Με τη φρεσκάδα της ηλικίας τους αλλά την ωριμότητα της λίγο μεγαλύτερης από δεκαετία καριέρας τους οι ESCAPE THE FATE παρουσιάζουν το 7ο άλμπουμ της πορείας τους. Το “Chemical warfare” κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό κι έρχεται να υπογραμμίσει όλα τα στοιχεία που τους έχουν κάνει να ξεχωρίσουν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού αλλά και να δώσει το κάτι παραπάνω. Τα στοιχεία της μουσική τους, βλέπε post hardcore, hard rock, είναι εκεί, με την επιπλέον προσθήκη μιας πλούσιας παραγωγής γεμάτης ιδέες αλλά και λίγο πιο προβληματισμένους κοινωνικά στίχους. Ενδεικτικό της εποχής και της κατάστασης στην Αμερική μάλλον, σε συνδυασμό με την ωριμότητα της ηλικίας. Φυσικά όπως έχουν κάνει στις πιο πρόσφατες κυκλοφορίες τους, ο ήχος τους είναι πιο «καθαρός» και «γυαλισμένος».
Εξακολουθεί βέβαια να είναι διασκεδαστικός, ανεπιτήδευτος και ευκολοάκουστος. Το είδος του σκληρού ροκ που μπορεί να παίξει άνετα στο ραδιόφωνο και να κολλήσει στο κεφάλι σου. Με το πιο δυνατό τους σημείο ( τα live shows) να έχει μπει στον πάγο αφιερώθηκαν στη δημιουργική διαδικασία με ένα από τους πρωτοκλασσάτους παραγωγούς του είδους, John Feldmann (5 Seconds Of Summer, The Used), και έτσι το “Chemical warfare” περιέχει ένα ευρύ φάσμα ακουσμάτων από γρήγορα πιασάρικα κομμάτια μέχρι μελωδικές μπαλάντες.
Οι ESCAPE THE FATE, έχουν το νεανικό χαρακτήρα στο DNA τους και η μουσική τους ακούγεται νέα και φρέσκια ότι και αν παρουσιάσουν. Breakdowns , ηλεκτρονικά στοιχεία, ρίμες, όλα στο ύφος που πιάνει φωτιά στο κοινό τους και το “Chemical warfare” δεν αποτελεί εξαίρεση σε αυτό, με την διαφορά ότι ο ήχος τους τώρα είναι πολύ πιο ήπιος. Λιγότερα brutal φωνητικά και πιο «διακριτική» παρουσία της κιθάρας, εξαίρεση το “Demons” που για μένα ήταν και το πιο ενδιαφέρον της κυκλοφορίας.
7,5 / 10
Έλενα Μιχαηλίδου
