Στο δεύτερο album τους οι Αθηναίοι εμφανίζονται εμφανώς διαφοροποιημένοι από το ντεμπούτο τους. Εκεί που στο “Spectral extravagance” κυριαρχούσε η fusion νοοτροπία τόσο στη σύνθεση όσο και στην απόδοση των κομματιών, εδώ κυριαρχεί το δέσιμο του rhythm section με τα κιθαριστικά μέρη που οδηγούν όλες τις συνθέσεις.
Εν ολίγοις ο Δημήτρης Τούρας και ο Μιχάλης Παπαδόπουλος κατάφεραν να δέσουν άρτια τις κιθάρες τους με τα drums του Γιώργου Κόλλια και το μπάσο του Γιώργου Σκάλκου. Εκεί, λοιπόν, που το αποτέλεσμα του πρώτου album τους έφερνε πολύ κοντά σε ο,τι έκαναν οι ATHEIST στα early 90s, εδώ βρίσκονται κοντά σε αυτό που ουσιαστικά θέλουν να είναι οι CEREBRUM: Μια thrash/death μπάντα με την τεχνοκρατική αντίληψη του techno-thrash των WATCHTOWER. Και τι εννοούν με αυτό; Πολλές παύσεις που οδηγούν πότε στο αρχικό riff που θα οδηγηθεί σε μια άλλη εξέλιξη και πότε ακόμα και σε smooth jazz μέρη όπως στο “Phobos anipulation”. Αυτός ο σπειροειδής τρόπος ανάπτυξης των κομματιών είναι πολύ δύσκολο και να συλληφθεί, αλλά και να αποδοθεί. Και φυσικά είναι δύσκολο και για τον ακροατή να αντιληφθεί τι ακριβώς παίζεται, γι’αυτό και όσοι μπείτε στη διαδικασία να το ανακαλύψετε, σας προτρέπω να το ακούσετε επί μακρόν. Είναι από τους δίσκους που απαιτούν πολλές ακροάσεις για να μπορέσεις να μπεις στο πνεύμα του και ίσως να σας θυμίσει τον τρόπο σύνθεσης του Chuck Schuldiner στο “Individual thought patterns” των DEATH.
Τα φωνητικά σε αυτό το δίσκο έχει αναλάβει ο Δημήτρης Τούρας και κατάφερε με τις φωνητικές γραμμές που επέλεξε να μην αλλοιώνουν την πορεία των συνθέσεων, λειτουργώντας σαν ένα επιπλέον όργανο. Αυτό το γεγονός προσδίδει ένα επιπλέον θετικό στοιχείο στο τελικό αποτέλεσμα, μιας και τα φωνητικά δεν αλλοιώνουν τον χαρακτήρα του δίσκου. Βέβαια λόγω της επιλογής των brutal death φωνητικών, τους αποδίδεται η ταμπέλα του progressive death metal, κάτι που θα άλλαζε αν τα φωνητικα ήταν για παράδειγμα πιο κοντά στο thrash. Ουσιαστικα όλες οι ταμπέλες καταρρίπτονται για το album αυτό, μιας και ο πλουραλισμός των ήχων του δεν μπορεί να οριοθετηθεί με μόνο έναν όρο ή στυλ.
Όσοι λατρεύετε το τεχνικό metal από όποιο ιδίωμα κι αν προέρχεται, πιστεύω πως αξίζει το χρόνο σας για να ανακαλύψετε αυτό το διαμάντι που μόλις κυκλοφόρησε. Για όσους δεν αρέσκεστε και τόσο στα τεχνικά albums, είναι μια καλή αρχή να το τολμήσετε με έναν δίσκο που είναι τόσο πλούσιος σε στοιχεία, που θα θέλετε συνεχώς να τον ακούτε για να τον ανακαλύπτετε συνεχώς εκ νέου.
9 / 10
Λευτέρης Τσουρέας
