a
ΟΝΟΜΑ ALBUM: “King of the Grey Islands” – CANDLEMASS
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2007
ΕΤΑΙΡΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Leif Edling
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Robert Lowe
Κιθάρα – Mats “Mappe” Björkman
Κιθάρα – Lars “Lasse” Johansson
Μπάσο – Leif Edling
Τύμπανα – Jan Lindh
Οι CANDLEMASS μετά το reunion με την αυθεντική τους σύνθεση (για 2η φορά…), την κυκλοφορία ενός καταπληκτικού δίσκου, την πραγματοποίηση πολλών επιτυχημένων shows για την προώθηση του δίσκου, αλλά και την κατάκτηση ενός Σουηδικού Grammy, βρέθηκαν ξανά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι εν έτει 2006. Ο Messiah Marcolin αποχωρούσε ακόμα μια φορά από τη μπάντα και ο Leif Edling έπρεπε να βρει έναν άξιο αντικαταστάτη για να καλύψει το κενό που πρόκυπτε πίσω από το μικρόφωνο. Ο Robert Lowe των SOLITUDE AETURNUS έμελλε να είναι αυτός που θα “φορούσε” το… ράσο του Messiah. Εν τω μεταξύ, η διαδικασία σύνθεσης του διάδοχου του ομώνυμου δίσκου των Σουηδών ήταν ήδη σε πολύ προχωρημένο στάδιο, με τα περισσότερα κομμάτια να είναι σχεδόν έτοιμα πριν την αποχώρηση του Messiah και γραμμένα για τη φωνή του. Πολλοί ήταν αυτοί που έσπαγαν το κεφάλι τους για το πώς θα ακουγόταν ο Lowe στον καινούργιο δίσκο, αν θα μπορούσε να καλύψει ικανοποιητικά το κενό του “καλόγερου” και άλλα τέτοια χαριτωμένα, με το σκηνικό να αποτελεί πρόκληση για όλους για την έκβαση του τελικού αποτελέσματος.
Σαν και σήμερα λοιπόν και πριν δέκα χρόνια, το “King of the Grey Islands” βρέθηκε στα ράφια των δισκοπωλείων και άρχισε να δίνει τις απαντήσεις του. Το πρόσωπο της μπάντας ήταν ελαφρώς αλλαγμένο, η οποία έδειξε να έχει τη διάθεση να πειραματιστεί με τη μουσική της, εμπλουτίζοντας τον ήχο της με περισσότερα πλήκτρα, δίνοντας περισσότερη προσοχή στα refrain των κομματιών και χρησιμοποιώντας κάποιες λιγότερο «ορθόδοξες» δομές στα κομμάτια. Παρ’ όλα αυτά, το χαρακτηριστικό ύφος των CANDLEMASS δεν άλλαζε επ’ ουδενί, με τα γνωστά βαριά και αργά riffs των Σουηδών να εγγυώνται πως αυτό που θα ακούσεις στο δίσκο θα είναι 100% doom, παρά τις κλεφτές ματιές σε άλλα project του Leif όπως τους KRUX. Οι γνώριμες επικές στιγμές μπορεί να μην έλειπαν (“Emperor of the Void”, “Of Stars and Smoke”), αλλά ο δίσκος απέπνεε έντονα μια σκοτεινή και μουντή αύρα σε σχέση με άλλα albums της μπάντας. Στο σημείο εκείνο το γλυκό έδενε πανέμορφα με τις ερμηνείες του Lowe, οι οποίες δεν είχαν το οπερετικό στυλ του προκατόχου τους, αλλά ένα θρηνητικό τόνο, αποπνέοντας απόγνωση και παραφροσύνη. Όσοι είχαν επαφή βέβαια, με τα πεπραγμένα του στους SOLITUDE AETURNUS δε νομίζω να έπεσαν από τα σύννεφα. Η μαύρη ατμόσφαιρα του δίσκου αποτυπωνόταν επίσης ιδανικά και στο ασπρόμαυρο artwork του Tomas Arfert, το οποίο ερχόταν σε απόλυτη αντιδιαστολή με το ολόλευκο του “Candlemass” που είχε προηγηθεί. Αν έπρεπε να σταθώ μεμονωμένα σε κομμάτια, αυτά σίγουρα θα ήταν τα δύο προαναφερθέντα, που είναι μεταξύ των highlights του δίσκου, παραπόδας με το… “Slayer-ικο” (!!!) “Embracing the Styx”, το οποίο κλείνει το album με τον καλύτερο τρόπο.
Με το “King of the Grey Islands” οι CANDLEMASS απέδειξαν με εμφατικό τρόπο πως υπάρχει ζωή στη μετά-Messiah εποχή και πως ισχύει το ρητό «ουδείς αναντικατάστατος». Ο δίσκος με το καταπληκτικό του υλικό, διέλυσε τις οποιεσδήποτε επιφυλάξεις των οπαδών για το τι μέλει γενέσθαι μετά την αποχώρηση του Messiah και κατέχει περίοπτη θέση στη δισκογραφία των Σουηδών.
Θανάσης Μπόγρης
Σαν bonus, μπορείτε να διαβάσετε τη συνέντευξη που είχε πάρει η Κατερίνα Φαλέκα από τον Leif Edling για εκείνον το δίσκο, στο έντυπο ROCK HARD (τεύχος 22) καθώς και την παρουσίαση του άλμπουμ, ένα τεύχος νωρίτερα.
CANDLEMASS interview (Leif Edling)
“…but life goes on”
Φαντάζομαι ότι η μειοψηφία των οπαδών των Σουηδών doomsters δεν ξεπέρασε τη μαύρη μελαγχολία της αποχώρησης του Messiah όταν μαθεύτηκε ότι αντικαταστάτης του δεν είναι άλλος από τον Robert Lowe των θεών SOLITUDE AETURNUS! Με το νέο άλμπουμ έτοιμο, κρυωμένος αλλά με καλή διάθεση ο mastermind της μπάντας Leif Edling -πραγματικός χείμαρρος- βγάζει τα απωθημένα του για το Messiah αλλά και αισιοδοξεί για την υπάρχουσα κατάσταση της μπάντας!
Μου φαίνεται ότι ενώ είχατε καταφέρει να συνδυάσει με ασυναγώνιστο και μοναδικό τρόπο το doom metal με «επικά» και «ονειρικά» στοιχεία, στο “King of the grey island” γέρνετε λίγο περισσότερο προς τον καθαρόαιμο doom ήχο… Σας βγήκε έτσι ή ήταν ηθελημένη η κατεύθυνση που πήρατε;
Πιστεύω ότι αν το προηγούμενο ήταν το “White album” μας, αυτό εδώ είναι το “Black album”. Είναι σαφώς πιο σκοτεινό αλλά πιστεύω ότι είναι απλά η φυσιολογική εξέλιξη σε σχέση με την προηγούμενη δουλειά μας. Αν ακούσεις το “Candlemass” και μετά αυτό, μπορείς να ακολουθήσεις τον «δρόμο» που μας έφερε εδώ. Πιστεύω ότι το “Candlemass” ήταν πολύ “light” και η αλήθεια είναι πως σκεφτόμουν ότι το νέο μας άλμπουμ θα έπρεπε να είναι πιο καταθλιπτικό. Στριφογυρνούσε στο μυαλό μου και η ιδέα για ένα concept άλμπουμ που θα ασχολείτο με αρνητικά συναισθήματα και αρνητική ενέργεια. Κάθε κομμάτι αυτού του άλμπουμ περιστρέφεται γύρω από αυτή τη θεματολογία και κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να γίνει αν τα κομμάτια ηχούσαν όπως το “Black dwarf” λόγου χάρη. Θα χαρακτήριζα αυτό το άλμπουμ περισσότερο «εσωτερικό», εστιαζόμαστε στα ενδότερα και ασχολούμαστε λιγότερο με το τί συμβαίνει γύρω μας – ένας καθρέπτης εστιασμένος στην ψυχή.
Οπότε ποιος είναι ο «Βασιλιάς του γκρίζου νησιού»;
Ο καθένας από εμάς! Όλοι μας έχουμε αυτό το μικρό μέρος που καταφεύγουμε και κρυβόμαστε όταν είμαστε πληγωμένοι ή στεναχωρημένοι ή απλά θέλουμε να είμαστε μόνοι μας. Το άλμπουμ λοιπόν δεν αφορά ένα συγκεκριμένο άτομο αλλά περιστρέφεται γύρω από τα αρνητικά συναισθήματα. Βασιλιάς του γκρίζου νησιού μπορεί να είσαι εσύ, εγώ, ο καθένας μας. Το concept είναι κάπως ασαφές και αν δεν έχεις τους στίχους δεν είναι και τόσο εύκολο να το κατανοήσεις. Κατά τη γνώμη μου η μουσική πάντως στέκεται μόνη της και οι στίχοι δεν είναι τόσο σημαντικοί.
Μερικοί υποστηρίζουν ότι η μουσική πλησιάζει αυτή των KRUX (σ.σ. προσωπικό σχήμα του Leif). Συμφωνείς;
Όχι, διαφωνώ! Πιστεύω ότι απλά κάποιοι διάβασαν κάπου ότι έχουμε ελάχιστα σημεία με mellotron ή κάποια σημεία με εκκλησιαστικό όργανο και έβγαλαν κατευθείαν το συμπέρασμα ότι μοιάζει με KRUX.
Αυτό ίσως σχετίζεται και με ένα post στο forum σας που υποτιθέμενα έκανε ο Messiah και στο οποίο αναφέρεται ότι αποχώρησε διότι δεν συμφωνούσε με την κατεύθυνση που έπαιρνε η μπάντα μουσικά, επειδή του θύμιζε τις δουλειές σου με τους KRUX, κι επειδή δεν τα βρίσκατε οικονομικά. O Μessiah με δήλωσή του στο Βlabbermouth υποστηρίζει ότι το post δεν το έχει κάνει αυτός και ότι ο λόγος που αποχώρησε είναι δεν τα βρίσκατε σε μουσικό επίπεδο ενώ αναφέρει ότι το «ψυχωτικό σύνδρομο πριν την ηχογράφηση» (σ.σ. pre-recording psychosis syndrome) που του καταλογίζεις είναι ένα τεράστιο ψέμα.
Πρώτη φορά τα ακούω αυτά! Ποτέ δε μας είχε πει κάτι τέτοιο και είναι όλα ένα τεράστιο ψέμα! Όταν προβάραμε ήταν κατενθουσιασμένος με τα κομμάτια και έλεγε σε όλους εδώ στην Στοκχόλμη και στην εταιρία μας, ότι λατρεύει το άλμπουμ. Ποτέ δεν είπε ούτε σε εμένα ούτε σε κανένα άλλο μέλος της μπάντας ότι η μουσική του θυμίζει KRUX. Όλα αυτά είναι κατοπινή ανακατασκευή της αλήθειας αλλά ξέροντας τόσα χρόνια τον Messiah δε μου κάνει εντύπωση ότι λέει τέτοια πράγματα, γιατί είναι πραγματικά ψυχωτικό άτομο. Να σου πω κάτι; Δεν μπορώ να αναιρέσω τίποτα από αυτά που έχω πει γιατί όντως τρελαινόταν κατά τη διάρκεια της προπαραγωγής και έκανε τα πράγματα δύσκολα για όλους μας – την έχει αυτή τη γαμ***νη ψύχωση! Όταν όμως δεν ενδιαφέρεσαι να συζητήσεις με τους άλλους και δεν είσαι διατεθειμένος να κάνεις ούτε ένα βήμα πίσω και να συμβιβαστείς χάριν δημοκρατίας στη μπάντα δεν μπορείς να είσαι πλέον μέλος αυτής! Πιστεύω ότι και οι οπαδοί μας αν αναλογιστούν τί έχει γίνει τόσο καιρό, θα δουν ξεκάθαρα ότι ο Messiah είναι αυτός που έρχεται και φεύγει συνεχώς και πλέον δε μπορούμε να χειριστούμε άλλο την κατάσταση! Το πρόβλημά του είναι ότι δε μπορεί να είναι σε μια μπάντα, επειδή δε μπορεί να δουλεύει με άλλους ανθρώπους, οπότε το καλύτερο που έχει να κάνει είναι να το βουλώσει και να κρατήσει την πικρία του για τον εαυτό του! Αλλά ο Messiah Marcolin δεν θα κάνει κάτι τέτοιο, επειδή είναι πολύ εγωκεντρικός κι επίσης πολύ πικραμένος που δεν είναι πλέον στους CANDLEMASS. Αυτό όμως είναι αποτέλεσμα των δικών του πράξεων! Είχε κάθε γαμ***νη ευκαιρία να γυρίσει πίσω! Μετά την ηχογράφηση του άλμπουμ, από το Μάιο μέχρι το Νοέμβριο διαπραγματευόμασταν με τη Nuclear Blast και είχε τόσες ευκαιρίες να κάνει μια καλή συμφωνία για τον εαυτό του. Όμως ήταν εντελώς απίθανο να καταφέρει να συμφωνήσει σε κάποια πράγματα, ενώ για άλλη μια φορά δεν χρειάζεται να πω τίποτα εφόσον έχω μάρτυρες – μπορείς να ρωτήσεις τους ανθρώπους της Nuclear Blast! Θα σου πουν ακριβώς τα ίδια, ότι δηλαδή δε μπορούν να συνεννοηθούν με το Messiah, και αυτό αποδεικνύει ότι πρόβλημα δεν υφίσταται μόνο μεταξύ εμένα και του Messiah ή μεταξύ του Messiah και της μπάντας – όλοι έχουν πρόβλημα μαζί του! Ο άνθρωπος είναι μαλ**ας και όλοι συμφωνούν σε αυτό, ο manager η εταιρία μας ακόμη και οι DESTRUCTION όταν περιοδεύαμε μαζί τους!
Ωραία ας αφήσουμε το Messiah στη λήθη και ας κοιτάξουμε λίγο μπροστά! Ποιος είχε την ιδέα να έρθει ο Robert στην μπάντα;
Για να πω την αλήθεια όλα έγιναν τελευταία στιγμή. Δε βρίσκαμε κατάλληλο αντικαταστάτη και τα πράγματα δεν έδειχναν πολύ καλά για εμάς αλλά η κοπέλα του Robert, Heather, εξέφρασε την άποψη ότι θα ήταν ιδανικός για εμάς οπότε τηλεφώνησα στον Robert και είπε ότι θα ήθελε να δοκιμάσει. Εξάλλου ήξερα την μπάντα του και στον ίδιο αρέσουν οι CANDLEMASS (σ.σ. οι SOLITUDE AETURNUS έχουν διασκευάσει καταπληκτικά το ”The well of souls”). Είμαι πραγματικά χαρούμενος που είναι μαζί μας, είναι καταπληκτικός τραγουδιστής και ταιριάζει στη μπάντα σα γάντι! Όσοι έχουν ακούσει το άλμπουμ έχουν τρελαθεί και δε νομίζω ότι ο Messiah θα λείψει σε κάποιον.
Τουλάχιστον στην Ελλάδα οι περισσότεροι οπαδοί σας ήταν ενθουσιασμένοι όταν ανακοινώθηκε ο Robert ως αντικαταστάτης. Όπως και να το κάνουμε όμως ο Messiah ήταν πολύ μεγάλη μορφή…
Ναι, και πραγματικά χαίρομαι που ακούω ότι οι οπαδοί μας έχουν αν μη τί άλλο τη διάθεση να ακούσουν το άλμπουμ και να δώσουν στον Robert μια ευκαιρία. Ξέρω ότι έχουμε αρκετούς πιστούς οπαδούς στη χώρα σας και για αυτό ελπίζω πραγματικά να καταφέρουμε να παίξουμε σε αυτό το festival για τα 10 χρόνια ύπαρξης της Nuclear Blast που θα γίνει στη χώρα σας το Σεπτέμβριο, στο μέρος που γίνεται το … εμ …”Shockwave”;
Λέγεται ”Rockwave”. Είσαι σίγουρος ότι θα γίνει στην Ελλάδα; Έχω διαβάσει για αυτό το Festival αλλά έχει ανακοινωθεί ότι θα γίνει στη Γερμανία!
Ναι, θα γίνει στη Γερμανία, το γνωρίζω, αλλά θα γίνει και στην Ελλάδα (σ.σ. γιούπι!) (σ. Σάκη Φράγκου: κάτι ετοιμάζεται, αλλά είναι ακόμη στα σκαριά). Δεν είναι ακόμη βέβαιο ότι θα παίξουμε, ο manager μας σχεδιάζει αυτή τη στιγμή μια περιοδεία εκείνη τη χρονική περίοδο οπότε ελπίζω να ταιριάζουν οι μέρες! Θέλω πολύ να παίξουμε γιατί η τελευταία μας εμφάνιση στα πλαίσια του Rockwave ήταν πολύ μικρή – 45 περίπου λεπτά – και η φωνή του Messiah ήταν απαίσια! Καιρός είναι να δώσουμε ένα top show!
Τέλεια! Μακάρι να γίνει όπως το λες! Επιστρέφω πάλι στον Robert o οποίος φαντάζομαι δεν έχει γράψει ούτε λέξη εφόσον τα είχατε όλα έτοιμα πριν έρθει. Θα είναι ενεργό μέλος στα επόμενα άλμπουμ; Θα μπορεί να γράφει στίχους ή απλά θα τραγουδά;
Ελπίζω να γράψει! Ανέφερε ότι μπορεί να συνεισφέρει και συνθετικά και δεν έχω κανένα πρόβλημα με αυτό. Βέβαια θα συνεχίσω να γράφω το υλικό μου αλλά δέχομαι όλες τις δημιουργικές ιδέες που μπορεί να έχει κάποιος από τα παιδιά.
Λες να υπάρξουν προβλήματα με τις περιοδείες εφόσον ο Robert συνεχίζει να είναι μέλος και των SOLITUDE AETURNUS;
Δε νομίζω! Για την ακρίβεια πιστεύω ότι η όλη κατάσταση είναι προς όφελος και των δύο μας γιατί οι SOLITUDE δεν κάνουν πολλά live ή περιοδείες και δεν ηχογραφούν συχνά άλμπουμ. Από την άλλη έχουν πολύ δημοσιότητα τώρα που ο Robert είναι και σε εμάς και εμείς έχουμε έναν πολύ καλό τραγουδιστή οπότε είμαστε και οι δύο κερδισμένοι.
Σου αρέσουν οι SOLITUDE;
Φυσικά! Είχαμε περιοδεύσει μαζί τους στο Texas το 1989, τους ξέρουμε πολλά χρόνια και πραγματικά μου αρέσουν πολλά από τα πράγματα που έχουν κάνει. Και το “Alone”, ο τελευταίος τους δίσκος ήταν καταπληκτικός.
Για άλλη μια φορά ο Lars Johansson έχει κάνει καταπληκτική δουλειά στην lead κιθάρα. Πιστεύω ότι είναι πολύ υποτιμημένος ως κιθαρίστας.
Συμφωνώ απολύτως, είναι φανταστικός και είναι αμαρτία που δεν έχει λάβει την αναγνώριση που του αξίζει! Νομίζω ότι δεν έχει περιληφθεί ποτέ σε κάποιο από τα πολλά κιθαριστικά περιοδικά που κυκλοφορούν (σ.σ. και να μην αρχίσω να αναφέρω κάτι κουλούς που πλασάρονται ως «μάγοι»). Πολύ-πολύ παράξενο. Ειδικά στο νέο άλμπουμ ο ήχος στις κιθάρες και τα solo είναι απίστευτος – από τους καλύτερους που είχε ποτέ! Είναι ένα από αυτά τα πράγματα που δεν έχουν εξήγηση… Ίσως έχει να κάνει με το ότι δεν είμαστε Φιλανδική (σ.σ. καρφί!) ή Γερμανική μπάντα που παίζει progressive metal και έχει έναν τύπο που παίζει κιθάρα σα να παίζει Nintendo (γέλια). Ο Lars είναι περισσότερο εστιασμένος στο συναίσθημα αν και παράλληλα μπορεί να είναι και πολύ γρήγορος.
Στο site σας αναφέρετε πόσο πολύ έχετε ξενερώσει που το νέο άλμπουμ έχει ήδη διαρρεύσει – απολύτως κατανοητό. Ηχογραφήσατε κάποια παλιά κομμάτια με τον Robert για να δώσετε ένα κίνητρο στους οπαδούς σας να αγοράσουν το άλμπουμ;
Ναι, αυτό είναι αλήθεια. Παίξαμε live στα Polar στούντιο τα “Solitude” και “At the gallow’s end” και ο Robert ηχογράφησε τα φωνητικά. Το αποτέλεσμα είναι φανταστικό και πιστεύω ότι θα σας αρέσει πολύ. Είμαι πολύ εκνευρισμένος που διέρρευσε το άλμπουμ αλλά αυτά τα κομμάτια θα βρίσκονται στη digipack έκδοση που θα βγει αργότερα, και πρέπει να κάνουμε κάτι για να είναι πιο ενδιαφέρουσα αλλιώς ο κόσμος δεν πρόκειται να την αγοράσει.
Πάμε τώρα στην πολύ ξεχωριστή συναυλία που δώσατε για να γιορτάσετε τα 20 χρόνια από την κυκλοφορία του “Epicus doomicus metallicus”. Γιατί έγινε με ένα χρόνο καθυστέρηση; Να υποθέσω ότι πάλι έβαλε ο Messiah το χεράκι του;
Ναι, έπρεπε να είχε γίνει πέρυσι αλλά με όλα τα προβλήματα που είχαμε με τη μπάντα τότε το αφήσαμε για φέτος. Δεν πειράζει – καλύτερα καθυστερημένα από το να μη γίνει καθόλου. Ήταν φανταστικά πάντως! Ήμασταν δύο ώρες επί σκηνής είχαμε πολλούς guests και η ατμόσφαιρα που επικρατούσε ήταν καταπληκτική! Τραγούδησαν ο Thomas Vickstrom (σ.σ. τραγουδιστής στο “Chapter VI”), ο Mats Leven (“Black dwarf”), ο Mikael Akerfeldt των OPETH (“At the gallow’s end”), o JB των GRAND MAGUS (“Well of souls”), ο Johan Langquist (σ.σ. τραγουδιστής στο “Epicus…”), o Tony Martin και φυσικά ο Robert o οποίος ήταν καταπληκτικός! Είχαμε οπαδούς που ταξίδεψαν από την πιο τρελή γωνία του κόσμου για να μας δουν.
Ο Mikael τραγούδησε με death φωνητικά;
Ναι (γέλια)! Χρησιμοποίησε τα καθαρά φωνητικά στο ρεφρέν και τα αργά σημεία και τα death growls στο couple και τα γρήγορα σημεία.
Θα κυκλοφορήσετε DVD με αυτή την πολύ ξεχωριστή βραδιά;
Πιθανότατα. Θέλαμε να γίνει κάτι τέτοιο αλλά έμαθα από τον ηχολήπτη μας ότι ο ήχος ήταν ψιλοχάλια εξαιτίας ενός προβλήματος με τον σκληρό δίσκο της ηχογράφησης. Πρέπει να το ακούσουμε πρώτα και μετά να κρίνουμε αν είναι καλό για να βγει σε DVD. Ελπίζω να το κυκλοφορήσουν σε κάποια μορφή, εφόσον μου το ζητούν ήδη πολύ.
Και για το τέλος μια λίγο άσχετη ερώτηση μιας και αναφερθήκαμε σε death growls. Είσαι Σουηδός. Τί θυμάσαι από την εποχή της «έκρηξης» του Σουηδικού death metal (σ.σ. και φυσικά εννοώ μπάντες όπως οι ENTOMBED, GRAVE, DISMEMBER, HYPOCRISY, UNLEASHED κλπ); Το έβρισκες αποκρουστικό;
Να πω την αλήθεια δε μας άρεσε καθόλου αρχικά – ξέρεις όταν άρχισαν να παίζουν οι ENTOMBED (σ.σ. δύο πρώην μέλη τους παίζουν στους KRUX) και οι DISMEMBER. Ερχόντουσαν να μας δουν στις συναυλίες μας και τους άρεσαν οι CANDLEMASS αλλά αρχικά δε μπορούσαμε να καταλάβουμε και να εκτιμήσουμε αυτό που έκαναν. Μόνο όταν βγήκε το “Clandestine” (σ.σ. θεϊκό δεύτερο άλμπουμ των ENTOMBED) άλλαξα στάση και κατάλαβα ότι αυτό που έκαναν ήταν πραγματικά γαμ**ο. Μπήκα λοιπόν στην όλη φάση λίγο καθυστερημένα σε σχέση με τους υπόλοιπους (γέλια). Πάντως είχαμε κάνει κάποιες συναυλίες με τους ENTOMBED εκείνη την περίοδο και ήταν πραγματικά φοβεροί οπότε σταδιακά μας κέρδισαν. Είναι και καταπληκτικοί τύποι! Παίζω μουσική μια φορά τον μήνα σε ένα club και πάντα βάζω ENTOMBED! Είναι μια από τις αγαπημένες μου μπάντες!
Κατερίνα Φαλέκα
CANDLEMASS – “King of the grey islands” (Nuclear Blast)
Όταν ανακοινώθηκε ότι ο Robert Lowe των SOLITUDE AETURNUS είναι ο αντικαταστάτης του Messiah, οι περισσότεροι δακρύσαμε από συγκίνηση – ειδικά όσοι είχαν ακούσει τη διασκευή των SOLITUDE στο “The well of souls”. Δεν έπεσα στην παγίδα να προσπαθήσω να φανταστώ τις νέες συνθέσεις με τη φωνή του Messiah και μην το κάνετε κι εσείς. Ο Lowe τραγουδά περισσότερο σε χαμηλές συχνότητες αποφεύγοντας τα ψιλά φωνητικά, κάτι που ταιριάζει άψογα με το κλίμα του άλμπουμ εφόσον έχει ακολουθηθεί μια stripped down – back to basics προσέγγιση. Τα κομμάτια βασίζονται σε σχετικά απλά riff (όπως στο πωρωτικό “Clearsight”) χωρίς πολλές μελωδίες ή “ονειρικά” σημεία και το τελικό αποτέλεσμα γέρνει περισσότερο προς τη doom παρά την epic πλευρά των CANDLEMASS. Αυτό δεν μας χαλά καθόλου βέβαια και κομμάτια σαν το “Of starts and smoke” με το μελωδικό ρεφρέν ή το σκοτεινό “Embracing the Styx” δεν υπάρχει περίπτωση να μην σας κολληθούν στο μυαλό. Ο πάντα άψογος Lars Johansson έχει κάνει για άλλη μια φορά καταπληκτική δουλειά στη lead κιθάρα, o Lowe τραγουδά με την ψυχή του και το “King of the grey islands” αποτελεί το νέο διαμάντι στην κορώνα των αδιαφιλονίκητων doom kings.
8,5 / 10
Κατερίνα Φαλέκα
