ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Snow” – SPOCK’S BEARD
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2002
ΕΤΑΙΡΙΑ: Inside out
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Neal Morse
ΣΥΝΘΕΣΗ:
Neal Morse – Κιθάρα, πλήκτρα, φωνητικά
Dave Meros – Φωνητικά, μπάσο
Nick D’Virgilio – Τύμπανα, φωνητικά
Alan Morse – Κιθάρα, φωνητικά
Ryo Okumoto – Πλήκτρα
Οι SPOCK’S BEARD είναι μια πολύ καλή prog μπάντα και πίσω στα 90s μέχρι και το 2002, αμέσως προτού φύγει ο Neal Morse, ο συνθετικός πυρήνας της μπάντας, ήταν μια από τις καλύτερες μπάντες που κρατούσαν ζωντανή τη φλόγα του 70s prog και των BEATLES. Η μπάντα δημιουργήθηκε το 1992 και κυκλοφόρησε το ντεμπούτο της το 1995 ακριβώς όταν μεσουρανούσε η σημαία των DREAM THEATER. Οι SPOCK’S BEARD μάλιστα προέκυψαν, όπως συνέβη και με τους πρώτους, από μια επιθυμία να παίξουν αυτό το δαιδαλώδες και δυσπρόσιτο prog τους κόντρα στις επιταγές των 90s (grunge, alternative) και τις προσδοκίες μιας βιομηχανίας που δεν ήταν τόσο ευνοϊκή σε prog μπάντες (για να μην πούμε πως prog rock στις ΗΠΑ των 90s ήταν κάτι εξωγήινο). Η έκπληξη φυσικά ήταν οι DREAM THEATER που κέρδισαν πρόσφορο έδαφος χάρη στην ραδιοφωνική επιτυχία του “Pull me under”, με μια πορεία που τους έβγαλε από τον στενό prog κύκλο ώστε να γίνουν household name για μια πλειάδα metal και rock οπαδών. Στην ίδια φάση ωστόσο που οι τελευταίοι κέρδιζαν ολοένα και περισσότερο έδαφος, οι SPOCK’S BEARD έμειναν σε μια σχετική αφάνεια, γνωστοί γενικά σε κύκλους prog οπαδών και του αντίστοιχου (βρετανικού) τύπου.
Παρόλα αυτά, οι SPOCK’S BEARD γύρισαν αρκετά κεφάλια με το ντεμπούτο τους “The light” βρίσκοντας ένα αξιόλογα μεγάλο κοινό στην έδρα τους και εκτός. Από κει και πέρα, ακολούθησαν μια πορεία γεμάτη καλλιτεχνική επιτυχία και αναγνώριση, έστω από έναν μικρό κύκλο οπαδών, αναγνώριση που σίγουρα οφειλόταν και δινόταν στο πρόσωπο του αειθαλούς Neal Morse. Χωρίς την προϋπηρεσία του στο συγκρότημα που έχτισε με τον αδερφό του Alan, τον μπασίστα Dave Meros και τον ντράμερ Nick D’Virgilio, μπορεί να μην ήταν ταυτόσημο το όνομα του με το βρετανικό prog ακόμα και εν έτει 2022. Το 2002, έναν χρόνο μετά την τρομοκρατική επίθεση της ενδεκάτης Σεπτεμβρίου και λίγο πριν την αποχώρηση του Neal από το συγκρότημα, οι SPOCK’S BEARD κυκλοφόρησαν το concept album “Snow”, δίσκος που για πολλούς θεωρείται ο καλύτερός τους.
Την περίοδο 1995 με 2000, η μπάντα δούλεψε πολύ σκληρά και δίχως παύση, περιοδεύοντας και κυκλοφορώντας τέσσερα ακόμα άλμπουμ! Δεν το λες και λίγο. Στην προσπάθεια τους να διευρύνουν το κοινό τους, πειραματίστηκαν και με πιο εμπορικές alternative φόρμες και νόρμες στα “The kindness of strangers” (1998) και “Day for night” (1999) που δεν τα λες και κορυφαία αλλά σίγουρα με κάποια πολύ δυνατά κομμάτια. Το 2000 επέστρεψαν σε σαφώς πιο prog μονοπάτια με το “V”. Το 2002 το «τερμάτισαν» με το “Snow” που ήταν και το πρώτο τους διπλό concept άλμπουμ, ένα αναγκαίο εγχείρημα που μπορεί να ανεβάσει ή ρίξει το εκάστοτε prog συγκρότημα (δείτε για παράδειγμα το μεγαλειώδες “2112” των RUSH, το “Scenes from a memory”, που ήταν και το πρώτο concept άλμπουμ των DREAM THEATER, ή το “The astonishing” που δίχασε).
Με αέρα στα πανιά τους από την επιτυχία και την ικανοποίηση μετά το “V”, το καλοκαίρι του 2001 μπήκαν στο καλιφορνέζικο στούντιο τους για να γράψουν τον διάδοχο… μόνο που πολύ γρήγορα ο τελειομανής Morse άρχισε να δείχνει έντονη δυσαρέσκεια με την μια ώρα μουσικής που ηχογράφησαν και αποφάσισε, όντας ο καπετάνιος (και για πολλούς δικτάτορας) της μπάντας, να το πάνε πιο πέρα. Έτσι, αντί να γυρίσει στην έδρα του στο Τεννεσί, έμεινε στο Λος Άντζελες για να γράψει ένα διπλό concept άλμπουμ. Το ημερολόγιο εκείνη την ημέρα έγραφε 10 Σεπτεμβρίου 2001. Όλοι γνωρίζουμε τι ακολούθησε την επομένη και τι θα σημάνει για τον κόσμο. Ο Neal Morse τότε αποφασίζει να κάνει μόνος τους ένα μεγάλο road trip. Όπως ο ίδιος εξομολογείται, υπήρχε μια αποκαλυπτική ατμόσφαιρα σ’ όλη την ήπειρο και ο ίδιος ένιωθε την ανάγκη να απομονωθεί όπως και έκανε, ακούγοντας στο αμάξι του Bob Dylan και χριστιανικό ραδιόφωνο. Και κάπου εκεί βρήκε έμπνευση για το μεσσιανικό concept του νέου δίσκου και παράλληλα ανανέωσε την πίστη του στον Θεό και τον Χριστιανισμό. Το «κάλεσμα» του Θεού και την ανάγκη να αφοσιώσει όλη του την καριέρα και μουσική σ’ Αυτόν ήταν μια πολύ πρωτόγνωρη ανάγκη και παρόρμηση που δεν μπορούσε με τίποτα να αγνοήσει, όπερ και εγένετο. Στο τέλος των ηχογραφήσεων του πιο φιλόδοξου άλμπουμ που ο ίδιος και οι SPOCK’S BEARD είχαν γράψει, η βόμβα εξερράγη. Αντί για περιοδεία, ακολούθησε μια περίοδος θρήνου και απολογισμού για όλους. Η μπάντα συνέχισε και συνεχίζει χωρίς τον Neal, με τον εξαιρετικό Nick D’Virgilio στα φωνητικά, σαν άλλος Phil Collins μετά την αποχώρηση του Peter Gabriel από τους GENESIS. Μερικά χρόνια μετά, θα βρεθεί στις επάλξεις τους και ο εξαιρετικός Ted Leonard (ENCHANT).
Είκοσι χρόνια μετά, η ιστορία έχει ρίξει το συγκρότημα σίγουρα αρκετά σκαλιά χαμηλότερα, ενώ ο Neal Morse σύναψε μια πραγματικά μαγική συνεργασία με τον Mike Portnoy. Πήρε τα πάνω του και έγραψε μερικά από τα καλύτερα prog άλμπουμ της καριέρας του όπως τα “The whirlwind” των TRANSATLANTIC και “Similitude of a dream” των NMB (THE NEAL MORSE BAND). Η πίστη του έχει ενδυναμωθεί και τον έχει οδηγήσει πραγματικά σε ψηλές κορυφές. Αν δεν συνέβαιναν όσα συνέβησαν εκείνη την εποχή, σίγουρα δεν θα είχαμε στα χέρια μας το πραγματικά εντυπωσιακό και φιλόδοξο “Snow” ούτε την πλούσια καριέρα του Morse. Απ’ την άλλη, ποιος ξέρει τη σταδιοδρομία που θα ακολουθούσαν οι SPOCK’S. Αυτό που έμεινε πάντως ήταν πως ο ιθύνων νους της μπάντας τους άφησε πάνω στο καλλιτεχνικό τους ζενίθ και πως, όλος τυχαίως, το “Snow” παραμένει το τελευταίο σπουδαίο άλμπουμ τους για οπαδούς και τύπο. Το 2017 μάλιστα οι SPOCK’S επανενώθηκαν για να κάνουν ένα απωθημένο live παίζοντας και ηχογραφώντας ζωντανά ολόκληρο το “Snow”. Αν με ρωτήσετε πάντως, με όσα μαγικά έκανε ο Morse ως TRANSATLANTIC και NMB, όλο το έργο των SPOCK’S BEARD υποσκελίζεται. Ίσως να είναι η θεία έμπνευση του.
Did you know that:
- Το κομμάτι “I will go” βασικά εξιστορεί την επικείμενη αποχώρηση του Neal κάτι που, όπως μαρτυρά ο ίδιος, είχε καταλάβει μόνο ο αδερφός του Alan.
- Είκοσι χρόνια μετά, όλοι έχουν πλέον πολύ καλές σχέσεις μεταξύ τους. Ο Neal έχει δουλέψει και περιοδεύσει με τον Ted Leonard, έχει συμμετάσχει στο νέο σόλο άλμπουμ του πληκτρά των SPOCK’S Ryo Okumoto και άλλα πολλά.
- Το 2003, ο Morse θα αποτυπώσει το «ταξίδι» του στο πρώτο σόλο άλμπουμ “Testimony”, το πρώτο με τον Mike Portnoy.
- Η αποχώρηση του Neal πάντως έδωσε την ώθηση στα εναπομείναντα μέλη να δουλέψουν και συνθέσουν ως μπάντα χωρίς έναν οδηγό στο τιμόνι.
- Το εξώφυλλο του δίσκου δείχνει έναν άντρα με μια μικρή βαλίτσα μπροστά σ’ ένα σταυροδρόμι. Τυχαίο;
Φίλιππος Φίλης
