ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Snakes & Arrows” – RUSH
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2007
ΕΤΑΙΡΙΑ: Atlantic
ΠΑΡΑΓΩΓH: Nick Raskulinecz, RUSH
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά, πλήκτρα, μπάσο – Geddy Lee
Κιθάρες – Alex Lifeson
Τύμπανα – Neil Peart
Οι Θεοί του progressive, RUSH, δεν κατάφεραν τυχαία να γίνουν μια τρομακτική υπερδύναμη για το ροκ είδος. Είναι απ’ τα λίγα θρυλικά ονόματα του χώρου, που από τα τέλη της δεκαετίας του ’60 μέχρι και σήμερα έχουν καταφέρει να διατηρούν τον πήχη πολύ ψηλά όσον αφορά την ποιότητα των κυκλοφοριών τους, κατορθώνοντας να ανάγουν σε τεράστιας βαρύτητας είδηση, την κυκλοφορία κάθε δίσκου τους, ιδίως από τα μέσα του ’90 και μετά που συνήθιζαν να μένουν δισκογραφικά ανενεργοί για πολύ μεγάλα χρονικά διαστήματα.
Αυτή τη φορά, εν έτη 2007, και έχοντας αφήσει πέντε χρόνια να περάσουν, οι πρωτοπόροι της Καναδικής σκηνής, ξαναχτυπούν με φρέσκο υλικό και εντυπωσιάζουν για μια ακόμη φορά, σηματοδοτώντας τη δυναμική τους επιστροφή στα δισκογραφικά δρώμενα με το εξαιρετικό “Snakes & Arrows”.
Μην επιτρέποντας στο χρόνο να ξεθωριάσει τη λάμψη τους και δείχνοντας πιο ώριμοι ποτέ, οι τρεις Καναδοί, δεν επαναπαύονται, συνεχίζουν να εξελίσσονται και συνθέτουν δεκατρείς καταπληκτικές συνθέσεις, με πλούσιες μελωδίες, ταξιδιάρικες, που έχουν την ικανότητα να αποπνέουν μια αύρα ανανέωσης.
Η πετυχημένη συνταγή του ήχου τους φυσικά και δεν αλλάζει, δε θα μπορούσε άλλωστε. Η progressive rock φύση τους, που τους καθιέρωσε, είναι η βάση της παλέτας τους, πάνω στην οποία αναμιγνύουν επίσης επιρροές από blues, heavy ακόμα και folk rock.
Μπορεί το εναρκτήριο, “Far cry”, να προετοιμάζει το έδαφος για δυνατές καταστάσεις, μουσικά όμως το άλμπουμ κινείται σε αρκετά ήρεμη και χαλαρή διάθεση, σαν ένα ευχάριστο ταξίδι μέσα στο χρόνο, χωρίς ασφαλώς να γίνεται υποτονικό. Αντιθέτως, κρατά όλη την απαιτούμενη ενέργεια ώστε να είναι ενδιαφέρον, γεγονός που οφείλεται στο ότι όλες οι συνθέσεις διαθέτουν βάθος και ουσία, όπως και στο ότι είναι παιγμένες με τόση μαεστρία και ακρίβεια που δεν σε αφήνουν να αφαιρεθείς.
Ο χρόνος όπως είπαμε, δε δύναται να αγγίξει, σε μουσικό επίπεδο τουλάχιστον, κανένα απ’ τα τρία μέλη της μπάντας, και αυτό αποδεικνύεται εδώ, αφού η τρομερή χημεία μεταξύ τους διατηρείται ακέραιη και προκαλεί ρίγη θαυμασμού.
Οι κιθάρες του Alex Lifeson έχουν το ρόλο του οδηγού, με τα ηλεκτρικά μέρη να δένουν αρμονικά με τα ακουστικά, το μπάσο του Geddy Lee, έχει πανίσχυρη παρουσία, είναι ακριβές και απαιτητικό, ενώ τα τύμπανα του Neil Peart διαθέτουν όγκο και δύναμη.
Όλα αυτά συμβάλλουν σε ένα πλούσιο ηχητικά αποτέλεσμα, που δημιουργεί στο μυαλό όμορφες εικόνες και στην καρδιά όμορφα συναισθήματα.
Το συγκρότημα εξακολουθεί πάντα ν’ ακούγεται σαν μια καλοκουρδισμένη ορχήστρα και τα τρία ορχηστρικά κομμάτια του άλμπουμ, γίνονται καθρέφτης του ταλέντου και την τεχνικής κατάρτισης των Καναδών. Ο Peart, με έναν τρόπο ποιητικό που κρύβει δόσεις επαναστατισμού, υφαίνει τα άρτια δομημένα κομμάτια με τους φιλοσοφημένους στίχους του, που καταπιάνονται με διάφορα κοινωνικά θέματα, από τον πόλεμο, μέχρι τη φτώχεια και τις διαπροσωπικές σχέσεις.
Η παραγωγή προσδίδει βάθος στον ήχο και τον κάνει πραγματικά κρυστάλλινο. Το “Snakes & arrows”, που έκανε το ντεμπούτο του απ’ την 3η θέση του Billboard 200, παραμένοντας εκεί για 14 εβδομάδες, είναι απ’ αυτές τις δουλειές, που όσο πιο πολύ τις ακούς, τόσο πιο βαθιά μπαίνεις στη μουσική τους και τόσο περισσότερο σε κερδίζουν. Για αρκετούς, θεωρείται ένα απ’ τα σημαντικότερα progressive rock άλμπουμ της δεκαετίας, σίγουρα πάντως μπορεί να σταθεί με αξιώσεις δίπλα σ’ αυτές που καθιέρωσαν την μπάντα. Μετά από σχεδόν σαράντα έτη καριέρας, πριν από ακριβώς 10 χρόνια, οι RUSH, μπορούν να διατηρούνται σ’ ένα υψηλό επίπεδο και να εντυπωσιάζουν, χωρίς ν’ ακούγονται παρωχημένοι και αυτό είναι αναμφίβολα άξιο θαυμασμού.
Χαρά Νέτη & Παναγιώτης “The Unknown Force” Γιώτας
