ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ – “The unexpected guest” – DEMON
ETOΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1982
ETΑΙΡΙΑ : Carrere
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Pete Hinton
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Dave Hill
Ρυθμικές κιθάρες – Μal Spooner
Lead κιθάρες – Les Hunt
Μπάσο – Chris Ellis
Τύμπανα – John Wright
Πλήκτρα – Αndy Richards (guest)
To ντεμπούτο των DEMON “The night of the demon” που κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1981 και παρουσιάσαμε πέρσι για τα σαράντα του χρόνια, ήταν μια καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία για το σχήμα, έλαβε πολύ καλές κριτικές, πούλησε και πολύ καλά μάλιστα και θεωρείται δίκαια ένας από τους καλύτερους της μπάντας και του NWOBHM κινήματος ταυτόχρονα.
Ο διάδοχός του δεν άργησε να κυκλοφορήσει, και έτσι η μπάντα μπαίνοντας στα Bray studios θα γράψει τις νέες τους συνθέσεις. Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει ένα χρόνο μετά το ντεμπούτο τους και τόσο ο Τύπος όσο και το κοινό το υποδέχθηκε πολύ θετικά. Ο δίσκος μάλιστα από εμπορική σκοπιά θα μπει για πρώτη φορά στην μέχρι τότε πορεία τους στα βρετανικά charts των albums, στην θέση 47 πιο συγκεκριμένα.
Η ποιότητα του δίσκου είναι τέτοια που καταφέρνει να σταθεί επάξια δίπλα στο φοβερό τους ντεμπούτο, μάλιστα υπάρχει πολύς κόσμος που το θεωρεί σαν το καλύτερο τους album. Μουσικά δεν έχουν αλλάξει πολλά σε σχέση με αυτό του ακούσαμε στο ντεμπούτο του, μόνο κάποια πλήκτρα παραπάνω θα βρει κάποιος εδώ, χωρίς να αλλοιώνεται όμως η μουσική ταυτότητα της μπάντας. Πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο όταν ο δίσκος ξεκινά με ένα πραγματικό αριστούργημα όπως το “Don’t break the circle”, ένα από τα top κομμάτια της μπάντας στο σύνολο της. Ο λυρισμός που αποπνέουν είναι πραγματικά υπέροχος και εδώ είναι άλλη μια απόδειξη των δυνατοτήτων τους, που μπορεί να μην κατάφερε να τους απογειώσει εμπορικά αλλά ακούγοντας ανάλογα κομμάτια, καταλαβαίνει κανείς την τεράστια ικανότητα τους να γράφουν hard rock ύμνους. Και αυτό είναι ένα τέτοιος αθάνατος hard rock ύμνος, που 40 χρόνια μετά στέκεται αγέρωχος και ακούγεται φρέσκος όπως όταν κυκλοφόρησε. Το “The spell” είναι ένα mid tempo κομμάτι που η χρήση πλήκτρων φλερτάρει με το ΑΟR, στο “Total possession” θαυμάζουμε την παθιασμένη ερμηνεία του τραγουδιστή Dave Hill και τις λυρικές κιθάρες του Mal Spooner, το “Sign of a madman” είναι ένα στακάτο λυρικό/ μελωδικό κομμάτι με ωραίο refrain και solos ενώ το “Victim of fortune” είναι ένα αξιόλογο ρυθμικό hard rock κομμάτι, απλό κατά βάση αλλά πολύ αξιόλογο ταυτόχρονα.
Το occult στοιχείο που τους χαρακτηρίζει είναι και πάλι παρόν στο στιχουργικό πεδίο, αυτήν την φορά όμως οι στίχοι έχουν να κάνουν με την σκοτεινή πλευρά του ανθρώπινου μυαλού όπως είναι η τρέλα, η κατάθλιψη και η απουσία της πραγματικότητας. Όλα αυτά καταφέρνουν να τα δέσουν υπέροχα είναι η αλήθεια μέσα στους στίχους τους. Η δεύτερη πλευρά μάλιστα ξεκινά με ένα κομμάτι που ασχολείται με την μετενσάρκωση, το “Have we been here before?” που είναι ένα στακάτο hard rock κομμάτι και μάλιστα ένα από τα καλύτερα που βρίσκουμε σε αυτό το album. Το “Strange institution” με την μελωδική του blues χροιά στις κιθάρες (έχουμε ξαναπεί ότι το σχήμα αυτό στηρίζει τον ήχο του πάνω στον hard rock ήχο της δεκαετίας του ’70 αλλά διαθέτει μια πολύ ισχυρή προσωπικότητα και χαρακτήρα) και την εξαιρετική ερμηνεία του Hill, απογειώνεται σε όλα τα επίπεδα και δίνει την σκυτάλη στο “The grand illusion” που διαθέτει μερικά “περίεργα keyboards” σε ένα heavy rock κομμάτι που στέκεται υπέροχα εδώ.
Το “Beyond the gates” διαθέτει μια ιδιαίτερη μελωδική πλευρά και αλλεπάλληλα solos ενώ ο δίσκος θα κλίσει εξαιρετικά όπως ξεκίνησε. Με άλλο ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους που είναι το “Deliver us from evil”. H ηχητική ατμόσφαιρα είναι παρόμοια με το “Don’t break the circle”, το δίδυμο αδελφάκι του θα λέγαμε μουσικά και κάπως έτσι φθάνουμε στο τέλος του “The unexpected guest”.
Για τα πλήκτρα του δίσκου θα βοηθήσει ο Andy Richards που θα τον δούμε να τους βοηθά και στους επόμενους δίσκους σαν guest. Επίσης να αναφέρουμε ότι το stage show της μπάντας είχε εξελιχθεί τόσο, ώστε ο τραγουδιστής της μπάντας Dave Hill έβγαινε από ένα αυτοσχέδιο τάφο που ήταν τοποθετημένος στο κέντρο της σκηνής. H αλήθεια είναι ότι η μπάντα σύμφωνα με δηλώσεις του τραγουδιστή τους δεν ήταν ποτέ μέσα στο occult αλλά πάντα γοητευόταν από τις ταινίες της Hammer films και τις ανάλογες ταινίες τρόμου με τον Christopher Lee.
Μπορεί πολύς κόσμος να θεωρεί τα δύο πρώτα albums της μπάντας τα καλύτερα της πορείας τους και έχουν ένα δίκιο σε αυτό μιας και η πορεία τους στην συνέχεια δεν ήταν ανάλογη των προσδοκιών, όμως αυτή η μπάντα έχει βγάλει και άλλα αξιόλογα albums στα μετέπειτα της χρόνια και επιπλέον ποτέ δεν σταμάτησε να προσφέρει εξαιρετικής τάξης hard rock στο ακροατήριο της. Πάντως όπως και να ‘χει, η ιστορία έχει καταγράψει το “The unexpected guest” στα εξαιρετικά albums τόσο της μπάντας αλλά και του ΝWOBHM κινήματος.
Did you know that?
– Για το πρώτο single του δίσκου και μοναδικό από τον δίσκο, επιλέχθηκε το “Have we been there before” αντί του “Don’t break the circle”. Είναι να απορεί κανείς με τα ξεφτέρια των δισκογραφικών μερικές φορές.
– Το “Don’t break the circle” έχει διασκευαστεί από τους ΒLIND GUARDIAN στις πρώιμες “Follow the blind” ημέρες τουs.
– Tα Βray studios όπου ηχογραφήθηκε ο δίσκος, χρησιμοποιούνταν στις δεκαετίες του ‘50 και του ‘60 από την Hammer films για τις ταινίες της.
Γιάννης Παπαευθυμίου
