Είναι εύκολα ο πιο διαφημισμένος δίσκος των SUNSTORM και εκείνος για τον οποίο ακούστηκαν τα περισσότερα λόγια πολύ πριν την κυκλοφορία του… Όχι απαραίτητα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ή τις ευγενέστερες των προθέσεων. Πριν από μερικούς μήνες είχα εκφράσει την άποψη μου αναφορικά με τον τραγελαφικό χειρισμό της υπόθεσης SUNSTORM τόσο από πλευράς Romero όσο και από πλευράς Frontiers. Και ναι, μπορεί ο Serafino Perugino να προσπαθεί να μας πείσει ότι οι SUNSTORM είναι δικό του δημιούργημα –κάτι που με απολύτως τεχνικούς όρους ισχύει- αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι το όνομα των SUNSTORM θα είναι για πάντα συνδεδεμένο με τον Joe Lynn Turner και ειδικά με την ασύλληπτη ποιότητα των τριών πρώτων δίσκων.
To “Afterlife” είναι το πρώτο άλμπουμ του…εχμμ…project των Perugino/Del Vecchio με τον Ronnie Romero πίσω από το μικρόφωνο. Θυμάστε όλοι την ανακοίνωση της Frontiers περί επιστροφής σε πιο μελωδικά μονοπάτια, έτσι; Λοιπόν, αυτό και ισχύει και όχι. Σίγουρα υπάρχει μία ξεκάθαρη μελωδική προσέγγιση αλλά ταυτόχρονα αυτή είναι πιο κοντά στο ύφος ενός classic rock παρά AOR πονήματος (εξαίρεση αποτελεί το κομμάτι “Darkest night”). Για παράδειγμα, το ομώνυμο τραγούδι που ανοίγει το δίσκο θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται είτε στο “Slam” είτε στο “Holy” του Joe Lynn Turner (τραγική ειρωνεία) ενώ και τα υπόλοιπα κομμάτια πότε θυμίζουν RAINBOW περιόδου Turner και πότε κάτι από τα χιλιάδες «κατασκευάσματα» που έχουμε ακούσει από τη Frontiers. Επιπλέον, θα τονίσω για μία ακόμη φορά ότι η φωνή του Romero δεν ταιριάζει με ένα τόσο melodic rock ύφος.
Δεν θα κρυφτώ πίσω από το δάχτυλο μου. Δύσκολα μπορώ να ανεχτώ, πλέον, αυτή την εμμονή του Perugino με τον Del Vecchio λες και ο τύπος είναι κανένας Desmond Child ή Jim Vallance! Επίσης, όλος ο σχεδιασμός της εν λόγω (και όχι μόνο) κυκλοφορίας είναι copy/paste της γενικότερης αισθητικής της Ιταλικής εταιρείας…από το εξώφυλλο, τη μπάντα, την παραγωγή…τα πάντα. Αυτό δε σημαίνει ότι η Frontiers δεν αποτελεί τεράστιο κεφάλαιο για το μελωδικό ήχο. Το αντίθετο. Απλώς, πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες της, στη φιλοσοφία των πρώτων χρόνων. Ως γνωστόν, η ποσότητα δεν συμβαδίζει πάντα με την ποιότητα…
5,5 / 10
Σάκης Νίκας
