Πόσο μου αρέσουν οι μπάντες, οι καλλιτέχνες, που έχουν μια σταθερή «επαφή» με το κοινό τους και δισκογραφούν σε σταθερή βάση! Αυτό το χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι κάτι που δείχνει πρόγραμμα, προσήλωση, στόχους και σοβαρότητα. ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ. Ένα στοιχείο που είναι τόσο σημαντικό, που στις μέρες μας τείνει να γίνει ο ένας και μοναδικός «κινητήριος μοχλός» των πάντων. Όταν μιλάμε για τους Βρετανούς, εξαίρετους heavy metallers DARK FOREST, όλα τα παραπάνω εμπεριέχονται στην συζήτηση. Δεκαπέντε χρόνια υπάρχουν δισκογραφικά και μέσα σε αυτό το διάστημα έχουν προλάβει να κυκλοφορήσουν, με σταθερά ανοδική πορεία (και αυτό είναι το αξιοθαύμαστο της υπόθεσης), τρία EPs και πέντε full length albums, με πιο πρόσφατο πόνημα το εξαίσιο “Oak, ash & thorn”, έναν από τους καλύτερους, στο είδος του, δίσκους για το 2020. Το, εξεταζόμενο εδώ, “Ridge & furrow”, είναι το υπ’ αριθμόν «τέσσερα» EP τους και έρχεται να ανεβάσει τον συνολικό αριθμό κυκλοφοριών στις εννιά!
Ηχογραφημένο στα Hellfire Studios, στα Midlands της Αγγλίας με παραγωγό και πάλι τον Ajeet Gill, το “Ridge & furrow” περιλαμβάνει τέσσερα ολοκαίνουργια τραγούδια και μια επανεκτέλεση του “Under the Greenwood Tree”, από το “Dawn of Infinity” album, του 2011. Ξεκινάμε από το νέο υλικό. Οι νέες συνθέσεις είναι οι “Skylark”, “The Golden Acre”, “Ridge & furrow” και το δίλεπτο ιντερλούδιο “Meadowland”. Αν η άποψη των DARK FOREST περί παραδοσιακού heavy metal, σου προκάλεσε τον θαυμασμό εκτός από το “Oak, ash & thorn” και στο “Beyond the Veil” (2016), τότε να σε προετοιμάσω πως τούτο το EP ακούγεται ως μια αναβαθμισμένη, εκ νέου, εκδοχή της. Επομένως, προλαβαίνω κάθε κακεντρεχή και λέω πως δεν έχουμε περισσέματα εδώ. Υμνικοί και ως εκ τούτου επικοί, οι Βρετανοί ποντάρουν ισόποσα στο IRON MAIDEN στοιχείο όσο και στο THIN LIZZY-ικό folklore και «σκαρώνουν» υπέροχες μελωδίες (οι κιθάρες τους είναι «αφρός») και εξίσου ωραία refrains. Η επανεκτέλεση του “Under the Greenwood Tree” τώρα, «σβήνει» την αρχική εκδοχή του κομματιού. Όσοι την είχαμε εκτιμήσει, εδώ απλά θα ενθουσιαστούμε. Ηχηρό ράπισμα σε όσους αρνούνται πεισματικά να δεχτούν πως «εχθρός του καλού είναι το καλύτερο» και πως ό,τι μπορεί να βελτιωθεί, πρέπει να βελτιώνεται.
Το artwork δημιουργήθηκε από τον ίδιον τον Christian Horton, κιθαρίστα και αρχηγό του group. To εξώφυλλο του ντεμπούτου, ζωγραφιστό, με τα γήινα χρώματα, μου άρεσε θυμάμαι. Από τότε είχε να ξαναπιάσει το μολύβι… Στα δύο τελευταία albums, η μπάντα είχε επιστρέψει σε θέματα που επικεντρώνονταν γύρω από τη φύση και τις διάφορες φολκλορικές παραδόσεις, πάντα με συμβολικό χαρακτήρα και το αναβαθμισμένο αποτέλεσμα ήταν «χάρμα οφθαλμών», διότι… Duncan Storr. Στο ίδιο μοτίβο κινείται και το artwork του “Ridge & furrow”, πάλι όμως από την πένα του Horton. Θεωρώντας πως ο Storr φτιάχνει αριστουργήματα (μόνο τα SKYCLAD να δει κανείς, φτάνει), οφείλω να δώσω τα εύσημα στον Horton, ο οποίος τα πήγε πολύ καλά, τηρουμένων των αναλογιών.
Το “Ridge & furrow” είναι, όπως όλα δείχνουν, το «ορεκτικό» για το επόμενο, πλήρες album των Βρετανών metallers. Και ως τέτοιο, είναι ιδανικό. Η «όρεξή» μου άνοιξε για τα καλά, για να δούμε τι μας επιφυλάσσει η συνέχεια του μενού…
Δημήτρης Τσέλλος
