Οι Αμερικανοί μάλλον πήραν τα πράγματα κάπως ανάποδα αφού ως τώρα έχουν κυκλοφορήσει ένα ep και ένα live (!) δίσκο και φέτος κυκλοφορούν το studio ντεμπούτο τους! Οι SACRED LEATHER είναι μια μπάντα που σε μένα τουλάχιστον είναι παντελώς άγνωστη, έχω όμως σε μεγάλη εκτίμηση την Cruz Del Sur και τις μπάντες που ανήκουν στο δυναμικό της. Η οποία για μια ακόμη φορά, δεν με απογοητεύει.
«Φέρνουμε μαζί μας τη σφύρα και τον άκμονα, το ασήμι και το ατσάλι, τη μαγεία και την ωμή δύναμη. Στόχος μας είναι να δώσουμε στο ευρύ κοινό να καταλάβει τι σημαίνει πραγματικό heavy metal», δηλώνει ο Dee Wrathchild, τραγουδιστής της μπάντας. Μεγαλεπήβολες δηλώσεις και μάλιστα σε μια εποχή που, εδώ και χρόνια μάλιστα, υπάρχουν πολλοί που διαπρέπουν σε αυτή τη… «διαλογή». Πέραν των όσων σκέφτεται ο mainman του συγκροτήματος, αυτά που στη πραγματικότητα ισχύουν είναι ικανά να κάνουν τους οπαδούς του 80s heavy metal να στήσουν χορό! Καταρχήν, το περιεχόμενο του δίσκου είναι 100% αμερικανικό. Δεν έχουμε να κάνουμε μια μπάντα που επηρεάστηκε από κάποια άλλη σκηνή, πέραν της πατρίδας της. Μα θα μου πεις, και με το δίκιο σου, πως την ώρα που το “Ultimate Force” παίζει, εσύ ακούς JUDAS PRIEST, IRON MAIDEN και NWOBHM (DEF LEPPARD συμπεριλαμβανομένων). Μα, λογικό δεν είναι; Η μίξη τέτοιων ήχων δεν ήταν που μας έδωσε το U.S heavy metal; Πέραν τούτων, τι ακούς; Σωστά, σωστά… RIOT (ως το “Born in America”), JAG PANZER (“Ample destruction” αυστηρά), OZZY στα προσωπικά του, LIZZY BORDEN, και κάποια γαρνιτούρα από ANVIL, έτσι, για το πιο «ακατέργαστο» της όλης φάσης… Είδες λοιπόν πως έρχονται όλα και «δένουν» μεταξύ τους;
Αν είσαι γενικά φίλος με το όλο θέμα, κινήσου άφοβα. Θα βρεις έναν ακόμη δίσκο που θα σου κρατήσει συντροφιά για πολύ καιρό. Στο υπογράφω. Οι υπόλοιποι που για τον οποιονδήποτε λόγο έχετε ξεμακρύνει από το κλασσικό metal, να είστε σίγουροι πως στο άκουσμα τραγουδιών όπως το λυρικό “Dream searcher” (υπόδειγμα σύνθεσης), η υμνική διλογία “The lost destructor / priest of the undoer”, το στακάτο “Power thrust” και το ορμητικό “Prowling sinner”, θα νιώσετε συναισθήματα που έχετε να τα νιώσετε από εκείνες τις πρώτες μέρες, όταν και ανακαλύπτατε τον μαγικό κόσμο της «σκληρής μουσικής». Αν απλά είστε από αυτούς που σνομπάρετε, θυμηθείτε πως πάντα θα ισχύει το “from roots to branches” και πως αυτοί που αποθεώνετε ως νεωτεριστές (εντός ή εκτός εισαγωγικών), κάτι τέτοια ακούν και μάλιστα όχι κρυφά, τα βράδια, με ακουστικά στ’ αυτιά. Εξαιρετικό.
7.5 / 10
Δημήτρης Τσέλλος
