ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “The law” – EXHORDER
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1992
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Roadrunner
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Rob Beaton
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, κιθάρες (στο “Into the void”) – Kyle Thomas
Κιθάρες, μπάσο – Vinnie LaBella
Κιθάρες – Jay Ceravolo
Μπάσο – Frankie Sparcello
Drums – Chris Nail
Πριν οι PANTERA πάρουν αμπάριζα το μουσικό κόσμο με τη γκρούβα και το ασήκωτο του riffing τους, κάποιοι άλλοι υπέδειξαν τον ήχο ετούτο, άθελα τους. Ο λόγος για τους μοναδικούς, βραχύβιους, μα και τόσο σπουδαίους EXHORDER από την τιμημένη Νέα Ορλεάνη, που πρόσφατα επανασυνδέθηκαν και κυκλοφόρησαν και πολύ ωραίο άλμπουμ, το “Mourn the southern skies”. Ενώ τα πρώτα demos “Get rude” (1986) και “Slaughter in the Vatican” (1987), δεν έπαιρναν αιχμαλώτους, το ντεμπούτο 100 μεγατόνων “Slaughter in the Vatican” (1990), εκτός του ότι έκανε πιο συγκεκριμένη την ωστική επίθεση των Αμερικανών, έφερε τα βαριά και ασήκωτα riffs των “The tragic period”, “Slaughter in the Vatican”, “Desecrator”, δίπλα-δίπλα με το μακελειό των “Homicide” (Ελ Αλαμέιν), “Death in vain” (Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου), “Legions of death” (Τρίτος Παγκόσμιος) και “Anal lust” (βάστα τοίχο, θα ζμπρώξω!). Ντύστε αυτόν τον όλεθρο με τη παραγωγή των Morrisound, και έχετε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ στα χέρια σας. Προσωπική άποψη του γράφοντος: το αγαπημένο του ντεμπούτο στη δεκαετία του ‘90. Μετά συνοπτικών διαδικασιών.
Γιατί τονίζονται όλα αυτά; Διότι, το ερώτημα που μπορεί να έχει βέβαια ένας ακροατής μετά από τέτοιο όλεθρο, είναι “με τι το διαδέχεσαι;”. Οι Νότιοι, ηχογραφώντας αυτή τη φορά στη πόλη τους, στα New Orleans Recording Co., στις 15 Μαρτίου του 1992, κυκλοφόρησαν το “The law”, πάλι υπό την σκέπη της Roadrunner. Δεν πήγαν, προς τιμήν τους, για “Slaughter in the Vatican” no 2. Ενισχύσανε τα γκρουβάτα μέρη, και κάνανε τα γρήγορα μέρη, πιο γρήγορα! Το άνοιγμα του δίσκου με το “Soul search me” αποδεικνύει του λόγου το αλήθες: ισορροπώντας τέλεια μεταξύ γκρούβας και απερίγραπτου βρωμόξυλου, όπως και το “Unforgiven” (το πρωτοακούσαμε στο “Get rude” demo – και εδώ παίρνει τη παραγωγή που του αξίζει), μας θυμίζουν ποια μπάντα ακούμε, συνεχίζοντας από εκεί που άφησε το “Slaughter in the Vatican”. Και αυτό, με τα riffs στην εισαγωγή του “Soul search me” να έχουν μια death metal επίγευση, που τα κάνουν άκρως επικίνδυνα για όποιον thrasher τα ακούει. To δε γρήγορο riff στο ρεφρέν του “Unforgiven”, είναι ό,τι πρέπει για να αρχίσεις να βγάζεις αφρούς από το στόμα.
Η μαγκιά αυτού του δίσκου, είναι εκείνα τα riffs κόβουν το ρυθμό απότομα, με τρόπο παρεμφερή με τα κοψίματα Αμερικάνικων death metal μπαντών της εποχής όπως οι MALEVOLENT CREATION και οι SUFFOCATION (δεν είναι τυχαίο ότι αγαπήθηκαν από τους deathsters, ούτε ότι παίξανε παρέα!). Δεν σταματούν το κομμάτι, καθώς είναι συνυφασμένα με τη φύση του. Σαν φίδι, που περιμένει, καραδοκεί, και χτυπάει αστραπιαία προτού συνεχίσει να σέρνεται στο φυσικό του περιβάλλον, ψάχνοντας το επόμενό του θύμα. Όπου “θύμα” βάλετε το σβέρκο του δύσμοιρου ακροατή! “I am the cross” και τα λέγαμε, όταν βγάλετε το κολάρο από το λαιμό! Χώρια τα απίστευτα ξεσπάσματα τυμπάνων και μπάσου που κάνουν πιο πλούσιο το αποτέλεσμα. Τίγκα funk αισθητική βλέπουμε στο “Un-born again”, το οποίο έρχεται στα καπάκια. Εκεί το μπάσο βγαίνει μπροστά και χρωματίζει τον δίσκο μοναδικά
Η δυάδα “The truth”/”The law”, συνοψίζει τις δύο φύσεις των EXHORDER: από τη σφαγιαστική δίκαση, στο γκρουβάτο μέρος, στο ακουστικό φινάλε του ενός, και από εκεί στο ομώνυμο άσμα, που κατεδαφίζει πολυκατοικίες. Φινάλε του δίσκου με το instrumental “Incontinence” (το οποίο παίρνει τα scalp και τα πετάει στην άβυσσο) και o ογκόλιθος “(Cadence of) the dirge”. Κερασάκι στην τούρτα…και ολόκληρη κερασιά μη σας πω, η διασκευάρα στο “Into the void” των πατέρων BLACK SABBATH. Βαθιά ρίζα ΟΛΗΣ μας της μουσικής και ειδικότερα μπαντών σαν τους EXHORDER με τα τόσο έντονα riffs τέτοιας “σοδειάς”, και αποδίδεται όπως αρμόζει, με τα bluesy φωνητικά του επιβήτορος Kyle Thomas να έρχονται και να δένουν το γλυκό.
30 χρόνια μετά, το “The law” έχει ωριμάσει τόσο όμορφα, μαζί με το προκάτοχο του, που όλοι οι thrashers το βλέπουν με ακόμα καλύτερο μάτι. Πλην του σκληρού πυρήνα του τότε, που τους αγάπησε ως την επιδραστική underground μπάντα που ήταν, πλέον ακόμα περισσότεροι βλέπουν τη σημασία τους. Πλέον, οι EXHORDER βλέπουν εκτός από τους καρπούς της σοδειάς τους, και την ανταπόκριση του κόσμου στην προ μερικών ετών συναυλιακή αλλά και δισκογραφική επιστροφή τους με το αξιοπρεπέστατο “Mourn the southern skies” (2019).
Did you know that?
– Ο Frankie Sparcello έπαιξε μόνο slap μπάσο, στο “Un-born again” (η funk-ίλα που λέγαμε). Τα υπόλοιπα μέρη του μπάσου παίχτηκαν από τον Jay Ceravolo.
– Κάποιες εκδόσεις έχουν κάποια ορθογραφικά στα “Soul search me”, “Un-born again” (σε αυτό είχε και λάθος διάρκεια) και “(Cadence of) the dirge”.
– Το οπισθόφυλλο είναι κίτρινο, με τη γραμματοσειρά και το μοτίβο (το “κρανίο” του εξωφύλλου) μαύρο. Στην Ευρωπαϊκή έκδοση, τα χρώματα είναι ανάποδα.
– Τόσο το “The law” όσο και το “Slaughter in the Vatican” είναι απίστευτα δυσεύρετα (χώρια που κοστίζουν μια περιουσία), μέχρι που η φοβερή και τρομερή Dissonance Records (ψάξτε τις αντίστοιχες επανεκδόσεις των πρώτων ARTILLERY – θα με θυμηθείτε!) τα επανακυκλοφόρησε σε διπλό CD αμφότερα μόλις πριν ένα μήνα. Όσοι ενδιαφέρεστε, ξέρετε τι πρέπει να κάνετε!
Γιάννης Σαββίδης
