a
Όλα αυτά τα χρόνια στο Rock Hard προσπαθούμε να αναδεικνύουμε βασικές πτυχές πίσω από την εκάστοτε κυκλοφορία αλλά και τι συμβαίνει στο παρασκήνιο όλων εκείνων των ηχογραφήσεων που σημάδεψαν ανεξίτηλα την ιστορία της μουσικής βιομηχανίας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά όλα εκείνα τα εξαντλητικά αφιερώματα στους METALLICA, MAIDEN, SABBATH, FATES WARNING, CELTIC FROST κτλ. όταν υπήρχε η έντυπη έκδοση του περιοδικού. Προσωπικά, είμαι ένας από τους χιλιάδες εκεί έξω που πάντα μου άρεσε να διαβάζω τα credits των δίσκων και να προσέχω όλες εκείνες τις «ανούσιες» λεπτομέρειες που με την πάροδο του χρόνο μου έχουν στοιχίσει πολλά εγκεφαλικά κύτταρα (αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία).
Το παρόν άρθρο αποτελεί ακόμη μία επισήμανση σε ορισμένους ανθρώπους που όχι μόνο επηρέασαν αναπόδραστα την ποιότητα μίας κυκλοφορίας αλλά κατάφεραν με την επιβλητική τους παρουσία να διαμορφώσουν την καριέρα «φτασμένων» καλλιτεχνών σε σημείο τέτοιο που να θεωρούνται συχνά μέλη των συγκροτημάτων όσο και αν αυτό ακούγεται υπερβολικό. Η αλήθεια είναι ότι οι συγκεκριμένες προσωπικότητες δεν μπορούν να θεωρηθούν «αφανείς ήρωες» αφού είναι –τουλάχιστον, οι περισσότεροι- διάσημες προσωπικότητες αλλά καλό είναι να υπογραμμίζεται η συνεισφορά τους ιδιαίτερα στην εποχή μας που οι περισσότεροι από εμάς δεν βρίσκουμε καν λίγο χρόνο για να ρίξουμε μία ματιά στους συντελεστές ενός δίσκου. Είναι σχεδόν αυτονόητο ότι πρόκειται για μία απλή αναφορά σε πέντε μονάχα συντελεστές και ελπίζουμε στο μέλλον να εμπλουτίσουμε με άλλα άρθρα αυτή την επισκόπηση.
Και επειδή οι αδυναμίες δεν κρύβονται, θα ξεκινήσουμε με τον αγαπημένο μου ever παραγωγό, τον Robert John “Mutt” Lange. Δίχως κανένα απολύτως ίχνος υπερβολής, ο γεννημένος στη Ζάμπια παραγωγός υπήρξε ο ορισμός της τελειομανίας στην ηχογράφηση ενός δίσκου. Και αν νομίζετε ότι οι μουσικοί που συνεργάζονταν μαζί του είχαν ένα εύκολο έργο να επιτελέσουν, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να ανατρέξετε σε συνεντεύξεις όλων των μελών των DEF LEPPARD την εποχή που ηχογραφούσαν το “Hysteria”. Και δεν ήταν μόνο το γεγονός ότι ο Lange μπορεί να αφιέρωνε 6 ολόκληρους μήνες μόνο για τα δεύτερα φωνητικά του δίσκου αλλά ταυτόχρονα πίεζε όλα τα μέλη να βγάλουν τον καλύτερο εαυτό τους την ίδια στιγμή που μεγαλουργούσε στο studio με κάθε λογής τεχνολογική καινοτομία. Είναι αμέτρητες οι φορές που οι DEF LEPPARD έφτασαν στα όρια τους αλλά το τελικό αποτέλεσμα ήταν να βρεθούν με δυο διαμαντένια σε πωλήσεις άλμπουμ πάνω στα οποία στηρίζεται (σχεδόν) ολόκληρη η καριέρα τους. Η επιρροή του Lange αργότερα στον Bryan Adams και στην πρώην γυναίκα του Shania Twain υπήρξε καταλυτική.
Συνοδοιπόρος στην…τελειομανία υπήρξε και ο Jim Steinman το απαράμιλλο ταλέντο του οποίου στη σύνθεση και στην παραγωγή ήταν ικανό να εκτοξεύσει την καριέρα του Meat Loaf σε δυσθέωρητα επίπεδα με πωλήσεις εκατομμυρίων δίσκων. Η θεατρική του προσέγγιση στη σύνθεση κατάφερε να δημιουργήσει ένα δίσκο που συνδύαζε υποδειγματικά το rock n’ roll με το Broadway ενσωματώνοντας στοιχεία από διάφορα είδη μουσικής. Και όλα αυτά μέσα από τη μοναδική ερμηνεία του Meat Loaf. Το “Bat out of hell” όχι μόνο αποτέλεσε σταθμό στη μουσική βιομηχανία όταν κυκλοφόρησε τη δεκαετία του ‘70 αλλά μπόρεσε –και αυτό είναι το σημαντικότερο- να ξεπεράσει τα όρια της μουσικής και να διεισδύσει στην περιοχή της ευρύτερης pop κουλτούρας. Το “Bat out of hell” ολοκληρώθηκε με μία τριλογία αν και στο τρίτο μέρος ο Steinman απείχε εν μέσω προστριβών με τον ευτραφή ερμηνευτή και την εποπτεία στο studio είχε ο…
…Desmond Child. Το να επιχειρήσει κάποιος να καταγράψει τις σημαντικότερες στιγμές ή αν προτιμάτε να σημειώσει τα κυριότερα προσόντα του τεράστιου αυτού μουσικού/παραγωγού/συνθέτη/τραγουδιστή θα χρειαζόταν τουλάχιστον ένα ξεχωριστό, εκτενές άρθρο. Πρόκειται για τον άνθρωπο που σημάδεψε για μία (τουλάχιστον) πενταετία το αμερικάνικο hard rock και ξελάσπωσε δεκάδες συγκροτήματα που είτε ξεκινούσαν ουσιαστικά την καριέρα τους ή έβλεπαν τη δημοτικότητά τους να έχει πιάσει πάτο. Είμαι της άποψης, όμως, ότι το μεγαλύτερο ατού του Desmond Child ήταν το μοναδικό χάρισμα που είχε να συνθέτει με το δικό του προσωπικό στυλ, να αφουγκράζεται τις ανάγκες του αγοραστικού κοινού και να γράφει μόνο επιτυχίες που άντεξαν στο χρόνο. Η περίοδος 1984-1990 –όσον αφορά το hard rock- ανήκει στον Desmond Child ο οποίος πρόσφερε τσουβάλια από hit singles που ακούγονται μέχρι σήμερα στα ραδιόφωνα και στους…υπολογιστές όλου του κόσμου.
«Αν δεν ήταν ο Bob Ezrin, η πορεία μου θα ήταν λιγότερο λαμπερή και πίστεψε με έχω κάθε λόγο να ισχυρίζομαι ότι ο Bob υπήρξε το έκτο μέλος της Alice Cooper Band τη δεκαετία του ‘70», αυτά μας δήλωνε εμφατικά ο Alice Cooper όταν τον ρωτούσαμε να μας κάνει ένα σχόλιο για την παρουσία και το ρόλο του Bob Ezrin στο συγκρότημά του. Θεωρώ ότι ο Bob Ezrin υπήρξε ο πιο ευφυής και ευρυματικός παραγωγός που πέρασε ποτέ από το rock ιδίωμα. Η διαίσθηση του –ανεξαρτήτως εμπορικής επιτυχίας- ήταν αξεπέραστη και η συνεισφορά του σε κλασικούς δίσκους όπως τα “Destroyer” (KISS), “The wall” (PINK FLOYD), “Welcome to my nightmare” (Alice Cooper) κ.α. είναι τεράστια. Τα περιστατικά και οι καθημερινές ιστορίες από τις ηχογραφήσεις έχουν μείνει μνημειώδεις και όλοι οι μουσικοί αναφέρονται ακόμη σε αυτές με τον πιο γλαφυρό τρόπο. Από την απόφαση του να…ξαπλώσει τον Cooper στο studio τοποθετώντας μία πολυθρόνα από πάνω του προκειμένου να του δημιουργήσει ένα αίσθημα ασφυξίας και να ερμηνεύσει πιο πειστικά τη φράση “I gotta get out of here” στο “Ballad of Dwight Fry” μέχρι και την σιδηρά πυγμή του κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων του “Destroyer” σε σημείο τέτοια που 20 χρόνια μετά ο Paul Stanley χαρακτήριζε σαν να ήταν «σε στρατόπεδο νεοσύλλεκτων και ο Ezrin ήταν ο λοχίας» ένα πράγμα είναι σίγουρο: η συνεργασία με τον Ezrin μόνο παιχνιδάκι δεν ήταν!
Ο Bob Rock είναι ο παραγωγός που έφερε τη μουσική των METALLICA στα σαλόνια όλου του κόσμου μετατρέποντας μία thrash (!) μπάντα στο πιο διάσημο heavy metal συγκρότημα στην Αμερική (και γιατί όχι σε όλο τον κόσμο). Η παραγωγή στο “Black album” ακούγεται μέχρι σήμερα φρέσκια και δυναμική όπως πριν από 25 (σχεδόν) χρόνια ενώ η επιμονή του Rock στο studio έκανε τους METALLICA να ανοίξουν τους μουσικούς τους ορίζοντες και να βελτιωθούν εντυπωσιακά σαν μουσικοί (ιδιαίτερα ο Hetfield). Μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την επιτυχία του εν λόγω άλμπουμ έφερε και ο μηχανικός ήχου Randy Staub ενώ είναι απορίας άξιο πως η ίδια (πάνω κάτω) ομάδα κατάφερε να παραδώσει στη μουσική ιστορία το ηχητικό ανοσιούργημα “St. anger”. Όπως και να έχει, η προσφορά του Bob Rock στη μουσική είναι τεράστια ενώ αξίζει να αναφέρουμε ότι η δουλειά του με τους MOTLEY CRUE και BON JOVI ήταν και αυτή αξιοσημείωτη.
Αυτοί ήταν μονάχα πέντε βασικοί συντελεστές. Σίγουρα στη λίστα αυτή υπάρχουν πάρα πολλοί ακόμη (π.χ. Martin Birch, Rick Rubin, Phil Spector, Russ Ballard, Peter Grant, Brian Epstein, Bill Aucoin, Sharon Osbourne, John Kalodner κ.α.). Ελπίζουμε να επανέλθουμε σύντομα με ένα ακόμη άρθρο…
Σάκης Νίκας
