Για ποιό λόγο να ακούσει κανείς την 8η στούντιο κυκλοφορία των Σουηδών πρωτομαστόρων του retro rock που ακούνε στο όνομα SPIRITUAL BEGGARS; 20 χρόνια τώρα όταν ο ιδρυτής τους και κιθαρίστας φαινόμενο Michael Amott (ARCH ENEMY, ex–CARCASS) θέλει να ξεχαρμανιάσει από το σκληρό του σχήμα των ARCH ENEMY, βάζει εμπρός τις μηχανές στο πολύ πιο κλασικό hard rock σχήμα των SPIRITUAL BEGGARS. Η επιτυχία δεν είναι πάντα η αναμενόμενη αν και είναι από τους πρώτους μαζί με τους FIREBIRD που πήραν τον δρόμο της επιστροφής στις μουσικές τους ρίζες. Στην εικοστή τους επέτειο τους βρίσκουμε με μια πολύ δυνατή σύνθεση (ίδια με του προηγούμενου άλμπουμ) που περιλαμβάνει τους Ludwig Witt (GRAND MAGUS, ex–FIREBIRD) στα ντραμς, Per Wiberg (ex–OPETH) στα πλήκτρα , Sharlee D’Angelo (ARCH ENEMY, WITCHERY) στο μπάσο και τον πιο αδύναμο κρίκο τον Apollo Papathanasio (EX FIREWIND) στα φωνητικά, τουλάχιστον με ;o,τι μας απέδειξε επί σκηνής. Το “Turn The Tide”, με τις Hendrix καταβολές του και την μεταλλική του συνέχεια, απλά μαγεύει και αποστομώνει, με τις κιθαριστικές φράσεις και τα οργασμικά πλήκτρα. Συνθετικά τα πλήκτρα και τα ντραμς δίνουν νέα έμφαση, ακούστε τα “Sweet magic pain” με την εκπληκτική αλά Jon Lord εισαγωγή του και τις THIN LIZZY κιθάρες του, τα tribal κρουστά στο ‘Too old to die young”, με τις Schenker κιθάρες που ξεσηκώνουν και την αλλαγή στη μέση του τραγουδιού, που ρίχνει τους ρυθμούς, γεμάτη από μια 60’s ψυχεδελική ατμόσφαιρα, με απόηχους από LED ZEPPELIN, URIAH HEEP, DEEP PURPLE όπως και στο “Hello sorrow” με τις URIAH HEEP, Schenker επιρροές ειδικά στο εισαγωγικό solo που έχει βγει από τις χρυσές ημέρες των UFO και το THIN LIZZY riff με τον Apollo να θυμίζει Lynnott. Απολαύστε την honky tonk εισαγωγή στο “One mans curse” και γενικά το σχήμα, να μπολιάζει το 70’s hard rock του με πιο “ταξιδιάρικα” στοιχεία δημιουργώντας ένα άλμπουμ, που ξεπερνά κατά πολύ το “Return To Zero” του 2010. Σκληρό και πρωτότυπο, απλά παρατηρείστε πώς ακούγεται το μπάσο στο “Kingmaker”, μια μίξη πρώιμων RAINBOW,DEEP PURPLE με τις κιθάρες του Amott να βάζουν φωτιές και τα δεύτερα χορωδιακά φωνητικά να θυμίζουν τις χρυσές μέρες των URIAH HEEP. Η μόνιμη διαφορά των SPIRITUAL BEGGARS βρίσκεται στην ποιότητα των συνθέσεών τους. Σε αυτό το άλμπουμ φαίνονται να έχουν τρελά κέφια και να προσπαθούν να εντυπωσιάσουν, με τις δεμένες συνθέσεις τους, ακόμα και αν τα φωνητικά του Apollo είναι λίγο πιο κάτω στην μίξη (δεν ξέρω αν αυτό έχει γίνει σκόπιμα). Η λογική της ζωντανής ηχογράφησης που ακολούθησαν, δίνει έμφαση στα στοιχεία που έχτισαν τον ήχο τους, ντραμς που δεν διστάζουν να πειραματιστούν, κιθάρες που λατρεύουν κάθε στιγμή τους Blackmore/Schenker, πλήκτρα από τη μεγάλη σχολή των Lord/Hensley και ένα heavy metal μπάσο, που δεν γεμίζει αλλά οδηγεί. Τραγούδια σαν τα “Dead end town” είναι φτιαγμένα για να τραγουδηθούν σε συναυλίες, όπως και το μεγαλύτερο μέρος του υλικού αυτού του άλμπουμ, που πραγματικά μου φέρνει στο νου το “Perfect strangers” παιγμένο από τους MICHAEL SCHENKER GROUP των δύο πρώτων άλμπουμ. Το ”Earth Blues”, είναι κλασικό, κλασικότροπο, heavy, hard που τιμά τις επιρροές του φορώντας τες στο μανίκι του, αλλά και προχωρώντας τις ένα βήμα ακόμη, όπως στο “Freedom song”. Απλά μια ακόμα καλή κυκλοφορία από τον κο Amott με εκπληκτική κιθαριστική δουλειά γεμάτη απλότητα και μελωδία. Ακούστε το “Freedom song” και προσέξτε τα γεμίσματα της κιθάρας στα ρεφρέν αλλά και τη μεστή δουλειά του ντράμερ, που δεν κρατά απλά ρυθμούς, αλλά συνομιλεί με τον κιθαρίστα. Για τους φίλους των BLACK SABBATH, DEEP PURPLE, RAINBOW, UFO, URIAH HEEP, MSG,THIN LIZZY, Jimi Hendrix το μοναδικό σχήμα του 21ου αιώνα που στέκεται επάξια δίπλα τους, χωρίς να αντιγράφει, αλλά αναδημιουργεί.
8,5 / 10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
