Υπάρχουν οι μουσικές αγάπες που σε ταξιδεύουν. Με το πέρασμα των χρόνων σε φροντίζουν και ικανοποιούν κάποιες ανεξερεύνητες πτυχές της σχέσης σου με τις αγάπες αυτές, με κάθε νέα μουσική δουλειά.
Οι FATES WARNING είναι από τις ελάχιστες μπάντες που καταφέρνουν μετά από μια συντροφική πορεία (που μπαίνει πλέον στην 3η της δεκαετία για μένα) να ιντριγκάρουν την ακουστική μου απόλαυση. Κάθε κυκλοφορία τους και μια νέα αφορμή να ξανα-ερωτευθώ την μουσική τους.
Είναι ίσως λίγο αντιφατικό να περιγράφω έτσι την μουσική ενός συγκροτήματος που χαρακτηρίζεται από μελαγχολία, εσωστρέφια και πολυπλοκότητα. Όμως όσο περνάνε τα χρόνια, οι απογοητεύσεις του Jim Matheos, ανακατεύονται με τις χαρές που δίνει στο κοινό του και κάθε καινούργια δουλειά του, είναι πιο εμπνευσμένη από την προηγούμενη.
Κάθε δισκογραφική δημιουργία, αποτελεί για τους FATES WARNING προσπάθεια μυθικών διαστάσεων που παραπέμπει σε επίπεδα DEF LEPPARD. Έτσι και με το παρόν, χρειάστηκαν 3 γεμάτα χρόνια προσπαθειών, αφού από το 2009 ακούγαμε για ιδέες, συνθέσεις και δοκιμές. Μάλιστα το 2011, ο αρχηγός έλεγε πως θα αφοσιωθεί στην ολοκλήρωση του άλμπουμ. Με αυτά κι αυτά, φτάσαμε στο τέλος Σεπτεμβρίου 2013, για να κυκλοφορήσει μια δουλειά που ηχογραφήθηκε την άνοιξη του ίδιου έτους. Δηλαδή κοντά μια δεκαετία μετά το “FWX”.
Το “Darkness in a different light” έχει όλα που θα περίμενε ο κάθε σοφός ακροατής των FATES WARNING, να βρει. Παράλληλα, σε μια περίεργη στροφή των Αμερικάνων, αναγνωρίζω κάποιες βουτιές στο παρελθόν και βέβαια, μια σταθερή και αναμενόμενη εξέλιξη, όπως αρμόζει σε κάθε ζώντα οργανισμό.
Στο πρώτο δείγμα που μας έδωσαν ως πρόγευση τον Αύγουστο, το “Firefly”, είναι ιδανικό για να σας δώσει να καταλάβετε τι εννοώ. Το τραγούδι δένει άριστα το παρελθόν με το παρών των Αμερικάνων. Από το βαρύ ξεκίνημα, στα riff που παντρεύουν τους BLS, CLUTCH και FATES και κάνουν τον “πατέρα” Iommi περήφανο, μέχρι το απίστευτα κολλητικό ρεφρέν. Με το Ray Alder σε εξαιρετική κατάσταση και τις φωνητικές του μελωδίες να ξεχωρίζουν. Προσθέστε κι ένα σόλο βγαλμένο από την δεκαετία του ’80 (για τα δεδομένα του Matheos πάντα) και δέσαμε.
“Fly far away
I won’t regret at all, not asking you to stay
I can’t make you understand
As I close my empty end
And as night turns to day
Alone now I walk away
And as time changes
Your life fades into the grey”
Γκρίζες αποχρώσεις, που σε σημεία φανερώνουν αποφασιστικότητα, αλλά τις περισσότερες φορές πεσιμισμό. Έτσι μας έχουν συνηθίσει οι στίχοι τους κι έτσι τους συναντάμε κι εδώ. Ίσως όμως και να είναι η πρώτη φορά που ο Ray Alder ακούγεται τόσο εύθραυστος και λεπτός σιγοτραγουδώντας το ενάμιση λεπτό του “Falling”. Τα 95 δευτερόλεπτα, που θα μπορούσαν να είναι και εισαγωγή για το μεθεπόμενο τραγούδι, το “Lighthouse”. Το ίδιο εύθραυστος με την όλη ύπαρξη των FATES WARNING, που εδώ και χρόνια ακροβατούν ανάμεσα στην άγνοια των πολλών και το τρελό πάθος των λίγων, των πιστών οπαδών τους.
To “Darkness in a different light” εμπεριέχει τραγούδια που φανερώνουν τη μουσική συνέχεια με το πρόσφατο παρελθόν, όπως το προαναφερθέν “Lighthouse”. Μια μελαγχολική σύνθεση, που κυριαρχείται από το συναίσθημα που ξεχείλιζε στο “A pleasant shade of gray”. Υπάρχουν και οι πιο πρόσφατες συνδέσεις με τα βαριά ριφ όπως στο “Kneel and obey” που όμως doom-άρει άγρια (και θα μπορούσε να είναι τελείως διαφορετικό-πιο “Inside out”- με τον Zonder στα τύμπανα). Με εξέπληξαν όμως και κάποια ριφ του ίδιου τραγουδιού στο δεύτερο μισό του. Δώστε προσοχή και πείτε μου αν δεν ζήλευαν τέτοιο ριφ ακόμα και οι SOULFLY. Απίστευτο.
Ήταν αναμενόμενο μετά από μια δεκαετία να υπάρχουν και καινοτομίες. Μια από αυτές, έχει να κάνει με το ότι ο Frank Aresti βρίσκεται και πάλι στην μόνιμη σύνθεση της μπάντας, για πρώτη στούντιο κυκλοφορία μετά την εποχή του “Inside out” (1994). Το γεγονός του μόνιμου δεύτερου κιθαρίστα, δίνει στον Matheos την ελευθερία να γράψει διαφορετικές ιδέες, ακόμη και κιθαριστικές ερωταποκρίσεις!!! Από την άλλη δίνει και μια μικρή δόση από τζαζ (που αρέσει στον Frankie), όπως στο σόλο του “Into the black”. Αν παλαιότερα ο Mark Zonder συνέβαλλε στο jazz φλερτάρισμα, τότε σήμερα πρέπει να παραδεχτούμε πως ο Bobby Jarzombek δένει περισσότερο με τον πιο σκληρό μουσικό χαρακτήρα των FATES WARNING. Από την άλλη, αυτά που παίζουν τα πόδια του στο “O chloroform” είναι απίστευτα (και γενικότερα, κάνει πολύ δουλειά με τα πόδια του). Ένα κομμάτι που τόσο εύκολα θα έμπαινε στα κοινότυπα κομμάτια της νεότερης ιστορίας τους, ο τρομερός drummer, το εκτινάσσει. Επίσης σε μεγάλη αντίφαση με τις προηγούμενες δουλειές τους είναι και η απουσία πλήκτρων, γεγονός που προσθέτει στην σκληρή αισθητική του άλμπουμ.
Υπάρχει και το 7άλεπτο opener, που αμέσως δίνει το στίγμα του άλμπουμ, ενώ φανερώνει την τάση των FW για πιο ανεβασμένους ρυθμούς, αλλά και παρανοϊκά ριφάκια. Το “One thousand fires”, όπως το “I am” και το “Desire” είναι βαριά κομμάτια, επιθετικά, νευριασμένα και με κάποιες πινελιές πιο… ENGINE.
Ό,τι και να πούμε όμως για κάποιο τραγούδι, τίποτα δεν μπορεί να αποδώσει την αρτιότητα, πολυπλοκότητα και πολυχρωμία του “And yet it moves” που ολοκληρώνει το άλμπουμ. Το ολοκληρώνει, επειδή είναι τελευταίο, αλλά κι επειδή το ανεβάζει επίπεδα! Μέσα σε 14 λεπτά, βιώνουμε το νέο έπος, μια μπάντας που έχει να γράψει κάτι τόσο μακροσκελές από το “Still remains” του “Disconnected”. Το τραγούδι αγγίζει το μακρινό (“No exit”, “Perfect symmetry”), αλλά και το κοντινό παρελθόν (“FWX”), φροντίζει να εσωκλείσει ένα μελαγχολικό, ακουστικό μέρος και να δείξει και μια πιο σύγχρονη πτυχή της συνθετικής ευφυΐας του Jim Matheos. Προσθέστε και τα διαφορετικά κιθαριστικά σόλο σε αρχή (κάτι που θα χωρούσε και στο πρώτο προσωπικό του άλμπουμ, “First impressions”;), μέση και τέλος του κομματιού για να ενθουσιαστείτε.
Πιστεύω ότι η συνεργασία του Matheos με τον Arch, επέφερε κάποια θετικά στοιχεία και στους FATES, όπως σίγουρα έχουν προσθέσει στοιχεία στον ερμηνευτικό χαρακτήρα του Alder οι REDEMPTIOΝ. Αυτά σε συνδυασμό με τις προσωπικές αναζητήσεις του Aresti που για χρόνια έγραφε πολύ διαφορετικά, όσο και η μονιμοποίηση των Joey Vera (ARMORED SAINT) και Bobby Jarzombek (HALFORD, ICED EARTH, SPASTIC INK, RIOT, κλπ), έχουν επιφέρει μια νέα χημεία κι ένα νέο μουσικό status quo.
Στις σημαντικές λεπτομέρειες το λογότυπο που παραπέμπει στο “Perfect symmetry” και το “Parallels” και μια διάθεση αναφοράς στο παρελθόν τους. Κι αυτό, πάνω σε ένα μινιμαλιστικό εξώφυλλο (πιο prog από ποτέ) σχεδιασμένο από τον Alessandro Falca, τον κύριο που υπογράφει ως Conte di San Pietro, ως άλλος Hugh Syme. Αξιοσημείωτο και το γεγονός πως οι FATES WARNING έχουν ξεδιπλώσει σχέδια για να περιοδεύσουν εκτεταμένα για την προώθηση του “Darkness in a different light”, κάτι που δεν έγινε για αρκετά χρόνια. Ο Jim Matheos, εδώ και πολλά χρόνια, παλεύει με τους δικούς του δαίμονες και η μουσική αποτελεί την δική του κάθαρση. Επειδή, μεγαλώνοντας, είχε κάπως βρει μια εσωτερική γαλήνη, του πήρε 9 χρόνια για να γεμίσει και πάλι έναν ολόκληρο δίσκο (διάρκειας μιας ώρας) με εκρηκτικό υλικό. Όσο κι αν του εύχομαι το καλύτερο, ελπίζω να μην χρειαστεί άλλα τόσα για το επόμενο.
Μετά από τόσα χρόνια, ως απλός ακροατής, χρειάζομαι τέτοιες κυκλοφορίες να μου τονώνουν το πάθος για την αγαπημένη μου μουσική! Εσείς;
9 / 10
Γιώργος Κουκουλάκης
Υ.Γ. ΠΟΡΩΣΗΣ
“Forgive me my darkness, For living in light,
No more shadows, to hide behind”
