Μετά από επτά χρόνια απουσίας, ο Bruce Dickinson επέστρεψε με ένα ακόμη σόλο άλμπουμ. Το 1999, ο μουσικός βρέθηκε πίσω στους IRON MAIDEN και αφιέρωσε τον περισσότερο χρόνο μεταξύ του “The chemical wedding” και του “Tyranny of souls” για την ηχογράφηση του “Brave new world” και τις περιοδείες με το συγκρότημα. Σε μια από αυτές τις περιοδείες, ο παραγωγός και κιθαρίστας Roy Z του έστειλε προτάσεις για riff και ο Dickinson πρόσθεσε μελωδίες και στίχους. Το “Tyranny of Souls” είναι ακόμα ένα καλό άλμπουμ και μελωδικά και μουσικά ισοδύναμο με τα δύο προσωπικά του άλμπουμ που προηγήθηκαν, χωρίς ωστόσο όμως να κάνει την ίδια έκρηξη με τα άλλα δυο, θεωρούμενο από κάποιους ως υποδεέστερο των προκατόχων του.
Το “Tyranny of Souls” κυκλοφόρησε ανάμεσα στα “Dance of death” και “A matter of life and death” του Θηρίου και είναι ακόμα ένα σημάδι ότι ο Bruce Dickinson έχει περισσότερο από αρκετό ταλέντο για να κάνει σόλο καριέρα και εκτός IRON MAIDEN. Σε αυτή του την κυκλοφορία, έχει συνοδοιπόρους του, όπως πάντα, τον Roy Z (κιθάρα, παραγωγή και ό,τι άλλο χρειάζεται), μαζί με τον ντράμερ Dave Moreno, τους μπασίστες Ray “Geezer” Burke και Juan Perez και τον πληκτρά Maestro Mistheria.
Αυτή τη φορά η παραγωγή ήταν πιο strict, χωρίς ιδιαίτερες «προσπάθειες» όπως δύο τραγούδια να «ξεθωριάζουν» το ένα μετά το. Στα δυνατά σημεία είναι όπως πάντα το φωνητικά του Bruce Dickinson ενώ, όσοι παραπονέθηκαν για την παραγωγή του “Chemical wedding” πιθανότατα έμειναν περισσότερο ικανοποιημένοι σε αυτό το άλμπουμ εξ αυτής της απόψεως.
Το να βάλει κανείς σε μία σειρά τα τραγούδια ενός δίσκου, σπανίως βρίθει αντικειμενικότητας. Το υποκειμενικό στοιχείο θα είναι πάντα παρόν. Άλλωστε ο καθένας ακούει και αντιλαμβάνεται τη μουσική με το δικό του μοναδικό τρόπο. Ας προσπαθήσουμε όμως να καταβάλουμε μία το δυνατόν γενικότερα αποδεκτή «τάξη» στα δέκα κομμάτια του άλμπουμ. Παρόλο που υπάρχουν δέκα τραγούδια στη λίστα, το ένα είναι εισαγωγή, οπότε μας μένουν εννέα τραγούδια συνολικής διάρκειας 44 λεπτών.
The “Tyranny of souls”countdown”
10“Believil” (04:50)
Το Believil” είναι ίσως το μόνο ξεκάθαρο παραπάτημα. Είναι ένα από εκείνα τα αργά τραγούδια που προσπαθούν να ακούγονται μοντέρνα και αποτυγχάνουν. Ίσως θα ήταν προτιμότερο στη θέση του να υπάρχει η επική power μπαλάντα “Eternal” που βρίσκεται μόνο στην Ιαπωνική έκδοση του δίσκου, με το απίστευτο σόλο του Roy Z. Δυστυχώς ένα τραγούδι που κερδίζει επάξια τον τίτλο του filler.
- “Devil on a hog” (04:01)
Ο Bruce επισκέπτεται ξανά τις μέρες του “Tattooed millionaire” με το κομμάτι Devil On A Hog. Ένα τραγούδι σε αυθεντικό Hard Rock στυλ, το οποίο δεν είναι μεν κακό, είναι μάλλον αταίριαστο με το υπόλοιπο σύνολο. Σε όσους άρεσε η πρώτη δισκογραφική του Dickinson, σίγουρα δεν θα τους ενοχλήσει η παρουσία του. Γενικότερα, ίσως δεν έπρεπε να βρίσκεται σε ένα τόσο διαφορετικού ύφους άλμπουμ.
- “Kill devil hill” (05:07)
Το “Kill devil hill” με τα δυσοίωνα και βαριά riff του, έχει μια επική αίσθηση, παρόλο που δεν είναι επικού μήκους. Το ρεφρέν είναι αυτό που πραγματικά σε συνεπαίρνει και η φωνή του Bruce στο ρεφρέν δίνει την εντύπωση ότι ο Steve Harris θα το είχε κατασχέσει αμέσως για να το χρησιμοποιήσει αργότερα σε ένα μελλοντικό άλμπουμ των MAIDEN, αν το άκουγε πριν κυκλοφορήσει. Ένα δυνατό τραγούδι, το οποίο βρίσκεται ίσως χαμηλά στη λίστα, αλλά κάπως πρέπει να βγει και η σειρά.
- “Soul intruders” (03:53)
Ένα από τα πλέον δυναμικά τραγούδια του δίσκου είναι το “Soul intruders” με το επιθετικό στυλ του, που συνδυάζει στοιχεία αμερικανικού power metal με τα αμιγώς heavy metal riff του και τα εξαιρετικά του τύμπανα. Με ολίγη επιρροή από τους MAIDEN και το δολοφονικό ρεφρέν του. Ανελέητο.
- “Mars within (Intro)” (01:29) – “Abduction” (03:51)
Το “Mars within (Intro)”, είναι το τραγούδι που ξεκινάει το άλμπουμ και βλέπουμε την επιστροφή του χαρακτηριστικού εφέ της κιθάρας που έδωσε στο Chemical Wedding τον χαρακτηριστικό, δυσοίωνο ήχο του. Ξαφνικά, το “Abduction” ξεχύνεται από τα ηχεία, με ένα σχεδόν thrash – επηρεασμένο riff από τις κιθάρες, έναν βαρύ συνολικά ήχο και εκπληκτικά φωνητικά από τον Bruce. Ένα βίντεο είχε γυριστεί γι’ αυτό το τραγούδι και ήταν το πρώτο single που κυκλοφόρησε από το άλμπουμ.
- “River of no return” (05:13)
Τα πράγματα πλέον έχουν γίνει πολύ σοβαρά και οι αριθμοί απλά υπάρχουν για να υπάρχουν (με εξαίρεση την πρώτη θέση). Το “River of no return” είναι ένα μείγμα πιο ήσυχων τμημάτων για τους κυρίως στίχους με πιο βαριά μέρη για το ρεφρέν και μοιάζει λίγο με διασκευή στο “Infinite dreams” από το “Seventh son of a seventh son”. Οπωσδήποτε από τα πιο δυνατά τραγούδια του δίσκου, ένα κομμάτι που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις κορυφαίες στιγμές των δύο προηγηθέντων άλμπουμ του Bruce.
- “Power of the sun” (03:30)
Το “Power of the sun”, είναι ίσως το πιο ξεκάθαρα επηρεασμένο από το Θηρίο τραγούδι του δίσκου. Από τα ενεργητικά του riff μέχρι το ρεφρέν, φωνάζει IRON MAIDEN, χωρίς να αποτελεί αντίγραφο κάποιου τραγουδιού και φυσικά χωρίς αυτό να του στερεί την δυναμική ή την υπέροχη μοναδικότητά του. Απόλαυση σκέτη.
- “A tyranny of souls” (05:48)
Έχοντας ήδη πει ότι από ένα σημείο και μετά ο αριθμοί δεν έχουν καμία πραγματική ανταπόκριση αξιολογικά, οι δύο πρώτες θέσεις προβλημάτισαν πολύ τον γράφοντα, δίνοντας την δεύτερη θέση στο ομώνυμο αριστούργημα που ακούει στο όνομα “A tyranny of souls”. Ένα επικό τραγούδι, γεμάτο νοήματα, εξαιρετικούς στίχους, καταπληκτικές μελωδίες και μοναδικά περάσματα και αλλαγές. Άλλο ένα δολοφονικό κομμάτι που συνδυάζει πιο ήσυχα και βαριά τμήματα με ένα εκπληκτικό ρεφρέν ενισχυμένο από ωραίες αρμονίες κιθάρας. Αυτό το κομμάτι είναι μια τέλεια μίξη μελωδίας και βαρύτητας και κλείνει άψογα το άλμπουμ.
- “Navigate the seas of the sun” (05:52)
Το “Navigate the seas of the sun”, είναι ένα υπέροχο τραγούδι με ακουστική επίγευση που θυμίζει πραγματικά κλασικούς URIAH HEEP από τη δεκαετία του ’70. Ένα πανέμορφο κομμάτι τόσο σε μελωδικό όσο και σε στιχουργικό επίπεδο, που ασχολείται με πτυχές του κοινού μέλλοντός μας, τον αγώνα και την ανάγκη να εξερευνήσουμε και να αποικίσουμε το διάστημα για να επιβιώσουμε. Όπως το θέτει ο Bruce, όλοι βιώνουμε τον «θάνατο από τη βαρύτητα» αφήνοντας τους εαυτούς μας στο έλεος του πλανήτη μας που εξαιτίας μας αργοπεθαίνει. Υπάρχει τρόπος να ανατραπεί το σε βάρος μας κλίμα; Υπάρχει. Αλλά τελικά θα δώσουμε στον πλανήτη την ανάσα που χρειάζεται;
Φανούρης Εξηνταβελόνης
