Το “Hollow Bones” είναι τελικά ο πολυαναμενόμενος διάδοχος του εκπληκτικού“Great Western Valkyrie” όπου είχε παρουσία στα charts 14 χωρών και ήταν υποψήφιος για «δίσκος της χρονιάς 2014» από το περιοδικό Classic Rock. Σε αυτά τα δύο χρόνια που μεσολάβησαν, οι Rival Sons δεν έχουν σταματήσει να εμφανίζονται παντού. Σε εκπομπές μεγάλης τηλεθέασης, σε κορυφαία φεστιβάλ, έχουν κάνει περιοδείες δικές τους αλλά έχουν επιλεγεί να παίξουν και support από μπάντες όπως Aerosmith, AC/DC, Deep Purple και Lenny Kravitz. Αυτή την χρονιά επιλέχθηκαν από τους ίδιους τους Black Sabbath για να ανοίγουν τις συναυλίες τους στην τελευταία ever περιοδεία τους, την “The End Tour”, μια περιοδεία όπου θα λάβει τέλος τον Φεβρουάριο του 2017.
Ο πέμπτος δίσκος τους και τέταρτος σε συνεργασία με την Earache ήρθε να προσθέσει άλλο ένα λιθαράκι στην κάθετα ανοδική πορεία που έχει αυτή η μπάντα και να τους καθιερώσει. Μετά το μεγάλο Μπαμ που έκαναν με το “Pressure and Time” όπου κυριολεκτικά μπήκαν στο χάρτη της Rock σκηνής, ήρθε το “Great Western Valkyrie” με τα κλασικά πλέον τραγούδια “Electric Man” και “Open My Eyes” να τους ξεχωρίσει από τις υπόλοιπες νέες μπάντες και τώρα με τον “Hollow Bones” να καθιερώνονται ως η καλύτερη Rock μπάντα της γενιάς τους. Έχουν καταφέρει χωρίς σταματημό κυριολεκτικά, να βγάλουν πέντε δίσκους στα διαλείμματα ανάμεσα στις μεγάλες σε διάρκεια περιοδείες τους και να ακούγονται σε κάθε δίσκο πιο ανανεωμένοι και φρέσκοι, χωρίς να επαναλαμβάνονται.
Ο δίσκος αυτός έχει αναμφίβολα μία αύρα πιο σκοτεινή, βαθιά και heavy σε σχέση με προηγούμενες δουλειές τους. Ξεκινάει με το “Hollow Bones Pt.1”, ένα τραγούδι το οποίο είναι χτισμένο πάνω στο fuzzy riff του Scott Holiday όπου σε βάζει κατευθείαν σε groovy ρυθμό και σε συνδυασμό με τα εξαιρετικά φωνητικά του Buchanan, κάνει την έναρξη ιδανική. “Tied Up” και αρχίζουν να ανεβαίνουν οι ρυθμοί καθώς με αυτή την δόση ψυχεδέλειας στα «βρώμικα» σκοτεινά κιθαριστικά riff,το καθιστούν απόλυτα συναυλιακό hit. Το “Thundering Voice” κινείται σε ίδιους ρυθμούς, με εξαιρετικό κόψιμο στην μέση και αργό σχεδόν «spiritual» τέμπο και ένα solo στο τέλος να αλλάζει πάλι το τέμπο και να «απογειώνει» το ήδη κορυφαίο τραγούδι. Τα “Baby Boy” και “Pretty Face” θα μπορούσαν να ήταν κάλλιστα και σε προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Έχουν αυτή την vintage rock αισθητική και είναι ένα δείγμα των απίστευτων φωνητικών δυνατοτήτων του Buchanan, όπου δείχνει την εκπληκτική ευχέρεια του να ερμηνεύει ως blues τραγουδιστής. Το “Fade Out” είναι από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου όπου οι Rival Sons αποδεικνύουν ότι δεν έχουν συμβιβαστεί και έχουν σκοπό να σπρώξουν και άλλο τα μουσικά τους όρια και να μας ταξιδέψουν όσο πιο μακριά γίνεται. Η ένταση που δημιουργεί το πάθος με το οποίο τραγουδάει ο Buchanan, το απίστευτο καθηλωτικό solo του Holiday, τα εξαιρετικά γεμίσματα με τα drums του Michael Miley σε συνδυασμό με τους δυνατούς στίχους (Time is only a fear / It lives on what you will feed it/You are only a leaf/The tree is so deeply rooted …), το καθιστούν ένα από τα καλύτερα τραγούδια του δίσκου. Στην συνέχεια μας εκπλήσσουν με μία διασκευή στο “Black Coffee” των Humble Pie από τον δίσκο “Eat It”, ένα τραγούδι που είχε γραφτεί από τους Ike & Tina Turner το 1973. Το φέρνουν αρκετά στα μέτρα τους και στον ήχο τους, διατηρώντας αυτή την gospelαισθητική που το περιβάλει και στην original έκδοσή του. Όπως και στον δίσκο τους “Head Down” όπου είχαν το “Manifest Destiny Pt.1 & Pt.2”, έτσι και εδώ υπάρχει το “Hollow Bones Pt.2” το οποίο είναι από τα πιο σκοτεινά και μεγαλειώδη τραγούδια που έχουν γράψει ποτέ και θα ήταν ιδανικό πιστεύω για να κλείσει με αυτό ο δίσκος. Παρόλα αυτά ο δίσκος κλείνει με το τραγούδι “All That I Want” που γράφτηκε εξ ολοκλήρου από τον Buchanan και είναι στιχουργικά ένα τραγούδι κατάθεση ψυχής και μουσικά ένα ωραίο μελό μπαλαντοειδές τραγούδι όπου κυριαρχούν η ακουστική κιθάρα και οι ήχοι του βιολιού και του τσέλου.
Είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους καλύτερους δίσκους που έχουν κυκλοφορήσει οι ίδιοι και σίγουρα μπαίνει στους κορυφαίους της χρονιάς. Οι Rival Sons έχουν κάνει μεγάλα άλματα στον κόσμο της ροκ, και δεν έχουν απλά εκτοξεύσει μόνο τον πήχη τον δικό τους αλλά δίνουν μεγάλη ελπίδα για την επιβίωσή του ίδιου του Rock και την παρουσία του σε μεγάλες αρένες. Είναι η μπάντα της γενιάς τους όπου φαίνεται σαν οι πατέρες της rock, Led Zeppelin και Deep Purple να έδωσαν το χρίσμα και την δάδα για να συνεχίσουν και αυτοί με την σειρά τους, δείχνουν ώριμοι και έτοιμοι για να το πράξουν οδηγώντας το σε μία νέα εποχή. Μακάρι το ελληνικό κοινό να έχει την τύχη να τους δει και στην χώρα μας διότι είναι από τις μπάντες όπου αυτό που ακούς στον δίσκο, το βγάζουν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση στις συναυλίες τους και θα αποτελέσει ευλογία να τους βλέπεις να αποδίδουν τους ύμνους τους τώρα που βρίσκονται στα καλύτερα τους. Ο χρόνος θα δείξει τι μας επιφυλάσσουν και πόσο μακριά μπορούν να πάνε ακόμα.
9 / 10
Θάνος “Thanoz” Κολοκυθάς
