ATTIC – “The Invocation” (Ván Records)

0
75

Σαν τα σαλιγκάρι μετά τη βροχή, οι occult metalers εμφανίζονται, ο ένας μετά των άλλον, με δουλειές που φέρνουν αναμνήσεις από το παρελθόν και δάκρυα σε όσους από εμάς δεν είμαστε πια δεκαπέντε χρονών. Το ομώνυμο ντεμπούτο EP των ATTIC, ένα split 7” με τους WALPURGIS NIGHT, ξεκίνησε την δισκογραφική τους παρουσία, που συνεχίζεται τώρα με την πρώτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία τους , το “The invocation”.

Ηχογραφημένο στα The Underworld Studios, με την παραγωγή και μίξη από τον Mersus (DESTROYER 666, GOSPEL OF THE HORNS, ZARATHUSTRA) και εξώφυλλο από τον Markus Vesper (MANILLA ROAD, A TORTURED SOUL, POISON OATH, HEADLESS BEAST) είναι μια καθαρά old school metal κυκλοφορία.

Στην πρώτη τους δουλειά οι Γερμανοί metallers, με άφησαν άναυδο, με το με τρομερές ομοιότητες με το MERCYFUL FATE ντεμπούτο τους. Πραγματικά αν δεν είχα την χαρά να ακούσω και αγαπήσω από τα πρώτα του βήματα τον King Diamond με την «δαιμονική» φιγούρα του, σήμερα θα νόμιζα ότι έχω να κάνω με μια μοναδική παρουσία σε έναν τόσο τετριμμένο χώρο όσο το metal. Από την εισαγωγή με τα πλήκτρα/εκλησσιαστικό όργανο, μέχρι το υψίφωνα φωνητικά και τις μελωδικές δισολίες, οι αναφορές στο “Melissa” είναι πανταχού παρούσες. Τραγούδια σαν τα “Join the coven”, “Edlyn”, “Ghost of the orphanage” είναι πιο MERCYFUL FATE από τους ίδιους τους Δανούς. Τα δεύτερα φωνητικά, που επικαλύπτουν με αρμονίες, τον τραγουδιστή Meister Cagliostro και οι κιθαριστικες δισολίες που δεν θα αφήσουν κανένα φίλο των IRON MAIDEN, JUDAS PRIEST, PRAYING MANTIS παραπονεμένο είναι διάσπαρτα σε όλο το άλμπουμ. Η συγκεκριμένη δουλειά είναι μια εμφανής κίνηση ανάδειξης στον χώρο του αναβιούμενου κλασικού 80’s metal, με ένα σαφές πλεονέκτημα έναντι των ανταγωνιστών του. Έχει μεν την αισθητική των 80’s αλλά διαθέτει τρομερά δουλεμένες συνθέσεις, σαν την ομώνυμη. Συνθέσεις αρκετά μεγάλες σε διάρκεια, τεχνικές, που καθηλώνουν τον ακροατή. Αν η εμμονή στο σκοτεινό και τον «Σκοτεινό κύριο» κτλπ, δεν σας προκαλεί αποστροφή, εμένα προσωπικά μου προκαλεί την ανάγκη να γελάσω, τότε, αφού ξεπεράσετε την στιχουργική ρηχότητα, μουσικά θα ανακαλύψετε ένα μουσικό διαμάντι και ένα σχήμα, που έχει τη δυνατότητα, να συνεχίσει και να πάρει τον θρόνο του Βασιλιά Διαμαντή, με μάλλον εύκολο και ανώδυνο τρόπο. Καλοπαιγμένο, heavy metal , με «μαύρες» στιχουργικά αναφορές και την σφραγίδα των MF, παντού, αντιγράφει και μετατρέπει τις επιρροές σε νέες, ζωντανές και παραγωγικές μουσικές ιδέες.

8 / 10

Στέλιος Μπασμπαγιάννης
 

LEAVE A REPLY

Please enter your comment!
Please enter your name here