a
Εξ αρχής το όχημα των PLACE VENDOME είχε σκοπό να σπρώξει την επιστροφή του Michael Kiske σε rock μονοπάτια, αλλά παράλληλα να αναδείξει τις φωνητικές του ικανότητες. Αυτό επετεύχθη, αν και δεν έγινε συστηματικά και όχι πάντα με καλά τραγούδια. Η συνεργασία του με τον Dennis Ward έχει αποδώσει κάποιους όμορφους καρπούς, αλλά ως άλμπουμ η ιστορία των PLACE VENDOME περιλαμβάνει ελάχιστα μουσικά γεγονότα. Δεν μπορεί να είναι σημείο αναφοράς, πέραν της επαγγελματικής προσέγγισης που φαίνεται να έχει για πρώτη φορά ο Kiske, μετά τους HELLOWEEN.
Ακόμα κι αν αυτός είναι ο μοναδικός λόγος που θα αφιερώσετε τον χρόνο σας για να τους ακούσετε, αξίζει εν μέρη. Υπάρχουν εκλάμψεις, εκεί όπου ο Γερμανός τραγουδιστής ξεδιπλώνει τις αρετές του, αλλά αυτές δεν είναι αρκετές για να εκτιμήσουμε τους PLACE VENDOME τόσο ώστε να τους ξεχωρίσουμε. Μπορεί στις πρώτες τους δύο κυκλοφορίες και με τραγούδια όπως το “My guardian angel” να χάρηκα, όμως η συνέχεια δεν διατήρησε το ενδιαφέρον.
Φτάνουμε αισίως στην τέταρτη κυκλοφορία, υπό την καθοδήγηση του Ward, με την συνδρομή από τους συνήθεις υπόπτους της Frontiers (Magnus Karlsson, Alessandro Del Vecchio, κ.ά.), χωρίς μεγάλες διαφορές. Στυλιστικά, το μελωδικό hard n’ heavy τους, είναι εύκολο, δεν είναι γεμάτο σιρόπια, αλλά δεν έχει και πολλές εξάρσεις. Δυστυχώς, όπως συνέβη και με τους UNISONIC, η απόδοση του Kiske είναι ασταθής. Όποτε βγάζει πάθος και δύναμη, το λαρύγγι του μας συγκινεί. Όταν όμως πέφτει η ένταση, τα τραγούδια είναι… σαν μοχίτο δίχως ρούμι!
Η προσπάθεια προβολής συνεχίζεται, με καλεσμένους κιθαρίστες να προσφέρουν σόλο, που τελικά ίσως και να είναι οι πιο αξιοσημείωτες στιγμές του “Close to the sun”. Αυτό του Gus G είναι καλό παράδειγμα, ενώ το όνομα του Kai Hansen πάντα βοηθά. Σε ένα κομμάτι που θα μπορούσε να υπάρχει στην μπάντα του ίδιου, ο κιθαρίστας Alfred Koffler (PINK CREAM 69) βγάζει αρκετό συναίσθημα που ταιριάζει στο “Welcome to the edge”. Καλό κομμάτι, αλλά όχι φοβερό. Η σύνθεση που ξεχώρισα, είναι το ατμοσφαιρικό “Breathing”, μια μπαλάντα που επιτρέπει στον Kiske να μας μαγέψει. Είναι από τις εκλάμψεις που λέγαμε παραπάνω.
Δυστυχώς αναλώσιμο και προβλέψιμο το άλμπουμ, που θα μείνει χαμηλά στις δικές μου προτιμήσεις.
6 / 10
Γιώργος ]Κουκουλάκης
