a
Υπάρχουν περιοδείες που έχουν γράψει ιστορία στο metal, περιοδείες που ο καθένας θα ήθελε να έχει παρακολουθήσει έστω και ένα σόου τους και που όποιος το κατάφερε, έχει να μιλά για εμπειρία ζωής. Μία απ’ αυτές, πραγματοποιήθηκε 27 χρόνια πριν και συγκεκριμένα, με πρώτη συναυλία αυτή στο Βέλγιο στις 22 Σεπτεμβρίου του 1990.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα line up που προκαλεί ζάλη και δέος ακόμα και στο άκουσμά του. SLAYER, MEGADETH, TESTAMENT, SUICIDAL TENDENCIES και ALICE IN CHAINS, συμμετείχαν στην “Clash of the titans tour”, τίτλος απόλυτα εύστοχος, αφού επρόκειτο για πραγματική σύγκρουση τιτάνων. Η θρυλική υπερ-περιοδεία, σημείωσε όπως ήταν αναμενόμενο τεράστια επιτυχία, με τις περισσότερες από τις ημερομηνίες να γίνονται sold-out. Χωρίστηκε σε 2 σκέλη, με το πρώτο να κλείνει μετά από 18 εμφανίσεις στο Wembley Arena του Λονδίνου, μπροστά σε 100.000 θεατές στις 14 Οκτωβρίου του 1990 και το δεύτερο να ξεκινά τέσσερις μέρες μετά, στην Αμερική. Ολοκληρώθηκε το καλοκαίρι του 1991 με SLAYER, MEGADETH, ANTHRAX και DEATH ANGEL, οι οποίοι αντικαταστάθηκαν την τελευταία στιγμή από τους νεοσύστατους τότε ALICE IN CHAINS που άφησαν άπαντες έκπληκτους.
Το “Clash of the titans” ξεκίνησε με τη μορφή co-headline όπου κάθε μέρα άλλαζε το συγκρότημα που έκλεινε τη βραδιά. Όμως η αρχική ιδέα τροποποιήθηκε, όταν οι διοργανωτές διαπίστωσαν πως όταν δεν έκλειναν οι SLAYER πολλοί απ’ τους παρευρισκόμενους είχαν ήδη εξαντληθεί μετά το set τους, οπότε στις υπόλοιπες μπάντες δεν ήταν σε θέση να συμμετάσχουν ενεργά (η αλήθεια είναι ότι τα mosh pit που δημιουργούσε εκείνη την εποχή η μπάντα ήταν τρομακτικά!). Οπότε κατέληξαν οι SLAYER να μπαίνουν σε θέση headliner πολύ περισσότερο απ’ τους άλλους. Φυσικά, αυτό προκάλεσε και αντιδράσεις (μαντέψτε από ποιον;). Ο Dave Mustaine βρέθηκε αρκετές φορές να λογομαχεί με τους SLAYER κατά τη διάρκεια της περιοδείας, κάνοντας και προσβλητικές δηλώσεις απέναντί τους. Δεν είναι τυχαίο που ο μουσικός τύπος της εποχή, μετονόμασε την περιοδεία “Clash of the egos”!
Όπως και να’ χει ήταν μια φοβερή περιοδεία που ήρθε σε μια περίοδο όπου το thrash βρισκόταν στις πλέον ένδοξες μέρες του που όσου παρακολούθησαν έμειναν με τις καλύτερες των εντυπώσεων. Το παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι με το τέλος της περιοδείας, ήρθε σταδιακά και η παρακμή του είδους με τον επαναστατικό αυτό ήχο να πέφτει σε λήθαργο.
