Ω, Θεοί! Αυτό θα πρέπει να είναι ένα από τα πιο κουραστικά live άλμπουμ στην ιστορία της παγκόσμιας δισκογραφίας! Δηλώνω φανατικός οπαδός του Axel Rudi Pell αλλά αυτή τη φορά ο Γερμανός κιθαρίστας το παράκανε. Όταν έχεις μία προσωπική καριέρα 25 σχεδόν χρόνων και άπειρες (που λέει ο λόγος) studio κυκλοφορίες, είναι εγκληματικό να βγάζεις στην αγορά διπλό CD το οποίο περιλαμβάνει μόλις 10-11 τραγούδια! Μακρόσυρτες εκτελέσεις κομματιών –πολλές εκ των οποίων αποδίδονται σε medley-, drum solos, keyboard solos και δεν συμμαζεύεται! Και είναι πραγματικά κρίμα γιατί ο Gioeli πίσω από το μικρόφωνο είναι εξαιρετικός ενώ η κιθάρα του Pell βγάζει φωτιές!
Το έπος “Carousel” χάνεται λόγω ενός μακροσκελούς solo στα πλήκτρα ενώ το επιβλητικό “Mystica” σε αποδιοργανώνει με την παρουσία του “Mistreated” (DEEP PURPLE) κάπου κοντά στο solo του Pell. Το μοναδικό κομμάτι που διασώζεται είναι το “Oceans of time” γιατί πολύ απλά αποδίδεται όπως ακριβώς στο δίσκο ενώ ειδικής αναφοράς χρήζει στο “Masquerade Ball” το οποίο…συνοδεύεται από τα “Dreaming Dead” και το “Whole lotta love” (για να καταλάβετε δηλαδή περί τίνος πρόκειται).
Δυστυχώς, το “Live on fire” δεν προορίζεται ούτε καν για τους φανατικούς οπαδούς του Pell και πραγματικά ψάχνω να βρω που απευθύνεται! Ίσως σε όσους αρέσκονται στο στυλ συναυλιών της δεκαετίας του ‘70. Περιμένοντας το επόμενο studio άλμπουμ του Γερμανού…
3 / 10
Σάκης Νίκας
