Στη Γερμανία το νερό έχει υποστεί μεγάλη μόλυνση και η λύση της μπίρας δεν φαίνεται να αποδίδει. Τρανή απόδειξη οι KADAVAR, ένα τρίο που πραγματικά ζει σε άλλη εποχή. Ρετρό ροκ, ψυχεδελικό ροκ, hard rock που λοξοκοιτάζει στα 60’s και 70’s, όλα αυτά και πολλά ακόμη είναι σε αυτό το δεύτερο άλμπουμ τους. Μελωδίες με επίδραση από BEATLES, BLACK SABBATH, THE WHO, CCR, NAZARETH, HAWKWIND, τα πάντα σε μια τρομερά επιτυχημένη επιμιξία. Δυνατά ρυθμικά μέρη, πρώιμο heavy metal που παρεισφρέει ύπουλα, μες στα ψυχεδελικά μελωδικά πονήματα του σχήματος, όπως στο εναρκτήριο “Come back life” που πραγματικά φλερτάρει με την Αμερικάνικη ψυχεδελική ροκ σκηνή όσο και με τα πρώιμα BLACK SABBATH άλμπουμ.
Μουσικά, το σχήμα είναι τρομερά δεμένο, με επιδράσεις από οτιδήποτε κινήθηκε με σκληρές κιθάρες μεταξύ 1965 και 1973. Δεν σταματάνε μπροστά σε τίποτα, με τα φωνητικά του Lupus Lindemann να κυριαρχούν, με τη γήινη χροιά τους, που θυμίζει αρκετά Ozzy, χωρίς όμως να τερματίζουν την παραμόρφωση, κινούμενοι σε μια πιο ροκ εκδοχή, των TROUBLE, ST VITUS, OBSESSED. Σκεφτείτε τους CREAM να προτιμούσαν να εξελίξουν τα μπλουζ, σε αντιστοιχία με το μοντέλο των BLACK SABBATH, κρατώντας όμως τις καταβολές τους και την μπλουζ προσέγγιση και καταλήγουμε σε κάτι κοντά στην ηχητική πραγματικότητα που μας προσφέρουν. Η λογική σχημάτων όπως οι FIREBIRD, SPIRITUAL BEGGARS, BLACK KEYS, λιτό, βαρύ, ρυθμικό, πρωτόλειο Hard rock, με το ένα πόδι στην ψυχεδέλεια και τα μπλουζ και το άλλο στο metal, επικρατεί και δημιουργεί, ένα ηχοτόπιο που σκιάζουν ογκώδη ριφ και μπλουζ κιθάρες που φλερτάρουν με το Νότο σε σημεία αλλά και με την αισθητική των Iommi, Schencker σε άλλα. Μια πρόταση, που θα τους τοποθετήσει ψηλά ανάμεσα στα νέα σχήματα, κοντά στους GRAVEYARD και θα φέρει ακόμα περισσότερους οπαδούς στον συγκεκριμένο ήχο.
7.5 / 10
Στέλιος Μπασμπαγιάννης
