάνατη μίξη MERCYFUL FATE και VENOM με τη μυστικιστική ατμόσφαιρα, ήταν που θα τους έβαζε βαθιά στις καρδιές του κόσμου.
Το ΕΡ όπως ήταν λογικό κάνει πάταγο, διότι πολύ απλά ΚΑΝΕΙΣ δεν έπαιζε έτσι, ενώ είχαν και μία απίστευτη μουσικότητα με εύστοχες μελωδίες όπου χρειαζόταν, βγάζανε μία obscure-ίλα (συγνώμη για τη λέξη, δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς) τόσο ειλικρινή που τους βγάλανε όλοι το καπέλο και γρήγορα γίνανε αγαπητοί μέχρι κι από …. Power metallers (κι όμως, το έζησα όταν βγήκε). Νέα μέλη τότε ήταν ο Maniac Of Sacrifice (κατά κόσμον Fabrizio Scinta) στις κιθάρες και ο Diabolic Obsession στο μπάσο, όπου πλαισίωσαν τον Wilderness Perversion που ανέλαβε τα τύμπανα και τα φωνητικά. Η μεγάλη στιγμή της ιστορίας των MORTUARY DRAPE έρχεται το σωτήριον έτος 1994 και αποτελεί και το αντικείμενο που γράφεται αυτό το αφιέρωμα. 25 χρόνια πριν, και με την προσθήκη του Old Necromancer στις κιθάρες, οι Ιταλοί θα κυκλοφορήσουν ένα από τα πλέον απόλυτα άλμπουμ στην ιστορία του μεταλλικού ήχου, το μνημειώδες “All the witches dance”, το οποίο το Ελληνικό κοινό θα έχει την ευκαιρία να απολαύσει ολόκληρο από την αρχή ως το τέλος. Όχι απλά όνειρο ζωής, αλλά σοκ και δέος. Ο δίσκος κυκλοφόρησε από την Unisound Records, η οποία στην ουσία ήταν η μετεξέλιξη της Decapitated Records και οι MORTUARY DRAPE δοξάζονται όσο ελάχιστες μπάντες.
Ένα άλμπουμ που ξεκινάει με πλήρη άγνοια κινδύνου με εισαγωγή με γυναικείες ψαλμωδίες και διάχυτο το ατμοσφαιρικό στοιχείο (σαν άλλοι CELTIC FROST της εποχής), το “My soul” ταξιδεύει τον ακροατή μέχρι να μπει το τρισκατάρατο (ή τρισάγιο για άλλους) “Primordial” και για τα υπόλοιπα σχεδόν 50’ ο μέσος μεταλλάς να χαθεί σε ήχους που ποτέ δεν είχε ακούσει και ποτέ δε θα ξανακούσει. “Larve”, “Tregenda”, “Occult abyss”, μπορώ να γράψω όλο το track listing άνετα και ξεδιάντροπα και να μην ανοίξει μύτη και πάλι δε θα μπορέσω να αποδώσω στο ελάχιστο την κληρονομιά που άφησε εξ αρχής αυτός ο δίσκος τότε και συνεχίζει να μνημονεύεται με τον ίδιο τρόπο και 25 χρόνια μετά. Είναι η μεγάλη στιγμή που κάθε άξιο λόγου συγκρότημα είναι καταδικασμένο να έχει, το ήξεραν οι ίδιοι, το έμαθαν στη συνέχεια χιλιάδες οπαδοί και φτάσαμε στο 2019 να ακούγεται ακόμα ολόφρεσκο και το ίδιο κρυπτικό, τρομακτικό και μεγαλειώδες. Φωνητικά κατευθείαν από την Άβυσσο, κοπάνημα σωστό και τίμιο αλλά μη κατσαπλιάδικο (αδόκιμος όρος αλλά η μουσικότητά τους όπως ανέφερα ήταν παροιμιώδης), παραγωγή καλή και όχι γυαλισμένη, όλα είχαν συνωμοτήσει για την κορυφαία τους στιγμή. Άντε να εξηγήσεις τώρα γιατί σου σηκώνεται η τρίχα (και κάτι άλλο) σε κάθε ακρόαση και πήγες 38 ενώ ήσουν μόλις 13 τότε…
Την ίδια χρονιά βγάλανε ένα demo ονόματι “Live ‘94” και το 1995 μία βιντεοκασέτα ακόμα ονόματι “Live at Palace”. Επόμενο –μη ολοκληρωμένο- βήμα τους ήταν το ΕΡ “Mourn path” από την Ολλανδική Shivadarsana Records και κυκλοφόρησε το 1996. Το στυλ του “All the witches dance” είχε πλέον ωριμάσει και προς τιμήν τους δε δοκίμασαν να κάνουν κάτι ίδιο, παραμένοντας ιδιαίτεροι και άκρως εμπνευσμένοι, ενώ αυτό φάνηκε ακόμα περισσότερο την επόμενη χρονιά και συγκεκριμένα το Μάϊο του 1997 με το επόμενο τους άλμπουμ “Secret Sudaria” που κι αυτό βγήκε από άλλη εταιρεία, την Γερμανική Nazgul’s Eyrie Productions. Το άλμπουμ αυτό σηματοδοτεί και το τέλος μίας φρενήρους πορείας των MORTUARY DRAPE στα 90’s, καθώς στην πορεία οι κυκλοφορίες τους θα γίνονταν πολύ πιο αραιές. Κοινό γνώρισμα ΕΡ και δίσκου η παρουσία του νέου ντράμερ Naquam, με τον Wilderness Perversion να αφοσιώνεται στα φωνητικά αποκλειστικά. Τα 90’s αντικειμενικά φέρθηκαν πολύ καλά στους Ιταλούς γείτονες μας, οι οποίοι παρόλα αυτά και χωρίς κάποια ιδιαίτερη διάθεση να εδραιωθούν εμπορικά, αποφάσισαν να αφήσουν το πόδι από το γκάζι για λόγους που μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν και που πολλοί πιστεύουν πως αν συνέχιζαν σε ίδιους ρυθμούς, θα είχαν ακόμα μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα.
Η νέα χιλιετία τους βρίσκει με νέα κυκλοφορία το “Tolling 13 knell”, το οποίο θα κυκλοφορήσει από την Ιταλική Avantgarde Music και με τη μπάντα να δείχνει ότι παρά την απουσία τριών ετών, δεν είχαν αλλάξει και πολλά μουσικά, εκτός από τα μέλη, όπου είχαμε επιστροφή-έκπληξη του Without Name, και προσχώρησης στη μπάντα των Roaming Soul (κιθάρες), Left-Hand Preacher (μπάσο), Demon Shadow (κιθάρα) και I.O.R.R. Will Revealed (τύμπανα). Θεωρήθηκε καλό άλμπουμ για την εποχή, αλλά αυτή τη φορά έκαναν ακόμα μεγαλύτερο κενό και επέστρεψαν το 2004 το Νοέμβριο με το “Buried in time”, για το οποίο ο ίδιος ο Wilderness Perversion δεν τρέφει και τα καλύτερα συναισθήματα μέχρι σήμερα, θεωρώντας ότι ο παραγωγός τους προσέδωσε ένα πιο death metal ήχο και γενικά παρενέβη αρκετά στο έργο τους (το γιατί ενώ δε γούσταραν το δέχτηκαν, παραμένει άγνωστο). Με τον ηγέτη της μπάντας να μένει και πάλι μόνος, είχαμε νέες προσθήκες τους W.M. Helgast (τύμπανα), Seeker Of The Unknown (κιθάρες), Arcane Of Veiled Light (μπάσο) και Cruel Abbot (κιθάρες). Κυκλοφόρησε κι αυτό από την Avantgarde και για την επόμενη δεκαετία τα ίχνη τους θα χάνονταν όσον αφορά τα καθαρά δισκογραφικά δρώμενα.
Παρόλα αυτά δε σταμάτησαν οι κυκλοφορίες, με κυριότερη αναφορά στο “Into the Catachthonium” το οποίο ήταν μία πολύ ωραία συλλογή που συνδύαζε τα “Into the drape”/”All the witches dance” και κυκλοφόρησε το 2007 από την Hell Institute Records από το… Εκουαδόρ! Μάλιστα έχει λάβει και την έγκριση της ίδιας της μπάντας, σε αντίθεση με την bootleg έκδοση του 2002 από την Unisound, για την οποία γενικώς η μπάντα δεν έχει καθόλου καλή γνώμη και αν γράψουμε τι έχει ειπωθεί κατά καιρούς, το κείμενο θα κοπεί από τη λογοκρισία. Τον Ιούλιο του 2011 κυκλοφόρησε το “Witches dance in Valenthia” που πρόκειται για ζωντανό άλμπουμ που βγήκε μέσω της Ιταλικής Iron Tyrant. Την ίδια χρονιά κι από την ίδια εταιρεία, βγήκε το ΕΡ “Black flames of blasphemy”σε 300 κόπιες περιορισμένου μωβ βινυλίου 45 στροφών. Τον Ιούνιο του 2013 συμμετέχουν μαζί με τους Σουηδούς Shining στο split “In the eerie cold where all the witches dance” με το κομμάτι “Where everything falls” και το οποίο κυκλοφορεί από τη Σουηδική Primitive Art Records σε 1200 κόπιες βινυλίου 45 στροφών. Τελευταίο μέχρι στιγμής άλμπουμ του συγκροτήματος είναι το “Spiritual independence” το οποίο βγήκε το Νοέμβριο του 2014 πάλι από την Iron Tyrant και χαιρετήθηκε ως μία πολύ αξιόλογη δουλειά που είχε κάτι από τον παλιό αέρα των MORTUARY DRAPE.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, είχαμε ένα split με τους συμπατριώτες τους NECROMASS (λατρεμένοι κι αγνοημένοι) με τίτλο “Dance of spirits”/”Ordo equilibrium nox” που βγήκε το Νοέμβρη του 2015 από την Γερμανική Funeral Industries σε 12’’ βινύλιο 33 ½ στροφών. Το 2017 κυκλοφόρησε το DVD “30th anniversary concert (1986-2016)” το οποίο και περιέχει ένα χορταστικότατο σετ 25 κομματιών (!) που ηχογραφήθηκε στην πατρίδα τους την Alessandria στις 12 Νοεμβρίου του 2016 και κυκλοφόρησε ένα χρόνο μετά. Τελευταία καταγεγραμμένη τους κυκλοφορία το διπλό 12” βινύλιο “Necromantic doom returns” από την Iron Tyrant, που περιέχει τα δύο θρυλικά demo “Necromancy”/”Doom Return” και παλιά ζωντανά ηχογραφημένα κομμάτια. Γενικά οι MORTUARY DRAPE πέρα από κάποια μικρά σκαμπανεβάσματα και κάποιες αρκετές αλλαγές μελών, συνεχίζουν ακάθεκτοι 33 χρόνια μετά τη δημιουργία τους να προκαλούν δέος στον κόσμο του ακραίου μεταλλικού ήχου και να αποτελούν διαμάντι της Ιταλικής σκηνής. Η σχέση τους με τη χώρα μας πολυτάραχη επαγγελματικά αλλά δοτικότατη καθώς οι Έλληνες οπαδοί ήταν από τους πρώτους που αναγνώρισαν το μεγαλείο τους. Έρχονται να ολοκληρώσουν τη μαγεία προηγούμενων εμφανίσεων τους και να αφήσουν τον κόσμο με το στόμα ανοιχτό, παίζοντας ένα από τα άλμπουμ-θριάμβους στην ολότητα του. Δεν χάνεται απλά ΠΟΤΕ!
Άγγελος Κατσούρας
