O Ilker Ersin, εδώ και 20+ χρόνια προσπαθεί να καθιερωθεί στη Γερμανική σκηνή, αρχικά ως μπασίστας και σχεδόν τα κατάφερε με του FREEDOM CALL. Οι εμπειρίες του πολλαπλασιάστηκαν με τους συντοπίτες του και όταν το 2005 αποχώρησε, ήταν θέμα χρόνου να επανέλθει στις μουσικές κυκλοφορίες.
Μέσα στις 3 κυκλοφορίες των POWERWORLD ο Ilker, έχει συνεργαστεί – σε διάφορα επίπεδα – με πολλούς γνωστούς της Γερμανικής σκηνής, αλλά δίχως κάποια πετυχημένη κυκλοφορία, δεν έχει καταφέρει να εδραιωθεί με την μπάντα του στις συνειδήσεις μας.
Το πιο πρόσφατο μέρος έρχεται με το “Cybersteria”, ένα άλμπουμ που στιχουργικά χαρακτηρίζεται απόλυτα από τον τίτλο του. Μιλά για την σημερινή διαδικτυακή κατάσταση και με την υπόθεση Snowden να παίζει τελευταία στα ειδησεογραφικά δελτία, δεν θα μπορούσε να είναι πιο επίκαιρο.
Επίκαιρο θα χαρακτήριζα και τον ήχο του, με σύγχρονη παραγωγή από τον γνωστό και μη εξαιρετέο Tommy Newton. Μουσικά ακροβατεί μεταξύ μελωδικού metal, και heavy rock. Τρίτη δουλειά με τρίτο τραγουδιστή όμως, δείχνει αναξιοπιστία και ασυνέχεια. Όσο ταλαντούχοι κι αν έχουν υπάρξει οι τρεις τους (με καλύτερο για μένα τον αδικοχαμένο, πρώην τραγουδιστή των THRESHOLD, Andrew McDermott), οι POWERWORLD, όπως κάθε μπάντα, χρειάζονται και χαρακτήρα, εξέλιξη και διάρκεια. Αυτά τα τρία συστατικά απουσιάζουν.
Ιδιαίτερα αυτό το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που μπορεί να τους ξεχωρίσει από την πληθώρα των κυκλοφοριών. Μπορεί ο Michael Bormann, που λογίζεται ως μόνιμο μέλος, να είναι μια (χαμηλού βεληνεκούς) ατραξιόν, με την χαρισματική του φωνή, αλλά δίχως δυνατά τραγούδια δεν πας πουθενά. Άσε που τελικά οι POWERWORLD είναι ολόκληρη η μπάντα του Bormann, με τα τραγούδια του Ersin και το ύφος που αυτός θέλει. Παράξενα πράγματα.
Αν και μάλλον ακούγομαι υπερβολικός με τα παραπάνω, κανένα από τα τραγούδια δεν θα το έλεγα άσχημο. Όλα έχουν μια διαχρονική ποιότητα, αλλά απουσιάζει η ουσία, αυτό το «κάτι» που θα κάνει κάποιο τραγούδι να ξεχωρίσει και θα φέρει τους POWERWORLD στο προσκήνιο. Απλά συμπαθητικό.
5 / 10
Γιώργος Κουκουλάκης
