Στα μέσα του καλοκαιριού οι αγαπημένοι τεξανοί OCEANS OF SLUMBER, σχεδόν δύο χρόνια μετά το πολύ καλό ομώνυμο άλμπουμ τους, κυκλοφόρησαν τη νέα τους δισκογραφική δουλειά, η οποία φέρει τον τίτλο “Starlight and ash”.
Θα ξεκινήσω λίγο διαφορετικά αυτή τη κριτική. Πριν δύο χρόνια λοιπόν, όταν έγραφα για το προηγούμενο δίσκο τους, είχα πει ότι η αποχώρηση τριών μελών, οι οποίοι ήταν στη μπάντα από τα πρώτα βήματα της, με φόβισε, κυρίως γιατί «ευθύνονταν» για την ακραία πλευρά της μπάντας. Παρόλα αυτά, ναι μεν ήταν μακράν ο πιο «ελαφρύς» δίσκος τους μέχρι τότε, αλλά οι συνθέσεις εξακολουθούσαν να σου κεντρίζουν το ενδιαφέρον και να σε κερδίζουν. Δυστυχώς όμως, αυτό που φοβόμουν, ήρθε μερικά χρόνια μετά. Το “Starlight and ash” είναι ο πιο «light» δίσκος της καριέρας τους, αλλά το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Ούτως ή άλλως, προσωπικά δεν έχω θέμα με ταμπέλες αν μου αρέσει κάτι. Για κάποιον που ακολουθεί τη μπάντα από τα πρώτα της βήματα, νομίζω ότι είναι εύκολο να καταλάβει τι συμβαίνει. Πλέον τα τραγούδια γράφονται για τη Cammie. Λατρεύω τη φωνή της, τη σκηνική της παρουσία, αλλά κάπου εδώ με χάνει η μπάντα γιατί προσαρμόζεται σε αυτή και χάνει τον χαρακτήρα της. Το ιδιαίτερο έχει σχεδόν εξαφανιστεί. Μόνο το εναρκτήριο τραγούδι του δίσκου “The waters rising” ξεκινά με πολλές προοπτικές, αλλά από κει και πέρα ακολουθεί ένας, άγευστος, flat δίσκος, γεμάτος μπαλάντες με κάποια ξεσπάσματα, που το μόνο που προσφέρουν είναι ωραίους στίχους, όμορφα ερμηνευμένους. Τον άκουσα αρκετές φορές, λόγω της αδυναμίας μου στη μπάντα, αλλά δυστυχώς αντί να γίνομαι πιο θετικός, μάλλον απογοητευόμουν περισσότερο. Μην ξεχνάμε, ότι την προηγούμενη δεκαετία, η μπάντα μας συνήθισε σε ιδιαίτερους, μοναδικούς δίσκους υψηλότατου επιπέδου. Βέβαια, το επίπεδο δεν έχει πέσει, απλά άλλαξε κατεύθυνση η μπάντα. Μπορεί κάποιοι να το βρείτε και πάλι ιδιαίτερο και μακάρι, αλλά εγώ δε θα συμφωνήσω, όσο και να το θέλω.
Αν θέλετε κάτι χαλαρό, για να περάσει αδιάφορα η ώρα, ίσως το “Starlight and ash” να είναι στις επιλογές σας. Προσωπικά κουράστηκα αφάνταστα όσο και αν προσπάθησα να είμαι θετικός απέναντι στους OCEANS OF SLUMBER και ιδιαίτερα στον ιθύνοντα νου της μπάντας Dobber και στην Cammie, τους οποίους εκτιμώ αφάνταστα.
6 / 10
Γιώργος Δρογγίτης
