a
Στην καινούρια στήλη του ROCK HARD, “One track mind”, σας παρουσιάζουμε πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για αγαπημένα τραγούδια του χώρου, έχοντας προσπαθήσει να συγκεντρώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερα στοιχεία γι’ αυτά. Μας δίνεται έτσι η δυνατότητα να μάθουμε πολλές ενδιαφέρουσες πληροφορίες γι’ αυτά αλλά και να θυμηθούμε όμορφες ιστορίες.
ΤΡΑΓΟΥΔΙ: “The Number of the Beast“
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: IRON MAIDEN
ΔΙΣΚΟΣ: “The Number of the Beast”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1982
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Martin Birch
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: Steve Harris
Το “Number of the beast” δεν είναι μόνο ένας από τους σπουδαιότερους ύμνους που έχει να επιδείξει το heavy metal. Δεν είναι μόνο ένα απ’ τα κορυφαία κομμάτια του σημαντικότερου άλμπουμ των IRON MAIDEN. Δεν είναι μόνο το δεύτερο κατά σειρά τραγούδι που έχει παιχτεί τις περισσότερες φορές στα live της μπάντας (πάνω από 1800 φορές) στην μακρόχρονη ιστορία της.
Είναι ένα πραγματικά πολυσυζητημένο κομμάτι, με πολλές ιστορίες γύρω απ’ αυτό, που ειδικά την εποχή που κυκλοφόρησε, το 1982, προκάλεσε πολλές αντιδράσεις σε μια αρκετά συντηρητική και πουριτανή κοινωνία συγκριτικά με σήμερα. Κάτι το εξώφυλλο του δίσκου με το διάολο και τη μαριονέτα του Eddie, κάτι το στιχουργικό περιεχόμενο του εν λόγω τραγουδιού, οι επικρίσεις από τους συντηρητικούς ιδίως στην Αμερική, πέφτουν βροχή και ομάδες χριστιανών ακτιβιστών αρχίζουν να καταστρέφουν τους δίσκους των Maiden ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Ποιος να καταλάβει αρχές δεκαετίας ’80, το βρετανικό χιούμορ μιας μπάντας με μαλλιάδες, που παίζει heavy metal; Διότι όλο το concept του κομματιού, στηρίζεται σε χιούμορ και φανταστικές ιστορίες. Συγκεκριμένα, το “Number of the beast” ήταν στην πραγματικότητα μια έμπνευση του Steve Harris, από έναν εφιάλτη που είδε, έχοντας παρακολουθήσει το ίδιο βράδυ την ταινία τρόμου Damien: Omen II.
Και παρά τις διαψεύσεις του συγκροτήματος για τους ισχυρισμούς αυτούς και την ενόχληση που εξέφραζαν δημοσίως, ορισμένα δημοσιεύματα από το μουσικό τύπο με φήμες από διάφορα παράξενα περιστατικά που συνέβησαν κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, δεν άφηναν το θόρυβο να καταλαγιάσει. Σύμφωνα μ’ αυτά, τα φώτα τρεμόσβηναν κάποιες στιγμές ενώ υπήρχαν και κάποια ψυχρά σημεία στο στούντιο. Ως αποκορύφωμα όλων αυτών υπάρχει και μια ιστορία που θέλει τον παραγωγό τους, Martin Birch, να αναμειγνύεται σ’ ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα εκείνες τις μέρες. Όταν παρέλαβε το αμάξι του απ’ το συνεργείο ο λογαριασμός έγραφε ακριβώς 666,66 λίρες και εκείνος τρομοκρατημένος ζήτησε να γίνει στρογγυλοποίηση του ποσού σε 667 λίρες.
Στα πιο μουσικά τώρα, το τραγούδι ξεκινάει με μια απαγγελία στίχων της Αποκάλυψης από τον Βρετανό ηθοποιό Barry Clayton, αν και η μπάντα ήθελε τον Vincent Price για τη θέση αυτή που ήταν όμως πολύ ακριβός.
Οι ηχογραφήσεις γενικότερα για το άλμπουμ ήταν δύσκολες και η αλήθεια είναι ότι ο νεοφερμένος τότε Bruce Dickinson τα βρήκε ζόρικα. «Ο Martin (Birch) δε με άφηνε να προχωρήσω πέρα από τον πρώτο στίχο, αφού επέμενε ότι αυτό σηματοδοτεί την ατμόσφαιρα του τραγουδιού. Παρ’ ότι το είχα τραγουδήσει άπειρες φορές στις πρόβες, με νευρίαζε γιατί δεν του άρεσε η ερμηνεία μου», δήλωνε ο Bruce, που έχει αποκαλύψει σε τηλεοπτική εκπομπή πως το ουρλιαχτό που ακούγεται στο τέλος της εισαγωγής του “The number of the beast” ήταν αποτέλεσμα αυτής ακριβώς της πίεσης. «Μπούχτισα τόσο απ’ τις συνεχόμενες επαναλήψεις που έβγαλα μια κραυγή απελπισίας η οποία όμως ταίριαζε τόσο που αποφάσισαν να την κρατήσουν».
Το “Number of the beast” ήταν το δεύτερο single του ομώνυμου άλμπουμ και το τελευταίο από τα τρία single στο εξώφυλλο των οποίων ο Derrek Riggs απεικονίζει το διάολο.
Έχει συμπεριληφθεί σε πολλές λίστες με τα δημοφιλέστερα και σημαντικότερα metal τραγούδια όλων των εποχών, έχει διασκευαστεί από διάφορα συγκροτήματα και έχει παίξει ως soundtrack σε βιντεοπαιχνίδια, ταινίες και σειρές.
ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ:
– Dave Murray: «Πολλοί μπερδεύουν τη φαντασία με την αίσθηση της πραγματικότητας. Η μουσική, τα τραγούδια και οι στίχοι, έχουν όλα μια τάση φυγής, είναι φτιαγμένοι για να τα ακούς και να σε μεταφέρουν αλλού. Είναι όπως όταν βλέπεις μια ταινία ή διαβάζεις ένα βιβλίο».
EXTRA TRIVIA:
– Στο live άλμπουμ “A real dead one”, ακούστε προσεχτικά το “Number of the beast”. Στην εισαγωγή του, την ώρα που ακούγεται το προηχογραφημένο από την Αποκάλυψη του Ιωάννη και αμέσως μετά το “…for it is a human number”, ακούγεται ο Dickinson να λέει: “What is it please?”
– Το κομμάτι ξανακυκλοφόρησε ως single τον Ιανουάριου του 2005 στη Μεγάλη Βρετανία.
– Η πρώτη φορά που παίχτηκε live ήταν στις 25 Φεβρουαρίου 1982 στο Dunstable της Αγγλίας.
Χαρά Νέτη
