a
ΤΡΑΓΟΥΔΙ: “Master of Puppets”
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: METALLICA
ΔΙΣΚΟΣ: “Master of Puppets”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1986
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: Electra
ΣΥΝΘΕΤΕΣ: Cliff Burton, Kirk Hammett, James Hetfield, Lars Ulrich
ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ: «Το “Master of Puppets” ασχολείται με τα ναρκωτικά. Πως αλλάζουν τα πράγματα και αντί να ελέγχεις εσύ το τι παίρνεις και κάνεις, σε ελέγχουν τα ναρκωτικά… Είχα πάει σε ένα πάρτι στο San Francisco και υπήρχε ένα μάτσο αρρωστημένων φρικιών που τρυπιόντουσαν και αυτό με έκανε ν’ αρρωστήσω. Έτσι έγραψα αυτούς τους στίχους».
Για χιλιάδες κόσμο, το “Master of Puppets” είναι το καλύτερο τραγούδι της μεγάλης ιστορίας των METALLICA. Και ακόμα κι αν δεν υπάρχει πίσω απ’ αυτό κάποια ιδιαίτερη ιστορία, είναι τέτοιο το μέγεθος του που σίγουρα δικαιούται να βρίσκεται στη στήλη μας. Έτσι κι αλλιώς, είναι αρκετά τα ενδιαφέροντα στοιχεία που αξίζει να μάθει ή να θυμηθεί κανείς γύρω απ’ αυτό.
Προερχόμενο από το θρυλικό ομώνυμο, τρίτο άλμπουμ του συγκροτήματος, το τραγούδι ηχογραφήθηκε μεταξύ Οκτωβρίου και Δεκεμβρίου 1985, στα Sweet Silence Studios της Κοπεγχάγης και είναι λαμπρό παράδειγμα όλης της εξέλιξης και η ωριμότητας του ήχου των METALLICA. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το πρώτο progressive κομμάτι της μπάντας, ίσως και της metal μουσικής, ενώ χωρίς καμιά αμφιβολία, αποτελεί μία από τις πιο δαιδαλώδεις συνθέσεις τους, διάρκειας μεγαλύτερης των οκτώμιση λεπτών.
Ξεχωρίζοντας για τις τρομερές εναλλαγές συναισθημάτων και ταχυτήτων του, ξεκινάει με έναν μνημειώδη καταιγισμό από downstoke riff για να έρθει μετά από 3’ και 33’’ η ηρεμία και η δισολία, με solo για πρώτη φορά από τον James Hetfield. Ρίγη και ανατριχίλες, φέρνει και το λυσσασμένο solo του Kirk Hammett μετά το ουρλιαχτό “Fix me” του Hetfield. Στο τέλος αυτού μάλιστα, ο Hammett κατά λάθος τραβάει τη χορδή έξω από την ταστιέρα και κάνοντας μία αρμονική πάνω από τον μαγνήτη δημιουργώντας ένα high-pitched ήχο που όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος δεν έχει καταφέρει να επαναλάβει.
Εξίσου δυνατοί με τη μουσική είναι και οι καυστικοί στίχοι του, που μιλούν για την εξάρτηση των ανθρώπων από τα ναρκωτικά και το πώς φτάνει κανείς να είναι υποχείριο τους και να ελέγχεται απ’ αυτά. Μάλιστα η θέση τους ήταν λεπτή, γιατί γενικά οι ίδιοι δεν ήταν εθισμένοι και ήθελαν αυτήν την εικόνα να την περνάνε και προς τα έξω, συμβουλεύοντας τους νέους, μέσω της εμπειρίας τους από γνωστούς. Τη φρίκη των ναρκωτικών άλλωστε την είχαν νιώσει και σε μια συναυλία τους στο Los Angeles λίγο καιρό νωρίτερα, όταν τρία άτομα είχαν πεθάνει από υπερβολική δόση.
Το “Master of Puppets”, κυκλοφόρησε σε μορφή single τον Ιούλιο του 1986 στη Γαλλία, ενώ ένα promo διάρκειας 3:27, είδε το φως στην Αμερική. Έχει παιχτεί περισσότερες φορές από οποιοδήποτε άλλο live, συνολικά περίπου 1580 φορές, λογικό αφού δύσκολα νοείται συναυλία των METALLICA χωρίς τις ιαχές, “Master – Master!”. Η πρώτη φορά δε, ήταν στις 31 Δεκεμβρίου του 1985 στο Bill Graham Civic Auditorium του San Francisco μπροστά σε 7000 κόσμο.
Από τα τέλη του 1999, συχνά συνδύαζαν στις εμφανίσεις τους το εν λόγω τραγούδι με το “Welcome Home (Sanitarium)”, αποκαλώντας το “Mastertarium”, ενώ αρκετές φορές το έχουν συνδυάσει και με το “Nothing else matters”.
Όλα αυτά τα στοιχεία, τεκμηριώνουν το γιατί το “Master of Puppets” είναι ένα από τα καλύτερα metal τραγούδια όλων των εποχών. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι αυτό ήταν το αγαπημένο τραγούδι του αδικοχαμένου Cliff Burton, ο οποίος το θεωρούσε και ό,τι καλύτερο είχαν γράψει ποτέ οι METALLICA.
EXTRA TRIVIA:
– Ο Kirk Hammett έχει δηλώσει ότι το σημείο έναρξης του lick στο σόλο του “Master of Puppets” είναι μια παραλλαγή από ένα lick που ο Gary Moore έπαιζε πολύ και από τον οποίο είχε επηρεαστεί σε τεράστιο βαθμό.
– Το 2013 που οι METALLICA έκαναν δύο sol out συναυλίες στην Κίνα, δεν τους επιτράπηκε να παίξουν το “Master of puppets”. Πριν τις συναυλίες, τους είχε ζητηθεί να στείλουν τους στίχους από ολόκληρη τη δισκογραφία τους στην κυβέρνηση της Κίνας για έγκριση. Οι στίχοι του συγκεκριμένου κομματιού θεωρήθηκαν ανατρεπτικοί και απαγορεύτηκαν. Ο Hammett βέβαια, έπαιξε το riff και αυτού και μερικών ακόμα κομματιών από τα απαγορευμένα, μέσα σε ένα ανοιχτό κιθαριστικό του σόλο.
Χαρά Νέτη με τη βοήθεια του Κώστα Αλατά
