Χμμμμ…. Μετά από μακροχρόνια σιγή, ο μέγιστος Glenn Hughes, επιστρέφει δισκογραφικά με τον πιο βαρύ και κιθαριστικό δίσκο της πολύχρονης καριέρας του. Μια καριέρα με αμέτρητες συμμετοχές, κορυφαίες συνεργασίες, ποιοτικές προσωπικές δουλειές και ανέκαθεν μια φωνή που μας κάνει να ανατριχιάζουμε.
Το “Resonate”, έρχεται 8 ολόκληρα χρόνια μετά το “F.U.N.K.” αν και ενδιάμεσα μας προσέφερε συντροφιά με τους BLACK COUNTRY COMMUNION κυρίως, αλλά και λιγότερο με VOODOO HILL, CALIFORNIA BREED. Ο Βρετανός μπασίστας και τραγουδιστής, γνώστης και λάτρης του funk, o οποίος αντλεί από εκεί που έπαιρνε κι ο Prince αλλά και του rhythm n’ blues που του έχει διδάξει ο Stevie Wonder, όσο και του κλασικού rock με τον οποίο τον λατρέψαμε στους DEEP PURPLE, ανέκαθεν αναμίγνυε αυτά τα τρία είδη στις δουλειές του. Αυτό που άλλαζε κάθε φορά, ήταν το ποσοστό του κάθε συστατικού.
Βλέποντας λίγο την περιγραφή του «Έχω απήχηση» (resonate), είναι σαν να έχουμε μια περιγραφή του άλμπουμ, αλλά και κάθε τι που σχετίζεται με τον Glenn Hughes:
α. η εντύπωση που προκαλεί κάποιο γεγονός και η επίδραση που ασκεί ή οι αντιδράσεις που προκαλεί. β. (ψυχ.) συνειρμική ή συσσωρευτική ~, όταν η συσσώρευση των συγκινήσεων γεννά απροσδόκητες για τη δεδομένη στιγμή αντιδράσεις.
Υπάρχουν τόσες δυνατές συνθέσεις, με ανεβασμένο ρυθμό, τις κιθάρες μπροστά και την ενέργεια στο κόκκινο, που δυσκολέυεσαι να παραδεχτείς πως ο Hughes έχει κλείσει πλέον τα 65 χρόνια. Δύσκολα θα ξεχωρίσω κάποια για να τα αναφέρω. Χαρακτηριστικά τα “Heavy”, “My town” και “Let it shine” είναι δυναμίτες. Η φωνή του είναι τόσο ιδιαίτερη που όχι μόνο αναγνωρίζεται η χροιά της, αλλά εξακολουθεί να έχει τεράστιο εύρος, ζεστασιά και δύναμη. Απίστευτος συνδυασμός.
Είναι απόλαυση να τον ακούς ακόμα και στις πιο soul στιγμές του, όπως το “When I fall again”. Τραγούδια που δεν γράφονται εύκολα, που ταιριάζουν στον μουσικό του χαρακτήρα, αφού ο Hughes, έζησε τα 60’s, βούτηξε στο funk αλλά ήταν και δημιουργικός στα 70’s και μάλιστα καταλυτικός με τους DEEP PURPLE. Αν βέβαια προτιμάτε μόνο τις classic rock καταβολές του, μην ανησυχείτε. Περισσότερο από ποτέ θα απολαύσετε τις συνθέσεις του, αλλά και την κρυστάλλινη φωνή που δικαίως αποκαλούμε The Voice of Rock.
Ενώ γουστάρει τον Pat Travers δεν αποβάλλει τις Βρετανικές του ρίζες και συνδυάζει τα δυο σε τραγούδια που θα μείνουν διαχρονικά. Το “How long” ή το “God of money” για παράδειγμα. Από κοντά και το πολύ παραδοσιακό “Stumble and go”. Γενικά ο ήχος του Glenn Hughes είναι μπολιασμένος με πολλά στοιχεία, όσα και οι πάμπολλοι καλλιτέχνες με τους οποίους έχει συνεργαστεί.
Δεν ξέρω αν μπορώ να μεταφέρω γραπτώς την ένταση, την ενέργεια, την όρεξη που φαίνεται να έχει ο Glen Hughes. Το “Resonate” είναι από τα καλύτερα άλμπουμ στα οποία έχει παίξει/γράψει στην τεράστια καριέρα του, το πιο συμπαγές από τα προσωπικά του και μάλιστα κλείνει με ένα απίθανο τραγούδι, γεμάτο ψυχή. Αυτό είναι το ιδιοφυές “Long time gone” στο οποίο παίζει τύμπανα ο φίλος του Chad Smith (CHICKENFOOT, RED HOT CHILI PEPPERS), όπως και στο εναρκτήριο “Heavy”.
Ο φίλτατος Βρετανός, δεν χρειάζεται άλλα βραβεία. Είναι ήδη στο RNR Hall of Fame με τους DEEP PURPLE, έλαμψε με τους TRAPEZE, συνεργάστηκε εκτενώς με τον Iommi, χώρια τα φοβερά άλμπουμ των BLACK COUNTRY COMMUNION και τις άπειρες συνεργασίες του. Κι όμως, το 2016, σε μουσικό επίπεδο, λιώνει όλες του τις καταβολές μέσα σε ένα καλούπι και λες και βάλθηκε να ξεπεράσει τον εαυτό του. Γι’ αυτό, μην διανοηθείτε να παραλείψετε να αποκτήσετε το “Resonate”.
8,5 / 10
Γιώργος “Kay” Κουκουλάκης
