Οι PESTER THE PURE είναι μια νέα μπάντα/project, η οποία με την πρώτη της δουλειά είναι φανερό ότι φιλοδοξεί να κάνει τη διαφορά στην ακμάζουσα ελληνική death metal σκηνή. Όλα τα κομμάτια του δημιουργήματος αυτού συνηγορούν υπέρ μιας προσέγγισης πέρα από τα τυπικά και προσφέρουν μια προσεγμένη σε όλους τους τομείς και ολοκληρωμένη καλλιτεχνική πρόταση με μεγάλη έμφαση στην όλη αισθητική. Από το όνομα της μπάντας, τους τίτλους, στίχους και κείμενα, το εξώφυλλο, το καλοφτιαγμένο κλιπ, ακόμα και η ανωνυμία (αν και γνωρίζουμε ότι στο μικρόφωνο είναι ο Νάκος των MORTAL TORMENT) προκειμένου να τονιστεί ακόμα περισσότερο στο προσκήνιο το όλο concept που καταπιάνονται, και φυσικά η μουσική, μαζί με τα samples και τους ενδιάμεσους θορύβους, όλα βρίσκονται πάνω στον ίδιο άξονα και εξυπηρετούν την ίδια ιδέα.
Το ντεμπούτο του συγκροτήματος ακούγεται εντελώς κενό συναισθημάτων, εκτός ίσως από αυτό της απέχθειας προς κάθε τι ανθρώπινο και του μίσους. Ο μηδενισμός και αρνητισμός αφήνονται να γίνουν ξεκάθαρα, αλλά το ιδεολογικό περιεχόμενο επεκτείνεται και προς πιο υπαρξιακά ζητήματα. Η μπάντα σαφώς και δεν παραμελεί το μουσικό κομμάτι, επιφυλάσσοντας μάλιστα και ορισμένες ευχάριστες εκπλήξεις. Αν και πρόκειται για βίαιο death metal της αμερικάνικης σχολής, παρά την όλη “μπρουταλιά” καταφέρνει να αποπνέει την άρρωστη ατμόσφαιρα που αρμόζει στο όλο εγχείρημα και ένα απάνθρωπο feeling. Τα φωνητικά όπως και η όλη ένταση είναι σίγουρα ακραία για το απαίδευτο αυτί και επομένως δεν μπορούμε να μιλάμε για μεγάλο εύρος ακροατηρίου όμως οι φαν του είδους θα αναγνωρίσουν μερικές πολύ καλές ιδέες, κυρίως σε σημεία με ανορθόδοξο παίξιμο στα έγχορδα και μερικά καταπληκτικά και κάργα Αzagthoth-ικά περάσματα. Τέλος, λόγω της κοσμικής/εξωγήινης αύρας –αλλά σε πιο occult πλαίσια- σε σημεία του δίσκου (βλέπε και Aphorism IV–Part III και τη θεματολογία των τελευταίων κομματιών όπως δίνεται στο bandcamp της μπάντας) υποπτεύομαι ότι έναυσμα και/ή επιρροή μπορεί να αποτέλεσαν μεταξύ άλλων και οι θεοί DEPHOSPHORUS.
Γενικά πρόκειται για μία πολύ καλή και υποσχόμενη δουλειά, ειδικά για ντεμπούτο και μάλιστα διάρκειας mini album. Προσωπικά θα ήθελα να δω ακόμη περισσότερα πειραματικά στοιχεία σ’ ένα επικείμενο full length album, ακόμη και σε βάρος των πιο τυπικών brutal death όπως και μια παραγωγή μακριά από τα τετριμμένα που να τους δώσει ένα πιο προσωπικό ήχο, αλλά αυτά είναι προσωπικές επιθυμίες χωρίς να ξέρω την κατεύθυνση που σχεδιάζει(?) ν’ ακολουθήσει μελλοντικά η μπάντα. Η ουσία είναι πως πρόκειται για ένα δυνατό πρώτο βήμα σ’ ένα κεφάλαιο που αν έχει συνέχεια μπορεί να εξελιχθεί σ’ ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πράγματα που έχουμε ακούσει τελευταία στο εγχώριο death metal και όχι μόνο.
6,5 / 10
Νίκος Χασούρας
