Ενδεχομένως να αδικώ τους CIVIL WAR αλλά εδώ και αρκετό καιρό, ομολογώ πως οι σχέσεις μου με το γενικότερο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού heavy/power metal έχουν διαταραχθεί… Λείπουν οι εκπλήξεις, απουσιάζουν οι δουλειές από τις λεγόμενες φτασμένες μπάντες που θα εγείρουν συγκινήσεις και vibes του παρελθόντος… Οι Σουηδοί ανήκουν στις νέες, υπολογίσιμες μονάδες του ιδιώματος και μόνο το γεγονός ότι στο line up τους βρίσκουμε τέσσερα πρώην μέλη των SABATON αλλά και τον τραγουδιστή των ASTRAL DOORS, LION’S SHARE, WUTHERING HEIGHTS, Nils Patrik Johansson, οι απαιτήσεις είναι ιδιαίτερα αυξημένες.
Το “The killer angels” ως ντεμπούτο του σεξτέτου, αφήνει υποσχέσεις και ελπίδες, διαφοροποιείται σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι περίμενα από το πρώην σχήμα των Sunden, Mondelius, Mullback, Myhr και στέκεται αξιοπρεπώς στην σύγχρονη δισκογραφία. Παρ’ όλα αυτά, αν το στοίχημα που οφείλουν να κερδίσουν οι newcomers στην μεταλλική σκηνή, είναι η διαχρονικότητα, τότε δυσκολεύομαι να πιστέψω πως οι CIVIL WAR θα μνημονεύονται μετά από χρόνια ως ένα από τα πιο συναρπαστικά ονόματα του ύφους τους. Έχουν καλά τραγούδια, ο δίσκος κυλά ευχάριστα αλλά ως εκεί… Πιθανότατα δεν πρόκειται να με απασχολήσει περισσότερο από τρία-τέσσερα ακούσματα. Εκεί εντοπίζεται και το μεγαλύτερο πρόβλημα του power metal σήμερα. Δίσκοι βγαίνουν καθημερινά, ο ακροατής έχει πρόσβαση στο να τα προσεγγίσει ανά πάσα στιγμή την κάθε κυκλοφορία αλλά κάπου η μπάλα χάνεται… και μάλιστα πολύ γρήγορα.
Ίσως ν’ αλλάξει η κατάσταση στο άμεσο μέλλον όχι μόνο για τους CIVIL WAR αλλά για ολόκληρο το κίνημα, που η άνθηση και μετέπειτα γιγάντωση του στα 90’s προσέφερε ορισμένα σπουδαία ονόματα. Για την ώρα, τίποτα το εξαιρετικό.
6/10
Γρηγόρης Μπαξεβανίδης
