And now for something… που είναι προσωπικό κόλλημα! Οι SOILWORK, ΔΕΝ είναι η μπάντα που θα προτείνεις στον Μητσάκο το ξαδερφάκι σου, αν σου ζητήσει κάτι σύγχρονο και σουηδικό. Οι SOILWORK, ΕΙΝΑΙ η μπάντα που μέχρι να τερματίσει την καριέρα της, θα βρίσκεται πάντα στη σκιά των IN FLAMES (άσχετα αν στους δύο τελευταίους τους δίσκους, τους βγάζουν knock out στο δίλεπτο). Και τέλος, όποιος ξαναβάλει στην ίδια πρόταση αυτές τις μπάντες και το «μελωδικό death metal», ας ακούσει άλλη μία φορά το “Slaughter of the Soul” και μετά ας σκεφτεί τι μπαρούφες πετάει τόσα χρόνια, επειδή πολύ απλά είναι ταμπελάκιας! Γιατί ladies & gents, οι SOILWORK εδώ και μια δεκαετία, παίζουν πολύ απλά, μονδέρνο, σύγχρονο heavy metal, που αντλεί επιρροές από το ακραίο metal αλλά δεν είναι «ακραίο»… Κάτι σαν τους NEVERMORE (ακούς εκεί power!). Καλά όλα αυτά, αλλά ο πολύς ο κόσμος δε δίνει σημασία… Γιατί όμως; Σε αυτά τα δέκα χρόνια, μόνο το “Sworn to a Great Divide” θεωρείται φάουλ, κάτι που συνδυάστηκε με την φυγή του δεξιού χεριού του “Speed”, Peter Wichers στην κιθάρα. Τι, έφυγε πάλι; Πως, ο νέος δίσκος θα είναι διπλός;; Ωχ, πάμε για αντιαθλητικό…
Για να είμαστε ξεκάθαροι εξ αρχής, το “The Living Infinite” έχει «λιώσει» στις ακροάσεις πριν γραφτούν αυτά τα λόγια, από τα οποία «κρέμεται» η ανθρωπότητα και θα την επηρεάσει τα μάλα στη ζωή της! Αυτό δεν έγινε ψυχαναγκαστικά για να βγει σωστή η «αποψάρα», αλλά κερδήθηκε με το σπαθί του δίσκου. Απλά χρειάζεται υπομονή, μιας και εδώ έχουμε να κάνουμε με τον ορισμό του grower. Η ανθρωπότητα δεν την έχει… Να τη βρει, ας ακούσει αυτόν παρά τρεις της πλάκας από ένα τόοοοοοσο κορεσμένο ιδίωμα που αποκαλείται και λανθασμένα. Facts η συνέχεια: Ο “Speed” έχει μία από τις καλύτερες φωνές στην πιάτσα, ανεξαρτήτου ιδιώματος. Όχι μόνο πείθει και στα δύο fields (brutal και μελωδικά), αλλά ο τύπος when it comes στις μελωδίες των φωνητικών, είναι «μανούλα»! Refrains σαν αυτά του “power metal” “This Momentary Bliss” και του γεμάτου συναίσθημα, μπαλαντοειδούς “Antidotes in Passing”, πείθουν με την πρώτη ακρόαση… Και δεν είναι τα μόνα! Από την άλλη, πίσω από το drum kit, ο Dirk Verbeuren κάνει το χταπόδι να αισθάνεται μειονεκτικά επειδή έχει μόνο οχτώ «πόδια»! Ο τύπος είναι ο Cthulhu! Γεμίζει άριστα τον ήχο της μπάντας, είτε όταν blastbeat – άρει στο “Spectrum of Eternity”, είτε όταν συνδυάζει τεχνική και ουσία σε mid tempo κομμάτια όπως το “Vesta”.
Η λέξη που κυριαρχεί μετά από όλα αυτά, είναι μία… Υποτιμημένοι! Όχι μόνο δε «σκάλωσαν» στη δεύτερη φυγή του Wichers, αλλά είχαν τα κότσια να ρισκάρουν και να μας δώσουν 18 κομμάτια (συν 2 ορχηστρικά), σε μια εποχή που το more is more πολλές φορές καταστρέφει τη μουσική. Μέσα σε αυτά σίγουρα υπάρχουν κάποια τα οποία υστερούν έναντι άλλων, το πλήθος τους όμως βοηθάει την ομαλή ροή του δίσκου, παρά την εμποδίζει. Με μπροστάρηδες τους δύο παραπάνω κυρίους και άξιους συμπαραστάτες την υπόλοιπη μπάντα, οι SOILWORK μας δίνουν μια δουλειά που δεν θα κάνει τη διαφορά, λόγω καθαρά και μόνο έλλειψης πρωτοτυπίας, αλλά θα πωρώσει αυτούς που ξέρουν τι να περιμένουν από δαύτους. Δηλαδή, ένα “soundtrack” μιας τίγκα στο τρέξιμο και στο «άγχος» ταινίας δράσης (πάντα μου έβγαζαν κάτι σε «τρέξε όσο μπορείς»), αλλά ταυτόχρονα καλυμμένη με ένα «πέπλο» αισιοδοξίας (η χροιά του “Speed” είναι ο ορισμός του feel good). Anyway, άρχισα τα ακαταλαβίστικα και τα πράγματα είναι πολύ απλά… Ο δίσκος σπέρνει γι’ αυτό που είναι, it’s a fact πως θα βγούνε πολύ καλύτεροί του μέσα στη χρονιά (βλέπε ήδη AUDREY HORNE και CULT OF LUNA), αλλά μία θέση κάπου μεταξύ 15 – 20, ρισκάρω να πω πως του αξίζει από τώρα, και ας πάει άπατο!
8 / 10
Βασίλης Γκορόγιας
