Οι Αυστριακοί, δεν γνώρισαν ποτέ την αποδοχή και την επιτυχία άλλων συγκροτημάτων που συγκαταλέγονται στο είδος τους. Ίσως το μέτριο ξεκίνημά τους με 3 χλιαρά άλμπουμ στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, άφησε το κοινό με ανάμικτα συναισθήματα. Από το “Shine” του 2004 κι έπειτα, βελτιώνονται αισθητά και με το “The bonding”, που είναι η 8η στουντιακή και 11η δισκογραφική τους δουλειά, φτάνουν στο ζενίθ της καριέρας τους.
Ο Lanvall, θιασάρχης των EDENBRIDGE, έχει ξανά συνθέσει τα πάντα, αλλά μέσα από έντονες προσωπικές, συναισθηματικές καταστάσεις αναδεικνύεται πιο ώριμος από ποτέ. Οι πιο άρτιες εμπνεύσεις του, αυτή την φορά ντύθηκαν με την παρουσία ορχήστρας και χορωδίας και η συμφωνική ποιότητα που τους διέκρινε έγινε πιο ρεαλιστική και ογκώδης. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ζήτησαν την βοήθεια των οπαδών τους προκειμένου να εξοικονομήσουν τα απαραίτητα χρήματα, προκειμένου να προσλάβουν την Klangvereinigung Orchestra της Βιέννης.
Αυτό που με γοήτευσε στα τραγούδια είναι οι πολλές διαστάσεις. Οι EDENBRIDGE κατάφεραν παράλληλα να δώσουν όγκο με την ορχήστρα, αλλά και χώρο σε κάθε συντελεστή. Υπάρχουν στιγμές που τα ριφ παίρνουν τα ηνία, όπως στο πιο γρήγορο και βαρύ “Shadows of my memory”. Το ίδιο ισχύει και με το μελωδικό “Alight a new tomorrow” (που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το νέο “Higher” από το καλό άλμπουμ τους “Solitaire”). Αλλού ο πρωταγωνιστικός ρόλος εναλλάσσεται μεταξύ της ορχήστρας και της Sabine Edelsbacher, όπως στο εναρκτήριο “Mystic river” ή το όμορφο “Star–crossed dreamer”. Τέλος υπάρχουν και τα τραγούδια που έχουν την ορχήστρα ως συμπληρωματικό όργανο, με κορυφαίο το “Far out of reach” που με μάγεψε.
Μια εξαιρετική ποιότητα της Sabine είναι σίγουρα η φωνή της, αλλά πρέπει να τονίσω πως αυτό που την ξεχωρίζει για μένα είναι η άρθρωση και η γήινη χροιά της. Αυτό μου επιτρέπει να καταλάβω στα περισσότερα σημεία τους στίχους που τραγουδά, δίχως να κοιτάξω το βιβλιαράκι και έτσι να δεθώ με τα τραγούδια ευκολότερα.
Να τονίσω ότι εκτιμώ την προσπάθεια του Lanvall να αποφύγει εγωισμούς και να επιτρέψει σε όλο το συγκρότημα (και την ορχήστρα βέβαια) να προβληθεί. Λείπουν οι θεατρινισμοί και ο ταλαντούχος μουσικός, έχει δώσει έμφαση στην μελωδία και την σύνθεση, για χάρη του τραγουδιού.
Ότι στοιχείο χαρακτηρίζει τους EDENBRIDGE γενικότερα αλλά και το “The bonding” ιδιαίτερα, περιλαμβάνεται στο τελευταίο κεφάλαιο του δίσκου, το ομώνυμο 15άλεπτο συμφωνικό δράμα. Χορωδία, μελωδία, θεατρικότητα, mid- και up-tempo, όγκος, ριφ και ορχήστρα, αλλά και μια έκπληξη. Η συμμετοχή του Erik Martensson (WET, ECLIPSE) σε ένα υπέροχο ντουέτο με την Sabine που καθηλώνει, παρά την διάρκειά του.
Δεν περίμενα μια τόσο ποιοτική και ολοκληρωμένη κυκλοφορία από τους καθόλα άξιους Αυστριακούς. Έκπληξη που θα με κάνει να τους ακούω για καιρό. Έχει ήδη κυκλοφορήσει, οπότε ψάξτε το.
8 / 10
Γιώργος Κουκουλάκης
