Το πρώτο μου κείμενο για το site www.rockhard.gr ήταν ένα αφιέρωμα στους ανερχόμενους, σπουδαίους Γερμανούς ATLANTEAN KODEX και το τελευταίο έμελλε να είναι η παρουσίαση του νέου, δεύτερου δίσκου τους, “The white Goddess”. Δεν μπορούσε να υπάρξει καλύτερος επίλογος για την παρουσία μου στο www.rockhard.gr.
ΠΡΟΣΟΧΗ: Επειδή αναφέρομαι σε μια κατηγορία συγκροτήματος που προσέχουν συνθετικά την κάθε λεπτομέρεια και δεν παρουσιάζουν παιδικά τραγούδια, οι φίλοι συγκροτημάτων τύπου VOLBEAT, AVENGED SEVENFOLD καλά θα κάνουν να μην συνεχίσουν την ανάγνωση, καθώς μπορεί να χάσουν τον κόσμο κάτω από τα πόδια τους, διαπιστώνοντας ότι υπάρχουν συγκροτήματα που είναι ικανά να συνθέσουν υψηλού επιπέδου μουσική.
Ο πρώτος τους δίσκος, “The golden bough”, ήταν μια φρέσκια πνοή στο χώρο του epic / doom τολμώντας να συνδυάσει στοιχεία που δεν ανήκουν στην συγκεκριμένη κατηγορία metal. Οι ίδιοι θεωρούν τους εαυτούς τους καθαρά ένα doom συγκρότημα αλλά το επικό στοιχείο, επηρεασμένο από τους πρώτους δίσκους των MANOWAR και την επική πλευρά των BATHORY, ήταν παρόν. Οι μελωδίες τους ήταν το κάτι μοναδικό, που παρά τη μακρά διάρκεια των τραγουδιών σε κρατούσαν πάντα σε εγρήγορση ανυπομονώντας να ακούσεις την επόμενη.
Το “The white Goddess” δεν συνεχίζει απλά το πολύ καλό ντεμπούτο, διαλύει κάθε αμφιβολία για το αν οι Γερμανοί έχουν τις δυνατότητες για το βήμα παραπάνω. Κάθε τραγούδι στο νέο δίσκο ακούγεται σαν να έχει δημιουργηθεί από ένα πιο έμπειρο συγκρότημα, ενώ το ίδιο φαινόμενο συναντάμε και στον τομέα της παραγωγής. Τα μελωδικά φωνητικά σε συνεργασία με την lead κιθάρα σε κατευθύνουν σε έναν πλούσιο ήχο που με κάθε ακρόαση ανακαλύπτεις πόσο βάθος έχουν τα τραγούδια. Η ποικιλία από επιβλητικά mid tempo σε δυναμικά ξεσπάσματα και καθηλωτικές ακουστικές μελωδίες σε ωθούν σε πρωτόγνωρο repeat, παρά τα 55 λεπτά διάρκειας.
Αλήθεια πόσα νέα συγκροτήματα μπορούν να ισχυριστούν ότι διαθέτουν πλέον λυρισμό στη μουσική τους, ένα απαραίτητο στοιχείο στο metal από τα 70’s. Ο λυρισμός σε ταξιδεύει στη χρυσή εποχή του metal, δημιουργώντας μαζί με το αυξανόμενο επικό στοιχείο, ένα αριστουργηματικό αποτέλεσμα που αποκτά δικό του χώρο και οντότητα στο μυαλό σου.
Μπορεί οι ίδιοι να ισχυρίζονται ότι είναι ένα καθαρά doom συγκρότημα, αλλά δεν θα υποστηρίξω την άποψή τους. Οι αναλογίες του επικού είναι στο ίδιο επίπεδο, ενώ χάρις στις ποιοτικές μελωδίες και συνθέσεις μπορούν να καθηλώσουν οποιοδήποτε metaller. Μην μου αναφέρετε ότι τα πάντα είναι υποκειμενικά, γιατί από τη στιγμή που χρησιμοποιείται ευρέως στη μουσική χάθηκε η έννοια «καλό γούστο».
Στις 5 Οκτωβρίου έρχονται για την δεύτερή τους συναυλία στην Αθήνα, συγκεκριμένα στο 7th Sins. Η πρώτη τους εμφάνιση ήταν άψογη και περιμένουμε εκ νέου σάρωμα. Ο αριθμός του κόσμου που θα συγκεντρωθεί, δυστυχώς, δεν θα δικαιολογεί την αυξανόμενη δυναμική του συγκροτήματος. Δυστυχώς από τα τέλη των 90’s ζούμε σε μια εποχή όπου οι μεγάλες δισκογραφικές και η πλειοψηφία των μεγάλων περιοδικών και webzines προσπαθούν να προωθήσουν τα λάθος συγκροτήματα, χωρίς να καταλάβουν ότι πλέον έχασαν το στοίχημα και τα ίδια συγκροτήματα που επέλεξαν απογύμνωσαν κάθε αίγλη στο είδος, αφήνοντας να «σβήσουν» παράλληλα συγκροτήματα που είχαν περισσότερες δυνατότητες και μεγαλύτερη επιτυχία στο να προσελκύσουν νέους fans, που δεν θα άλλαζαν μουσικά γούστα σε 2 – 3 χρόνια.
Δεν μπορώ να προβλέψω το μέλλον των ATLANTEAN KODEX, όσο καλός είναι κάποιος χρειάζεται απαραίτητα στήριξη τόσο από fans όσο και από τον τύπο (ωχ!), διαφορετικά θα μείνουν ένα cult συγκρότημα για λίγους (και τυχερούς).
9 / 10
Παναγιώτης Δημητρόπουλος
