a
ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Dominator” – W.A.S.P.
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2007
ΕΤΑΙΡΙΑ: Demolition Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Blackie Lawless
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, Ρυθμική Κιθάρα, Πλήκτρα: Βlackie Lawless
Κιθάρα: Doug Blair
Μπάσο: Mike Duda
Ντραμς: Mike Dupke
Με την επέτειο των δέκα χρόνων από την κυκλοφορία του “Dominator”, σκέπτομαι τι καλά που θα ήταν να είχαμε ακόμη 2007 και να μην είχαμε ζήσει κάποιες πίκρες εμπειρίες από αυτούς στο πέρασμα των επόμενων ετών. Μεγάλη παιδική αγάπη οι W.A.S.P. και όταν αγαπάς κάτι πολύ πρέπει να είσαι και ο πιο αυστηρός κριτής του.
Μετά από ένα “Crimson Idol” που άφησε ιστορία, ένα περισσότερο προσωπικό άλμπουμ το “Still not Black Enough”, την επανασύνδεση με τον Chris Holmes που περιμέναμε χρόνια, μ’ ένα φοβερό άλμπουμ που δεν κατάλαβε ποτέ ο κόσμος (“Kill, Fuck, Die”), το μετριότατο “Helldorado” (το “Last Command” βγαίνει μια φορά) και την συνέχεια με τα πολύ καλά “Unholy Terror” και “Dying for the world” οι W.A.S.P. ήταν πλέον στο σωστό μονοπάτι.
Τα “Neon God” είχε όλα τα φόντα να γίνει ένα νέο μεγάλο concept άλμπουμ, αλλά τα τόσα πολλά κομμάτια μας έδωσαν και πολλές μετριότητες ανάμεσα στα πολύ καλά δείγματα μελωδικού Metal. Ειλικρινά αν δεν είχαν επεκταθεί σε δυο δίσκους και έβγαινε ένα μεγάλο concept άλμπουμ, το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ καλύτερο. Ανασύνταξη δυνάμεων μέχρι το επόμενο βήμα. Πέρασαν τρία χρόνια, αλλά άξιζαν τον κόπο μιας και επέστρεψαν με το μέχρι στιγμής, τελευταίο μεγάλο τους άλμπουμ.
Το “Dominator” έκανε για μια ακόμη φορά τον κόσμο να παραδεχτεί τον Blackie, σαν μια αστείρευτη πηγή ποιοτικού heavy, την ώρα που άλλες μεγάλες μπάντες του παρελθόντος βγάζουν μετριότητες.
Το άλμπουμ αυτό έφερε μια καινούργια γενιά οπαδών στην μπάντα. Το impact του “Dominator” μπορείτε να το καταλάβετε σε ένα metal κλαμπ όταν μπαίνουν κομμάτια όπως το “Take me up”, “Burning Man” η το απόλυτο “Heaven’s Hung in Black”. Ακόμη και οι ίδιοι τα έχουν αρκετά συχνά στο συναυλιακό τους σετ. Δεν είναι τυχαίο που ουσιαστικά στα επόμενα δυο τους άλμπουμ κοπιάρουν τις φόρμουλες του “Dominator” και δυστυχώς όχι πάντα με την ίδια επιτυχία.
Είναι γεγονός ότι η φωνή του Blackie στο άλμπουμ είναι από άλλο πλανήτη λες και έχει αναγεννηθεί. Πραγματικά απορώ με αυτόν τον άνθρωπο πως καταφέρνει τόσα χρονιά να κρατά την φωνή του σε τέτοιο επίπεδο. Η προσθήκη του Doug Blair στην κιθάρα είναι εγγύηση, πολύ καλή δουλειά στα ντραμς από τον Mike Dupke που μαζί με τον εδώ και χρονιά χειριστή του μπάσου Mike Duda, δημιουργούν μια σφιχτοδεμένη rhythm section που σπάει κόκκαλα. Βαλε σε όλο αυτό και την πολύ καλή δουλειά στην παραγωγή από τον Blackie, ε τι άλλο θες πια;
Εύχομαι να βγω λάθος αλλά πραγματικά πιστεύω ότι αυτή είναι η τελευταία μεγάλη στιγμή δισκογραφικά των W.A.S.P. ακόμη και αν σε κάθε άλμπουμ βρίσκουμε κάποια καλά κομμάτια το να ξαναπιάσουν ένα τέτοιο σύνολο ποιότητας συνθετικά μου φαίνεται ακατόρθωτο. Δεν πειράζει όμως. Απέδειξαν ότι για τρεις δεκαετίες είχαν την ικανότητα να βγάζουν σπουδαία άλμπουμ. Κάποια στιγμή η έμπνευση στερεύει και είναι φυσικό σε κάθε καλλιτέχνη. Όσοι νομίζουν πως οι W.A.S.P. είναι μόνο οι arena metal επιτυχίες των 80΄s, καλό θα ήταν να δώσουν μια ευκαιρία σε άλμπουμ σαν αυτό και ίσως τότε εντυπωσιαστούν από την σκοτεινότερη πλευρά του μοναδικού Blackie Lawless.
“…and you’ll know what is like, when paradise is blind….”
Did you know that:
1.Το concept του άλμπουμ είναι βαθιά πολιτικό και έχει να κάνει με τη εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και τον Αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Η μεγάλη χωρά φέρεται με τέτοιο τρόπο σε μια μικρότερη και πιο αδύναμη ώσπου στο τέλος να καταλήγει να είναι το θύμα της και σε κατάσταση απόλυτης εκμετάλλευσης. Το concept αυτό πολλές φορές παρουσιάζεται με την εικόνα ενός άντρα να μιλά σε μια γυναίκα, οπότε αυτόματα γίνεται σύνδεση και με τις διαπροσωπικές σχέσεις των δυο φύλων.
2.Μιλωντας για το κομμάτι “Heaven’s Hung in Black”, o Βlackie δήλωσε ότι ο τίτλος του είναι μια φράση που χρησιμοποίησε ο ίδιος ο Πρόεδρος Αβραάμ Λίνκολν όταν ενημερώθηκε για τις απώλειες στην μάχη του Gettysburg. Έτσι πήρε την ιδέα να γράψει ένα κομμάτι από την πλευρά ενός Αμερικανού στρατιώτη στον πόλεμο του Ιράκ που είναι στο σημείο του θανάτου, μπροστά από την Πύλη του Παραδείσου, αλλά ο Άγιος Πέτρος τον ενημερώνει ότι με τόσες αγριότητες και δολοφονίες δεν υπάρχει πια θέση για κανέναν και ότι θα πρέπει να ξαναέρθει κάποια άλλη στιγμή.
3.Σε συνέντευξη εκείνης της εποχής ο Blackie αναφέρεται στους W.A.S.P. και λέει ότι πλέον τους νιώθει πιο πολύ ως μπάντα μετά από πολλά χρονιά που αυτός οδηγούσε το καράβι. Ο δημοσιογράφος αμφισβητεί το γεγονός αυτό λέγοντας ότι ο Blackie γράφει όλα τα κομμάτια και αυτός είναι που φαίνεται στα media. Ανταπαντώντας ο Blackie λέει ότι σε όλο το άλμπουμ η βοήθεια των υπολοίπων, ήταν ανεκτίμητη στο πως βγήκαν τελικά τα κομμάτια και όσο για τις συνεντεύξεις, του απάντησε «Δεν σε είδα όμως να διαλέγεις κάποιον άλλον για να πάρεις τη συνέντευξη σου. Μπορούσες να μιλήσεις με οποίο από τα παιδιά θέλεις.»
4.Στο τραγούδι “Deal with the Devil”, το σόλο στην κιθάρα ανήκει στον Darell Roberts, γνωστό από την θητεία του στους W.A.S.P. (2002-2005) o οποίος τους άφησε για να συνεχίσει την καριέρα του στους FIVE FINGER DEATH PUNCH.
5.Λίγο πριν την κυκλοφορία του “Dominator”, σε συνέντευξη του στην Φινλανδική τηλεόραση ο Blackie αναφέρει ότι «Η λέξη «Δημοκρατία» στην Αμερική, είναι απλά άλλη μια λέξη για να εκφράσει τον καπιταλισμό».
Γιώργος Καραγιάννης
Και σαν bonus, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε την παρουσίαση που είχε κάνει ο Σάκης Νϊκας στο έντυπο ROCK HARD μόλις είχε βγει ο δίσκος, τον Απρίλιο του 2007…
W.A.S.P. – “Dominator” (Demolition)
Δεν περίμενα ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα ότι οι W.A.S.P. θα κυκλοφορούσαν έναν τέτοιο δίσκο. Ανήκω, βλέπετε, σε αυτή τη μερίδα των οπαδών τους όπου ξεκίνησα να τους ακούω κάπου στα μέσα της δεκαετίας του ‘80 και θεωρώ όλες τις δουλειές τους μετά το “The crimson idol” κατώτερες του ονόματος που κουβαλάνε οι Αμερικανοί metallers (εξαίρεση ίσως αποτελεί το πολύ καλό “Dying for the world”). Οι συνεχείς αναβολές της κυκλοφορίας του νέου δίσκου και η κατρακύλα στην άσημη Demolition Records με είχαν προδιαθέσει αρνητικά. Ο Blackie όμως μας είχε ετοιμάσει ένα πραγματικό αριστούργημα! Ένα άλμπουμ που σε μερικά χρόνια θα το συγκαταλέγουμε στις κλασικές στιγμές της μπάντας και θα το συστήνουμε σε όλους τους νεότερους, μαζί με τα γνωστά all-time classics, μιας και το “Dominator” είναι ό,τι καλύτερο έχουν παρουσιάσει οι W.A.S.P. από το 1992 και μετά. Μία δουλειά που αν θα έπρεπε να τη συγκρίνω με κάποια αντίστοιχη από το παρελθόν τους, θα έλεγα ότι προσομοιάζει κάπου ανάμεσα στο “The crimson idol” και το “Headless children”. 8 + 1 συνθέσεις (υπάρχει ένα reprise του “Heaven’s hung in black”) που πραγματεύονται θεματολογικά τη νέα πολιτική κατάσταση που έχει δημιουργηθεί εξαιτίας της επεκτατικής φιλοσοφίας των Αμερικανών και με ένα Blackie να βρίσκεται σε δαιμονιώδη (συνθετική) φόρμα. Η φωνή του αγγίζει το άριστο, ενώ τα “The burning man”, “Teacher” και “Long, long way to go” είναι απλά τέλεια! Ιδιαίτερης αναφοράς χρήζει στο κομμάτι “Heaven’s hung in black”, γραμμένο στις γνώριμες ακουστικές φόρμες του “The idol”, όπου ο κ. Lawless τα δίνει όλα! Το “Dominator” έρχεται για να σβήσει από τη μνήμη μας τις μετριότητες της τελευταίας δεκαπενταετίας και να σημάνει την επιστροφή των WA.S.P.!
9 / 10
Σάκης Νίκας
