Οι συστάσεις για το μουσικό φαινόμενο που ακούει στο όνομα THE DILLINGER ESCAPE PLAN θαρρώ πως είναι περιττές. Δηλαδή δεν μπορεί να μην έχεις ακούσει πως είναι ένα από τα επιδραστικότερα math/metalcore συγκροτήματα της τελευταίας δεκαετίας και πέρα από το αν σου αρέσουν ή όχι, δε μπορείς να μην αποτιμήσεις τον ανάλογο σεβασμό στο δαιδαλώδες συνθετικό εγχείρημα που έχουν επωμιστεί και στους πέντε (πλέον) δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει. Το “One of Us Is the Killer” κυκλοφόρησε έπειτα από τρία χρόνια αναμονής και βρίσκει τους αμερικάνους ένα σκαλί πάνω, και ταυτόχρονα πιο μακριά, απ’ ότι τους είχαμε συνηθίσει.
Για όσους παρακολουθούν στενά την μπάντα είναι γνωστό πως ο ήχος της, δίσκο με το δίσκο, όλο και περισσότερο ομογενοποιείται σε αυτό το ακαθόριστο είδος που ακροβατεί μεταξύ της πιασάρικης μελωδικής εμπορικότητας και της συνθετικά αντικομφορμιστικής αντιεμπορικότητας. Όλα τα παράταιρα μέρη της μουσικής των TDEP μπλέκονται με τέτοιο τρόπο που επιτέλους το συγκρότημα καταφέρνει να γίνει προσιτό στην ευρύτερη μάζα των ακροατών χωρίς να θυσιάσουν ούτε μέτρο από τα κεκτημένα τόσων χρόνων. Στο “One of Us Is the Killer” όπως και στα “Ire Works” και “Option Paralysis”, επικρατεί αυτή η αίσθηση της αυτοσυγκράτησης των οργιαστικών ξεσπασμάτων της μπάντας, ενώ ακόμα διακατέχεται από αυτή τη συναισθηματική ένταση που νιώσαμε στο “Calculating Infinity”. Βασικά τι να πεις για έναν δίσκο που ξεκινάει με το “Prancer”; Μιλάμε για την επιτομή του math/metal/hardcore των 00’s. Γενικά όλος ο δίσκος δεν σε αφήνει να πάρεις ανάσα, εξαλείφοντας ταυτόχρονα την όποια εν δυνάμει επιλογή να παραλείψεις κάποιο τραγούδι. Αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο βήμα του συγκροτήματος, η συμπύκνωση των ιδεών στον ιδανικότερο χρόνο. Τέρμα οι πλατειασμοί και οι φλυαρίες. Με το που ξεκινάει ο δίσκος μετατρέπεσαι αυτόματαv σε υποχείριο των παρανοϊκών ρυθμών του συγκροτήματος.
Έχοντας μια αποστασιοποιημένη αλλά σταθερή επαφή με τη μπάντα, από το “Ire Works” κι έπειτα, θα έλεγα ότι το “One of Us Is the Killer” κατεβαίνει συνθετικά προς το μέσο όρο του core οπαδού και διατηρώντας την ίδια ποιότητα τον τραβάει με τον τρόπο του σε ένα νέο, άγνωστο μέχρι πρότινος, κόσμο εμπειριών. Είναι ίσως το ασφαλέστερο εφαλτήριο για να γνωρίσει κανείς καλύτερα τη κοσμοθεωρία των TDEP.
8,5 / 10
Νίκος Ζέρης
