Οι MY SOLILOQUY υπάρχουν σαν γκρουπ πάνω από δέκα χρόνια, αλλά το “The interpreter” είναι μόλις ο πρώτος τους full length δίσκος. Ουσιαστικά πρόκειται για one man band, καθοδηγούμενη από τον κιθαρίστα (από το 2007) των THRESHOLD, Pete Morten. Βλέποντας την εταιρία τους, τη Sensory, αμέσως μου κέντρισε το ενδιαφέρον να ακούσω το άλμπουμ, γιατί η συγκεκριμένη εταιρία, ειδικεύεται στο να βρίσκει progressive διαμάντια και την παρακολουθώ από το ξεκίνημά της προσεχτικά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν θα έλεγα ότι ενθουσιάστηκα κιόλας. Το γεγονός ότι ο Pete Morten παίζει όλα τα όργανα στο δίσκο εκτός από τα ντραμς, έχει ορισμένες αδυναμίες. Για παράδειγμα, εκνευρίζομαι πάρα πολύ όταν ακούς πλήκτρα-μπάσο-κιθάρα να παίζουν για ώρα το ίδιο θέμα μαζί. Επίσης, βρίσκω ότι τα πλήκτρα είναι πολύ πιο μπροστά απ’ ότι αρμόζει στη μουσική των MY SOLILOQUY, χωρίς να είναι μάλιστα και τίποτα το εντυπωσιακό είτε παιχτικά, είτε από άποψη ήχων, ενώ και τα τύμπανα, δεν έχουν τον «ζωντανό» ήχο που πρέπει. Πρόβλημα είναι και τα φωνητικά, αφού ο ίδιος ο Morten τραγουδά, με πολύ βαριά αγγλική προφορά και δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο ή ξεχωριστό. Προσπαθεί να ακουστεί σαν τον Fish των MARILLION, αλλά δεν έχει το ταλέντο και τη χροιά. Το ότι η μίξη έχει γίνει από τον Rob Aubrey, που δουλεύει με τους MARILLION, δεν θα έλεγα ότι προσθέτει πόντους, παρά μόνο το ότι τους κάνει να ακούγονται σαν τους Βρετανούς μάστορες του prog rock. Από εκεί και πέρα, μπορούμε να ακούσουμε FATES WARNING της μεσαίας περιόδου και αρκετό βρετανικό prog rock από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’90, αλλά σίγουρα θα έλεγα ότι χρειάζεται ο Morten κι άλλο δημιουργικό μυαλό μέσα στο συγκρότημα και σίγουρα έναν πιο ταλαντούχο τραγουδιστή. Μέχρι τότε, υπάρχουν πολλά συγκροτήματα πολύ πιο αξιόλογα από το δικό του…
5 / 10
Σάκης Φράγκος
