Ο πολυπράγμων Arjen Lucassen με τα απύθμενα αποθέματα έμπνευσης, απουσίασε για λιγότερο από δύο χρόνια από τα μουσικά δρώμενα ύστερα από το “Transitus”, το τελευταίο άλμπουμ των AYREON, του πιο διαδεδομένου και αγαπητού του project. Τώρα, επιστρέφει υπό την STAR ONE αμφίεση για να μας προσφέρει άλλο ένα δυνατό άλμπουμ, εμβληματικό του προσωπικού του ύφους, ήχου και της αγάπης του για μπάντες που τον διαμόρφωσαν ως μουσικοσυνθέτη. Το νέο πόνημα των STAR ONE όμως, με τον τίτλο “Revel in time”, δεν είναι απλά ένα ακόμη άλμπουμ που θα γεμίσει τα ράφια μας, αλλά από τα καλύτερα της καριέρας του Ολλανδού μουσικοσυνθέτη, ένα δείγμα της καλλιτεχνικής του ωρίμανσης και αναμφίβολα ένα από τα highlights του 2022.
Το σχήμα άρχισε πριν από είκοσι χρόνια ως ένα από τα πολλά project του Lucassen, έξω από τη σφαίρα του Floyd-ικου prog rock/metal που γράφει κατά κόρον ως AYREON. Το STAR ONE project του δίνει την ευκαιρία να παίζει πιο προσγειωμένο heavy metal στο οποίο μπορεί να φανερώνει χωρίς ενοχές, σαν πραγματικός οπαδός, την αγάπη του για τους DEEP PURPLE, RAINBOW, URIAH HEEP και HAWKWIND ανάμεσα σ άλλα όπως και να βασίσει τα τραγούδια στις αγαπημένες του ταινίες επιστημονικής φαντασίας (μιλάμε για τον ορισμό του sci-fi σπασίκλα). Βασικά, είναι μια δίοδος για απόδραση από τις απαιτήσεις των AYREON και για πιο μεταδοτικό και απελευθερωμένο heavy metal από το σύμπαν του Arjen Lucassen: βαρύ, γεμάτο στακάτα ρυθμικά riff, συμφωνικό με πολλά euro power στοιχεία και «διαστημικά» πλήκτρα που προσδίδουν ένα προοδευτικό πνεύμα, τρομερά μεταδοτικό, με ρεφραίν που κολλάνε στο μυαλό (είναι αδιανόητο το πως καταφέρνει να γράψει δωδεκάλεπτα prog έπη απ’ τη μία και τετράλεπτα groovατα σουξέ με ροκ αισθητική απ’ την άλλη, με όμορφες και συνάμα ευκολομνημόνευτες μελωδίες χωρίς να θυσιάζει την ποιότητα).
Ο πρώτος δίσκος είχε τον χαρακτηριστικό τίτλο “Space metal” αφού οι στίχοι αφορούσαν ταινίες που εκτυλίσσονται στο διάστημα (από το “Star wars” στο πιο cult “Stargate”). Όπως μας έχει μάθει και με τους AYREON, εδώ είχε καλεσμένους κορυφαίους metal μουσικούς και τραγουδιστές από τον ευρύτερο power/prog κόσμο τους οποίους ξανασυναντά και στο παρόν: Michael Romeo και Russell Allen (SYMPHONY X), Floor Janssen (AFTER FOREVER, NIGHTWISH), Jens Johansson (YNGWIE MALMSTEEN, STRATOVARIUS), Dan Swano (EDGE OF SANITY), Damian Wilson (THRESHOLD) και τον Ed Warby πίσω από τα τύμπανα, τον κατ’ εξοχήν ντράμερ του Lucassen εδώ και δεκαετίες. Το “Space metal” είναι ένα έξοχο δείγμα μιας “space opera” όπως ο ίδιος το αποκαλεί, αλλά σαφώς πιο ροκ, πιασάρικο και ψυχαγωγικό από μια όπερα. Για να καταλάβετε τι εννοώ, ακούστε ένα όποιο κομμάτι από το “The human equation” των AYREON και ύστερα το “Intergalactic space crusaders” από το “Space metal”. Το ένα είναι σαν μια καλλιτεχνική ταινία για τις Κάννες ενώ το άλλο ένα καλοφτιαγμένο blockbuster επιστημονικής φαντασίας που συνοδεύεται αυστηρώς από ποπ κορν. Τρομερά απολαυστικό.
Ύστερα από ένα ωραιότατο live άλμπουμ, το “Live on Earth” του 2003, Ο Lucassen ορκίστηκε πως δεν θα επαναληφθεί το project κάτι που ο ίδιος δεν φανταζόταν πως θα τον δυσκόλευε αφού κυκλοφόρησε ένα (λιγότερο καλό) δεύτερο άλμπουμ το 2010 και τώρα, εν έτει 2022, το τρίτο και ίσως καλύτερο στα πλαίσια του STAR ONE project.
Για άλλη μια φορά λοιπόν, ο Lucassen δεν απογοητεύει προσφέροντας ένα γνώριμο ποτ πουρί συμφωνικού power metal, hard rock, progressive και μελωδικού heavy metal με κορυφαίους καλεσμένους και ένα διασκεδαστικό concept πάνω στο ταξίδι στο χρόνο. Ο δίσκος ανοίγει με το “Fate of man” ένα επικό power metal τραγούδι που θυμίζει αρκετά τις πιο δυναμικές στιγμές του “Universal migrator Pt.2: flight of the migrator” των AYREON με την εκπληκτική Britney Slayes των UNLEASH THE ARCHERS στο μικρόφωνο και τον Michael Romeo στο σόλο. Τι άλλο θέλετε; Η συνέχεια έχει βαρύ guitar driven metal με Russell Allen σε απίστευτη φόρμα, τρομερά ρυθμικά ριφ, κουπλέ γεμάτα ενέργεια και ρεφραίν που μαρτυρούν πως ο Lucassen έχει ωριμάσει ακόμα περισσότερο ως συνθέτης. Τα καλύτερα όμως έπονται με “The year of 41” και τον Joe Lynn Turner στα φωνητικά να ικανοποιεί ένα μεγάλο απωθημένο του Lucassen που έχει μαζί του έναν απ’ τους αγαπημένους του rock/metal τραγουδιστές. Στο “Prescient” έχει πολύ σωστά τοποθετήσει τον Ross Jennings των HAKEN και αυτό διότι το κομμάτι έχει μια πιο σαφώς progressive άποψη που αναμειγνύεται άψογα με τα συμφωνικά/power συστατικά. Γενικά, ο Lucassen έχει μαζέψει ίσως το καλύτερο cast στη μέχρι τώρα καριέρα του. Όλες οι φωνές ταιριάζουν τόσο τέλεια μεταξύ τους και έχουν επιλεχθεί πολύ σοφά για τις ανάγκες του κάθε τραγουδιού, όπως για παράδειγμα η πιο αισθαντική πλευρά του Jeff Scott Soto στο “Back from the past” που προσδίδει ένα αντρίκιο, soulful χρώμα στο πιασάρικο heavy rock που ακούγεται σαν μια σύγχρονη εκδοχή των RAINBOW. Να πω εδώ πως το δεύτερο CD που συνοδεύει το άλμπουμ έχει εναλλακτικές εκδοχές με τον Alessandro Del Vecchio (JORN LANDE), για παράδειγμα, να αντικαθιστά στο “Year of 41” τον Joe Lynn Turner και τον Jens Johansson στη φωνή και τα πλήκτρα αντίστοιχα.
Όπως αρμόζει η παράδοση, το άλμπουμ κλείνει μ ένα δεκάλεπτο έπος βασισμένο στο εξίσου επικό “Interstellar” με το φάντασμα του Jon Lord στα πλήκτρα, τον ΘΕΟ Roy Khan στα φωνητικά και την Hellscore χορωδία υπό την αιγίδα της Noa Grumman (SCARDUST). Βάλτε στην εξίσωση και ένα «φευγάτο» σόλο από τον Steve Vai (άλλο ένα απωθημένο) και μιλάμε για ένα κορυφαίο κλείσιμο σ’ ένα αδιανόητα καλό άλμπουμ και το λέω αυτό γιατί ο Arjen Lucassen βρήκε για άλλη μια φορά το τρόπο να μαζέψει ένα all-star επιτελείο μουσικών και τραγουδιστών και να τους χωρέσει όλους και όλες σ’ ένα άλμπουμ που ρέει ομαλά και σαν μια ολοκληρωμένη ενότητα. Πόσο συχνά συμβαίνει να φιλοξενούνται στο ίδιο άλμπουμ παλιές καραβάνες και νέα ταλέντα και να ηχεί το τελικό αποτέλεσμα τόσο ανανεωτικό αλλά και οικείο, όπως και αντιπροσωπευτικό της ιστορίας της σκληρής μουσικής από το 1970 μέχρι το παρόν; Όχι πολύ συχνά. Γι’ αυτό και ο Arjen Lucassen αποτελεί εγγύηση, όπως συμβαίνει τώρα με το “Revel in time”.
8,5 / 10
Φίλιππος Φίλης
