Η περίπτωση των TESSERACT είναι ομολογουμένως ξεχωριστή και δύσκολη συνάμα. Ύστερα από μια μακρά περίοδο ανακατατάξεων στη θέση πίσω από το μικρόφωνο οι Βρετανοί τελικά κατέληξαν να αποδώσουν στον Ashe O’Hara το μεγάλο φορτίο της ευθύνης για τα φωνητικά του συγκροτήματος, που έχουν καταλάβει πλέον για τα καλά τη πρώτη θέση της μουσικής κατεύθυνσης του συγκροτήματος. Η μπάντα με το “Altered State” αναπροσδιορίζει ουσιαστικά τον ήχο της, ψάχνοντας διέξοδο από τα στεγανά που θέτουν οπαδοί και κριτικοί, στην κατηγοριοποίηση της μουσικής.
Αυτό που επιχειρείται από τους TESSERACT σ’ αυτόν τον δίσκο, είναι ένα βαθμιαίο πέρασμα από την υποκατηγορία του djent προς τη γενικότερη progressive σκηνή. Σ’ αυτό συμβάλει τα μέγιστα τόσο η συνθετική άμβλυνση των σκληρών ρυθμικών βάσεων όσο αφορά τα riffs, αλλά και η αιθέρια φωνή του O’Hara που δίνει μια τελείως διαφορετική προοπτική στον ήχο του συγκροτήματος από ότι τον γνωρίσαμε στο εκπληκτικό ντεμπούτο του, “One” (2010). Για την ακρίβεια ο Acle Kahney (κιθάρα) χτύπησε τον πρώτο αριθμό του λαχείου όταν πήγε να κάνει την παραγωγή των VOICES FROM THE FUSELAGE, στους οποίους τραγούδαγε ο O’Hara, καθώς χωρίς την παρουσία του τελευταίου θα μιλάγαμε για μία τελείως διαφορετική κυκλοφορία. Έτσι λοιπόν η προσθήκη της prog χροιάς των RIVERSIDE, OPETH, TOOL μέσω των φωνητικών γραμμών είναι αυτό που κάνει το συγκρότημα να ξεμακραίνει από τις TEXTURES, PERIPHERY καταβολές του.
Συνηθισμένοι από τις κυκλικές συμπαγείς συνθέσεις της μπάντας, δεν ξαφνιαζόμαστε από τον τετραμερή χωρισμό του “Altered State”. Τα “Of Matter”, “Of Mind”, “Of Reality” και “Of Energy” μέρη του δίσκου φαντάζουν σχεδόν αδιάσπαστα, με τα δύο τελευταία να υστερούν μεν σε δυναμικότητα αλλά να υπερτερούν σε μελωδικότητα και ατμόσφαιρα. Η εμφάνιση δε του σαξοφώνου στο “Calabi–Yau” και το “Embers” μας πήγε πίσω σε αναμνήσεις από την “Images and Words” εποχή των DREAM THEATER. Σε όλη τη διάρκεια του album κλωθογυρίζουν τα ίδια συστατικά με τέτοιο τρόπο που η επαφή μαζί τους κάθε φορά μας δημιουργεί και διαφορετικές εντυπώσεις.
Το συγκρότημα φαίνεται πως μπαίνει σε καλούς μπελάδες, δημιουργώντας γύρω από το όνομά του το μυστήριο, για το τι, το πώς και το αν τελικά θα έπρεπε να παίζουνε σε αυτόν τον δίσκο. Στο πιο απλό δίλημμα σχετικά με το αν πρόκειται για αριστούργημα ή συνονθύλευμα επιρροών, η ζυγαριά γέρνει ελαφρώς προς τα αριστερά, θέτοντας έτσι το δημιούργημα των TESSERACT υποψήφιο για ένα από τα καλύτερα της χρονιάς. Μένει μόνο να δούμε ποια θέση θα λάβει στις τελικές μας λίστες.
7 / 10
Νίκος Ζέρης
