Αν και μεσολάβησαν τέσσερα ολόκληρα χρόνια από την τελευταία τους κυκλοφορία, η νέα δισκογραφική δουλειά των C.O.P. UK (Crimes of Passion) είναι εδώ! Το συγκρότημα από το Sheffield της Αγγλίας κυκλοφορεί το τρίτο του δίσκο με τίτλο “No place for heaven”, αυτή τη φορά μέσω της UDR Records. Σε όλο αυτό το διάστημα οι C.O.P. UK έκαναν αρκετές περιοδείες και αμέτρητες συναυλίες, πολλές εκ των οποίων σε μεγάλα φεστιβάλ όπως το Wacken Open Air, ενώ παράλληλα με την αλλαγή δισκογραφικής είχαν και αλλαγές στο management του συγκροτήματος. Φουλ επίθεση λοιπόν!
Από τα πιο χαρακτηριστικά γνωρίσματα των COP είναι πως συνδυάζουν υπέροχα το κλασσικό με μοντέρνο. Στο “No place for heaven” αυτό δεν αλλάζει κι έτσι μαζί με ήχο που παραπέμπει σε SAXON, WHITE LION, αλλά και τους συμπολίτες τους DEF LEPPARD, έχουμε αρκετά στοιχεία από EDGUY και AVANTASIA. Τα δύο αυτά ονόματα δεν είναι τυχαία καθώς στην παραγωγή του δίσκου βρίσκεται o Sascha Paeth ο οποίος έχει ενεργή συμμετοχή τόσο ως μουσικός όσο και ως παραγωγός στα παραπάνω συγκροτήματα.
Το πρώτο τραγούδι του δίσκου με τίτλο “The core” είναι χαρακτηριστικό δείγμα του παραπάνω, ένα κλασσικό hard rock κομμάτι που παντρεύει άριστα αρκετά μουσικά στοιχεία και αποτελεί δυνατή αρχή. Το “My blood” είναι ένα μοντέρνο τραγούδι που παραπέμπει με τα … 1000 σε EDGUY! Επίσης δυνατό με ένα ρεφραίν που δεν λέει να ξεκολλήσει από το μυαλό μου. Ακολουθεί το “Kiss of an angel” που από τώρα μπορώ να πω ότι θα αποτελέσει και το hit του δίσκου. Slow τραγούδι που συνδυάζει 30 χρόνια μουσικής ιστορίας. Η συνέχεια είναι πάλι slow αυτή τη φορά με ένα ντουέτο στο “No place for heaven”. Εδώ έχουμε μια κλασσική μπαλάντα με την συμμετοχή της Cloudy Yang με την οποία τα βραχνά φωνητικά του Dale Radcliffe δένουν εκπληκτικά. Το “Burn hell” που ακολουθεί είναι ένα αρκετά πιασάρικο mid-tempo τραγούδι, το οποίο δεν μου έκανε ιδιαίτερο ‘κλικ’ σε αντίθεση, ευτυχώς, με το επόμενο τραγούδι του δίσκου με τίτλο “Halo”, ένα μελωδικό metal κομμάτι με έντονα πάλι στοιχεία από EDGUY και αρκετά γρήγορο ρυθμό. Ακολουθεί το “Catch me if you can” το οποίο ανακατεύει μουσικά τα πράγματα καθώς έχουμε κλασσικό hard rock, ενώ περιλαμβάνει και το ρεφραίν «κόλλημα νο2»! Το “Take it to the grave” έχει πιο κλασσικό ήχο με το μουσικό αποτέλεσμα να παραπέμπει σε DEF LEPPARD. Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου… Επιστροφή σε slow ήχο με το “No mans land” όπου ο Radcliffe αποδίδει εξαιρετικά και βγάζει έντονο συναίσθημα. Εξαιρετικό τραγούδι και από τα αγαπημένα μου στον δίσκο. Ένα βήμα πριν το τέλος είναι το “One in a million” με έντονα πλήκτρα που συνδυάζονται άριστα με τις πολύ δυνατές κιθάρες, ίσως τις πιο δυνατές στον δίσκο. Τρελό solo και φωνητικά δυναμίτης. Κομματάρα. Ο δίσκος κλείνει με το “Stranger than fiction”, ένα slow τραγούδι θυμίζει DEF LEPPARD με κατιτίς από AOR. Πολύ καλό και μελωδικό.
Άξιζε λοιπόν η αναμονή; Ασφαλώς και άξιζε! Οι C.O.P. UK κυκλοφορούν έναν στιβαρό δίσκο που φέρει την δική τους σφραγίδα. Στοιχεία από τα παρελθόν και το παρόν συνδυάζονται άριστα και στρώνουν τον δρόμο που θα «τραβήξει» το συγκρότημα στο μέλλον. Αν εξαιρέσει κανείς δύο τραγούδια που θα τα χαρακτήριζα “filler” (δεν είναι όμως απαραίτητα κακά) ο δίσκος είναι πολύ καλός και αποδεικνύει ότι οι Βρετανοί έχουν πάρει το κολάι στο να κυκλοφορούν αξιόλογα albums. Ιδανική αρχή για το 2016 τόσο για τους φίλους του συγκροτήματος που έκαναν υπομονή αρκετά χρόνια όσο και για τους απανταχού μουσικόφιλους.
7,5 / 10
Νίκος Ανδρέου
