Παρά το γεγονός ότι εξακολουθούμε να είμαστε ελαφρώς κλασμένοι σε σχέση με τις περισσότερες βορειο-κεντρικές και νότιες (Ιταλία, Ισπανία) Ευρωπαϊκές χώρες όσο αφορά τις metal περιοδείες που περνάνε από τα μέρη μας, το σκηνικό τείνει να αλλάξει και τον τελευταίο καιρό είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μερικά σημαντικά live. Ανάμεσα σε αυτά εξέχουσα σημασία είχε για εμένα προσωπικά αυτό των BÖLZER, που αποτελούν μια φρέσκια πνοή για τον ακραίο χώρο και σε φάση μάλιστα που βρίσκονται στα ντουζένια τους μετά τον πρώτο τους ολοκληρωμένο δίσκο, “Hero”.
Φτάνοντας στον χώρο του Second Skin, το θέαμα δεν ήταν και το πιο ενθαρρυντικό αλλά ούτε και αναμενόμενο για να είμαι ειλικρινής, αυτό ενός μισοάδειου club. Μετά από λίγα λεπτά και ακριβώς στην ώρα τους, πάτησαν το σανίδι οι SOULSKINNER, μπάντα με παλιές καραβάνες της ελληνικής σκηνής. Έπαιξαν ένα γεμάτο σετ, γύρω στα 40 λεπτά, με υλικό κυρίως από την νεότερη, “ασπρόμαυρη” περίοδό τους, συμπεριλαμβανομένων και κομματιών από τον επερχόμενο -και 2ο από την Ισπανική Xtreem Music- δίσκο τους, “Descent To Abaddon”. Για όσους δεν είναι εξοικειωμένοι με το στυλ τους, η συνταγή περιλαμβάνει παλιακό death metal με επιρροές από BOLT THROWER, Σκανδιναβική (και κυρίως Φινλανδική) σκηνή αλλά και αρχαίους PARADISE LOST μεταξύ άλλων. Το ξεκίνημα ήταν λίγο μουδιασμένο, ωστόσο η μηχανή πήρε σιγά-σιγά μπρος, χωρίς ωστόσο να έχει και τον ήχο ιδιαίτερα με το μέρος της, επιβεβαιώνοντας εν μέρει και τους φόβους μου, μιας και δεν είχα παρακολουθήσει συναυλία στο παρελθόν στον συγκεκριμένο χώρο και δεν ήξερα πόσο καλά θα λειτουργούσε η φάση.
Ευτυχώς στους BÖLZER τα πράγματα ήταν διαφορετικά, οπότε σημαντικά παράπονα σχετικά με τον ήχο δεν είχα κατά τη διάρκεια του σετ τους. Χωρίς πολλές καθυστερήσεις και μετά από το ατμοσφαιρικό intro του “Urðr”, το δίδυμο ξεκίνησε το σφυροκόπημα με το “The Archer” και για μία περίπου ώρα που διήρκησε η εμφάνισή τους, δεν χαλάρωσαν ούτε για λίγο. Ο μηδαμινός φωτισμός σε συνδυασμό με ένα σύννεφο καπνού έδινε την ατμόσφαιρα, με το βάρος να πέφτει αναπόφευκτα στην μουσική. Το σχεδόν τελετουργικό παίξιμο του γκρουπ συμπληρωνόταν κατάλληλα με τα επιβλητικά γρυλίσματα του KzR και αιχμαλώτιζε την προσοχή, οδηγώντας σε αυτόματο, σαν υπό την επήρεια κάποιας άγνωστης δύναμης, haedbanging. Ωστόσο δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο την γνώμη μου αυτή ασπάζεται το σύνολο των παρευρισκομένων, μιας και αν κάτι έλλειπε από το live, αυτό ήταν ο παλμός και η σύνδεση μεταξύ μπάντας και κοινού.
Λόγω του περιορισμένου υλικού του γκρουπ, δεν υπήρχαν εξ ορισμού περιθώρια για μεγάλες διαφοροποιήσεις στο setlist, αν και παραδόξως δεν περιελήφθη κάποιο από τα 2 κομμάτια του “Soma”, όπως και ευτυχώς για κάποια ενδεχόμενη “κοιλιά”, σε μία σπουδαία εμφάνιση από την αρχή ως το τέλος. Παρόλα αυτά, ως highlights θα επέλεγα την τριάδα που έκλεισε την εμφάνιση των Ελβετών, δηλαδή το “hit-άκι” τους (το οποίο φωνάζονταν από μερικούς ως παραγγελιά για του λόγου το αληθές) “Entranced By The Wolfshook” και 2 από τα 3 κομμάτια του παρθενικού τους demo. Αλλά όπως προανέφερα, μια σπουδαία από την πλευρά της μπάντας, μεμονωμένα, εμφάνιση δεν εκτοξεύτηκε σε κάτι το μαγικό, μιας και σπιλώθηκε από την απογοητευτική προσέλευση και την χλιαρή ανταπόκριση του κοινού.
Setlist: “The Archer”, “C.M.E.”, “Hero”, “Phosphor”, “I Am III”, “Spiritual Athleticism”, “Entranced By The Wolfshook”, “Roman Acupuncture”, “Zeus-Seducer Of Hearts”
Νίκος Χασούρας
Φωτογραφίες: Έλενα Βασιλάκη
