«Νομίζω ότι αντικατοπτρίζεται στην μουσική σου όταν δεν είσαι τίμιος με το εαυτό σου. Εμείς είμαστε πολύ τίμιοι με τους εαυτούς μας και κάνουμε μουσική που αγαπάμε να ακούμε». Κάπως έτσι ξεκινάει το δελτίο τύπου που συνοδεύει την νέα, τέταρτη δουλειά των Σουηδών MANIMAL. Τάδε Έφη ο κύριος Samuel Nyman, frontman του group. Αν δεν έχεις ξανακούσει νότα από το συγκρότημα, ίσως σου φάνει «κάπως» αυτή η ατάκα, αφού έχουμε συνηθίσει πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια, να γίνονται δηλώσεις με σκοπό να κερδηθούν ψηφοφόροι (οπαδοί).
Οι MANIMAL μας πρωτοσυστήθηκαν δισκογραφικά το 2009 με το “The darkest room”, έξι χρόνια μετά, κυκλοφόρησαν το “Trapped in the shadows”, το album που θεωρώ πως τους έδωσε την όποια ώθηση ήθελαν για να γίνουν πιο γνωστοί, ενώ το 2018, είδε το φως της δημοσιότητας η τρίτη προσπάθειά τους “Purgatorio”. Το συγκρότημα είναι ένα από αυτά που αν κάποιος «ψάχνεται» με όποιο group ασχολείται με το heavy/power metal ιδίωμα, ανά την υφήλιο κι επιπροσθέτως κατάγεται από την χώρα που όλα τα ιδιώματα που «γεννά» κάνουν επιτυχία, σίγουρα θα τους έχει γνωρίσει δισκογραφικά. Οι ίδιοι, δηλώνουν ότι οι κύριες επιρροές τους είναι οι JUDAS PRIEST, KING DIAMOND και QUEENSRYCHE. Όσο όμως τους ακούς περισσότερο, θα σου έρθουν άμεσα στο μυαλό και groups όπως οι FIREWIND, DREAM EVIL, MYSTIC PROPHECY, LION’S SHARE, BLOODBOUND, WARKINGS, LORDS OF BLACK, PRIMAL FEAR, RAGE των τελευταίων ετών, IRON SAVIOR, HAMMER KING και BURNING POINT μεταξύ άλλων.
Όπως είναι φανερό από τα προαναφερθέντα συγκροτήματα, οι MANIMAL, αρέσκονται να παίζουν heavy/power τραγούδια που κυμαίνονται ηχητικά από στακάτα mid tempo μέρη μέχρι και «καλπάζοντα» και πιο γρήγορα, που θα σου ανεβάσουν άμεσα την διάθεση. Βασικό συστατικό των συνθέσεων τους, είναι η πολύ όμορφη μελωδία που υπάρχει σε κάθε μια από αυτές, ο άπλετος ηχητικός τσαμπουκάς, τα άκρως πορωτικά ριφ, τα ξεσηκωτικά ρεφραίν, τα δυναμικά κουπλέ αλλά και τα όμορφα τοποθετημένα κιθαριστικά solos. Όλα τα τραγούδια τους έχουν μια «ανθεμική» διάθεση σε όλη την διάρκεια του album, και έτσι το καθένα χρήζει ιδιαίτερης ηχητικής προσοχής. Ακόμα και αυτά που έχουν λίγο πιο μοντέρνα κιθαριστικά μέρη, δεν ηχούν παράταιρα στο όλο σύνολο.
Οι MANIMAL, έχουν ένα μεγάλο όπλο στην φαρέτρα τους, με ονοματεπώνυμο, τον Κο Samuel Nyman. Αν δεν τον έχετε ακούσει, και το κάνετε με την καινούργια δουλειά, θα ανακαλύψετε έναν τραγουδιστή που στέκεται επάξια δίπλα στους Rob Halford και Ralph Scheepers από Ευρώπη, Tim “Ripper” Owens, Todd Michael Hall και James Rivera, από την Αμερική. «Εξαιτίας» των 3 τελευταίων φωνών, η νέα δισκογραφική κίνηση έχει και κάποια μέρη, που συναντάμε σε Αμερικανικά power metal σχήματα των τελευταίων ετών, παρόλο που το ηχητικό αποτέλεσμα, «γέρνει» πιο πολύ σε Ευρωπαϊκά groups. Προσωπικά, τον θεωρώ μια από τις καλύτερες φωνές που διαθέτει το παγκόσμιο metal στις μέρες μας. Είναι πολύ όμορφο για τον ακροατή να ακούει ένα τραγουδιστή που και στις πιο ψηλές αλλά και στις πιο χαμηλές κλίμακες, τραγουδάει το ίδιο καλά.
Οι MANIMAL, και αυτοί, δεν θα αλλάξουν το μουσικό χάρτη, παίζοντας κάτι πρωτότυπο και πρωτοποριακό. Το συγκρότημα τιμά με τις συνθέσεις του το ιδίωμα που αρέσκεται να ακολουθεί, τηρώντας τα όποια κλισέ του. Αν σας αρέσουν όλα ή κάποια από τα προαναφερθέντα groups, ακούστε οπωσδήποτε τους MANIMAL, λογικά θα μπουν στην λίστα των αγαπημένων καλλιτεχνών σας. Με βάση το τελικό αποτέλεσμα, η δήλωση του τραγουδιστή τους στην εισαγωγή, είναι πλήρως αληθινή. Εκείνοι παίζουν την μουσική που αγαπάνε να ακούνε, και εμείς απλά τους απολαμβάνουμε. Ο δίσκος ήδη έχει πάρει την θέση του στα καλύτερα της χρονιάς.
8 / 10
Θοδωρής Μηνιάτης
