“We’re coming to Greece even for free!!!”
Οι BLACKFIELD είναι από τα συγκροτήματα που είναι ιδιαίτερα αγαπητά στο ελληνικό κοινό. Και πώς να μην είναι άλλωστε όταν κάτω από το συγκεκριμένο project συναντώνται δύο εξαιρετικοί καλλιτέχνες. Από τη μία ο Steven Wilson, μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του progressive ήχου στις μέρες μας, κι από την άλλη ο εξαιρετικός τραγουδοποιός Aviv Geffen. Με αφορμή λοιπόν την νέα τους κυκλοφορία “Blackfield IV” (διαβάστε την παρουσίασή του εδώ), συναντήσαμε τον Aviv, ο οποίος μας ανέλυσε σε ποιον χρεώνεται τελικά η δημιουργία του δίσκου, ενώ πηγαίνοντας την κουβέντα ένα βήμα πιο πέρα μιλήσαμε για την ελληνική πραγματικότητα, την οποία απ’ ότι φαίνεται γνωρίζει πάρα πολύ καλά.
Γεια σου Aviv, πως ήταν η μέρα σου;
Μια χαρά!
Λοιπόν, ο νέο σου δίσκος είναι προγραμματισμένος να κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα (σ.σ. έχει ήδη κυκλοφορήσει, αφού η συνέντευξη έγινε μέσα στον Ιούλιο), είναι ανακούφιση αυτό που νιώθεις ή ένα είδος ανταμοιβής;
Ανακούφιση; Ναι, για μένα ο δίσκος δεν είναι μερικά ακόμα pop τραγούδια για το ραδιόφωνο, ήταν το φανταστικό μου υπόβαθρο γι’ αυτό και τα νέα τραγούδια βγήκαν πολύ γρήγορα. Ύστερα ήρθε ο Steven (σ.σ. Wilson, ιδρυτικό μέλος των PORCUPINE TREE) στο στούντιο, δουλέψαμε μαζί, κι ήταν εκεί από το πρώτο λεπτό. Είχαμε το προνόμιο να έχουμε φιλοξενούμενους μουσικούς από τους SUEDE (τον τραγουδιστή Brett Anderson) τους MERCURY REV (τον Jonathan Donahue), για μένα είναι σαν ένα μεγάλο όνειρο. Συνήθιζα να μιλάω αρκετά με αυτά τα άτομα, για να τους πείσω να παίξουμε μαζί ζωντανά και τώρα τραγουδάνε τα τραγούδια μου. Είναι απλά απίστευτο.
Πράγματι! Οπότε, πέρα από τις λεπτομέρειες του δίσκου, στην ουσία όμως μήπως τον προσέγγισες διαφορετικά από τις προηγούμενες κυκλοφορίες;
Χμ, όχι. Από το “DNA…” album, είχα πάρει την ηγεσία. Ακόμα έχω τον Steven εδώ, στις κιθάρες, στα φωνητικά, στην παραγωγή του δίσκου, αλλά ήθελα να το κάνω μεγαλύτερο και να βασίζεται περισσότερο στα τραγούδια κι όχι τόσο στην τεχνική. Ήθελα να βγουν σαν κανονικά τραγούδια με τον τραγουδιστή και τον συνθέτη τους. Κι ο Steven το σεβάστηκε απόλυτα. Είναι εδώ, είναι ο καλύτερός μου φίλος και σκοπεύουμε να περιοδεύσουμε μαζί στην Ευρώπη και την Αμερική. Αλλά όντως, από το “Welcome to My DNA” είμαι ο αρχηγός.
Η επόμενη ερώτηση είναι σχετικά με τον Steven και την ανακοίνωσή του πριν λίγα χρόνια, ότι η ανάμειξή του στο συγκρότημα θα είναι πιο αποστασιοποιημένη κι όχι σαν κανονικό μέλος. Κατά πόσο αυτή του η δήλωση πραγματοποιήθηκε και κατά πόσο τελικά συνείσφερε στον δίσκο.
Πολύ. Έπαιξε στις κιθάρες, μίξαρε τη μουσική αλλά το όραμα είναι δικό μου γιατί δεν είμαι τόσο prog, οπότε κατά έναν τρόπο είχαμε από την αρχή κάνει μια καλή συζήτηση. Εκείνος θα ασχολούνταν την μουσική κι εγώ με τα τραγούδια. Έχει πάρει (σ.σ. o Wilson) μια άλλη κατεύθυνση στη μουσική του, έγινε περισσότερο jazzy κι έχει φύγει από το metal, τελείως.
Ακούγοντας τον νέο σου δίσκο, συνειδητοποίησα ότι ένα μεγάλο μέρος της ενέργειας έχει χαθεί. Οπότε έδωσες σκόπιμα έμφαση στα συναισθήματα και την ατμόσφαιρα;
Ναι, ναι
Οπότε αυτό βγήκε φυσικά… χωρίς την συνεισφορά του Wilson στα πιο “βαριά” μέρη της μουσικής των BLACKFIELD.
Ναι, αλλά συνείσφερε. Παίξαμε πολλά κομμάτια μαζί, τα διαλέξαμε, αφήσαμε πολλά απ’ έξω. Αλλά για σένα υπήρξε διαφορά; (σ.σ. εδώ κάπου αντιστράφηκαν οι ρόλοι)
Ναι, όπως είπα παραπάνω, προστέθηκε περισσότερη ατμόσφαιρα και αφαιρέθηκε αρκετή ένταση.
Το οποίο νομίζεις ότι είναι καλό ή κακό;
Νομίζω ότι το αποτέλεσμα ακούγεται καλό, βασικά φαίνεται πως το αποτέλεσμα αντιπροσωπεύει περισσότερο εσένα.
Ποιο τραγούδι σου άρεσε περισσότερο;
To “Pills”! Είναι πολύ συναισθηματικό κομμάτι, και το γεγονός ότι μιλάει για την ανάγκη κάθε ώρας της ημέρα για ένα “χάπι”, μου φάνηκε πολύ αλληγορικό.
Εκτός από το “Pills”;
To “Firefly” (σ.σ.. με τον Brett Anderson) και το “Sense of Insanity” είναι πολύ όμορφα τραγούδια. Μαζί με το “IV”, έχετε κυκλοφορήσει 4 δίσκους σαν BLACKFIELD. Κατά πόσο διαφέρουν και των δυο σας η προοπτική για τη μουσική;
Εγώ βασίζομαι περισσότερο στα τραγούδια. Έχω επηρεαστεί πολύ από τους RADIOHEAD. Και νομίζω ότι κάθε χρόνο φθάνουμε στο σημείο το οποίο θέτω, χωρίς να βιαστούμε και να πασχίζουμε. Δεν είμαι προγραμματιστής, δεν είμαι jazzy. Νομίζω ότι πρέπει να κρατάμε τα τραγούδια, με τους στίχους, τα μηνύματα, τη μουσική και όλο το σύνολο.
Οπότε, σήμερα τι είναι αυτό που δίνει ζωή στον ήχο των BLACKFIELD;
Χμ, ενδιαφέρουσα ερώτηση. Απλά ωραία τραγούδια, και μηνύματα. Όπως είπες πιο πριν με το “Pills”. Για παράδειγμα το 90% του κόσμου είναι βουτηγμένο στα χάπια, αλλά κανείς στη πραγματικότητα δε μιλάει σχετικά μ’ αυτό. Έχουμε εθιστεί. Αλλά πρέπει να διαδώσουμε το μήνυμα κι όχι να χαζολογάμε με pop τραγούδια στο ραδιόφωνο. Πρέπει να δίνουμε έμφαση στους στίχους.
Μια διαφορετική ερώτηση τώρα. Θεωρείς τον εαυτό σου άνθρωπο της πίστης;
Όχι. Όχι, είμαι άθεος και αντίθετος σε κάθε θρησκεία που χωρίζει τους ανθρώπους αντί να τους ενώνει. Οι άνθρωποι φοβούνται στο να μη πιστεύουν σε κάποιον θεό. Νομίζω ότι ο Θεός είναι ακόμα ένα όνομα που μας κάνει να μη παραδεχόμαστε ότι είμαστε μόνοι μας. Δηλαδή να δημιουργούμε τον Θεό, είτε είναι ο Αλλάχ είτε ο Ιησούς.
Θεωρείς τον εαυτό σου μουσικό, στιχουργό ή ακτιβιστή;
Ακτιβιστή.
Μέσα από την μουσική και τους στίχους;
Ναι ακριβώς αυτό.
Λίγο κλισέ, αλλά τι μουσική ακούς αυτές τις μέρες;
Ψάχνω οτιδήποτε μπορώ να ακούσω. Αυτή την περίοδο ακούω τον καινούριο δίσκο των BOARDS OF CANADA, “Tomorrow’s Harvest”.
Να φανταστώ έχεις ακούσει τον τελευταίο προσωπικό δίσκο του Steven Wilson. Ποια είναι η άποψή σου;
Φυσικά. Έχει εκπληκτική παραγωγή. Πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν είναι το στυλ της μουσικής που ακούω αλλά τον σέβομαι γιατί κάνει αυτό που πιστεύει.
Είναι ένας αρκετά ιδιαίτερος δίσκος.
Πως σου φάνηκε εσένα όταν τον άκουσες για πρώτη φορά; Πως σου φάνηκε;
Νομίζω πως έχει πάρα πολλά στοιχεία μέσα. Θα έλεγα ότι έχει στιγμές από οτιδήποτε βρίσκεται γύρω μας.
Άρα σου άρεσε;
Ναι φυσικά!
Οκ, απλά τσεκάρω.
Έχεις επισκεφθεί την χώρα μας πάρα πολλές φορές.
Ναι, ναι, ναι. Με τους PLACEBO, τους U2, τους PORCUPINE TREE, μια-δυο φορές μόνος μου…
Οπότε δε θα ρωτήσω τι θυμάσαι από τις επισκέψεις σου, θέλω απλά να μοιραστείς μαζί μας κάποια ιδιαίτερη στιγμή για σας.
Το να είσαι στην ίδια σκηνή με τους U2 (σ.σ. είχε εμφανιστεί solo) είναι πραγματικά μια μοναδική στιγμή για μένα. Και μόνο στην αίσθηση ότι ο Bono μου ζήτησε να ανοίξω για αυτόν, είναι κάτι το σπουδαίο για μένα. Η συναυλία με τους PLACEBO στη Θεσσαλονίκη ήταν πολύ καλή. Και οι άλλες συναυλίες κι ως Aviv Geffen κι ως BLACKFIELD ήταν πολύ καλές. Νομίζω ότι είμαι πολύ πιστός στους οπαδούς μας στην Ελλάδα. Θα έχεις προσέξει ότι υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που δε θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Απλά βγάζουν το όνομα της χώρας σας από την περιοδεία, αυτό δεν είναι καθόλου καλό, είναι απάτη. Αλλά όπως είπα θεωρώ τον εαυτό μου πιστό, γι’ αυτό και όταν μίλησα με τον Steven σχετικά με την περιοδεία μας τον Φεβρουάριο, του είπα ότι οφείλουμε να έρθουμε στην Αθήνα ακόμα και τζάμπα. Γιατί είναι σαν να έχεις τον καλύτερό σου φίλο και όταν είναι κάτω να τον αφήνεις όπως είναι. Δεν είναι δίκαιο για τους οπαδούς μας εδώ. Οπότε θέλω να είμαι ξεκάθαρος ότι θα έρθουμε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Το ξέρεις ότι αυτό που είπες είναι πολύ μεγάλο και δυνατό; Είναι πολλές μπάντες που ζητάνε παράλογα ποσά μόνο και μόνο για να μην έρθουν ή για να είναι σίγουροι…
Το ξέρω και δεν είναι καθόλου καλό. Αλλά εσείς παλεύετε κάθε μέρα κι εμείς να ζητήσουμε, δεν ξέρω πόσα, πες 1.000.000 δολάρια για να μην έρθουμε. Δεν είναι δίκαιο.
Οπότε είσαι γνώστης του προβλήματος του ευρωπαϊκού νότου.
Έχω πολλούς φίλους εδώ, αλλά και σε άλλες χώρες και με ενημερώνουν σχετικά.
Οπότε, ποια είναι κατά την άποψή σου η ρίζα του κακού; Είναι κάποιες χώρες που μας θέλουν καταπιεσμένους;
Νομίζω ότι γίναμε θύματα του εαυτού μας. Αυτό που εννοώ είναι ότι γίναμε άπληστοι. Θέλουμε το iPhone 5. Όλοι έχουν το 5, θα πάρω κι εγώ το 5. Θέλουμε το νέο iPad, το καινούριο αυτοκίνητο, την νέα BMW. Γίναμε θύματα, και πληρώνουμε γι’ αυτό. Είναι μεγάλο το θέμα. Άλλωστε τα ξέρεις όλα αυτά.
Ναι, ναι απλά ήθελα να το ακούσω από σένα. Λοιπόν, για τα συναυλιακά τα είπαμε…
Ναι, τον Φεβρουάριο.
Οπότε ο τελευταίος λόγος δικός σου.
Θέλω να ευχαριστήσω τον καθένα που μας έχεις στηρίξει τόσο καιρό. Ειλικρινά το εκτιμώ.
Νίκος Ζέρης
Line-up:
Aviv Geffen – φωνητικά, κιθάρα, πλήκτρα
Steven Wilson – φωνητικά, κιθάρα, πλήκτρα
Tomer Z – ντραμς
Seffy Efrati – μπάσο
Eran Mittelman – πιάνο, πλήκτρα
Δισκογραφία:
“Blackfield” (2004)
“Blackfield II” (2007)
“Welcome to My DNA” (2011)
“Blackfield IV” (2013)
