a
ΤΡΑΓΟΥΔΙ: “Princess of the Dawn”
ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ: ACCEPT
ΔΙΣΚΟΣ: “Restless and Wild”
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1982
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ACCEPT
ΣΥΝΘΕΤΕΣ: Wolf Hoffmann, Deaffy, ACCEPT
ΣΧΕΤΙΚΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ:
– Udo Dirkschneider: “To ‘Princess of the Dawn’ ήταν ίδια περίπτωση με το ‘Balls to the Wall’. Είχαμε ένα riff και δεν ξέραμε τι να κάνουμε με αυτό. Δουλέψαμε πάνω σε αυτό και τελικά έγινε ένα κλασικό τραγούδι για εμάς”
“Princess of the Dawn”. Περίπτωση τραγουδιού απ’ αυτές που η μπάντα απλά θεωρεί αδιάφορο και πληκτικό, στο τέλος όμως εκεί που κανείς δεν το περιμένει, γίνεται όχι απλώς επιτυχία, αλλά ένα απ’ τα κορυφαία της hit, ever.
Η ιστορία ξεκινάει όταν μια μέρα, ο κιθαρίστας των ACCEPT, Wolf Hoffmann, συλλαμβάνει αυτό το riff, το οποίο βρίσκει ηλίθιο μεν, ενδιαφέρον δε. Το μόνο που διαθέτει το συγκρότημα ουσιαστικά, είναι το riff και η φράση “Princess of the Dawn”. Αποφασίζουν τελικά να μετουσιώσουν τα δυο αυτά στοιχεία σε τραγούδι, κάτι που τους παίρνει περίπου δυο βδομάδες στο στούντιο, σε μια διαδικασία τότε που η μπάντα χαρακτηρίζει ως πείραμα. Ο Hoffmann ηχογραφεί τα δύο πρώτα του μέρη πρώτα σε mid-tempo και στη συνέχεια στην κανονική τους ταχύτητα. Όσον αφορά δε τους περίεργους στίχους του, αυτοί ήταν οι πρώτοι που γράφτηκαν με την αξιοσημείωτη συνεισφορά της manager (και μετέπειτα συζύγου του Hoffmann), Gaby “Deafy” Hauke.
Το τελικό αποτέλεσμα που προκύπτει από το “Princess of the Dawn”, τους φαίνεται αδιάφορο και σκέφτονται να μην το συμπεριλάβουν καν στο “Restless and Wild”.
Επειδή όμως η μπάντα είχε στερέψει από καλά τραγούδια και πρέπει να ολοκληρώσει το δίσκο, αποφασίζει εν μέσω δισταγμών να το βάλει ως τελευταίο κομμάτι.
Όπως αποδείχτηκε παρ’ όλα αυτά, ο κόσμος είχε διαφορετική άποψη, αφού λάτρεψε το συγκεκριμένο τραγούδι σε τέτοιο βαθμό που υποχρέωσε τους ACCEPT να το παίζουν σε κάθε τους συναυλία, όντας μαζί με το “Balls to the wall” το πιο πολυπαιγμένο τους κομμάτι.
EXTRA TRIVIA:
– Το πολύ απότομο τελείωμα του “Princess of the Dawn”, ήταν μια ιδέα που σύμφωνα με τον κιθαρίστα της μπάντας, Wolf Hoffmann, δε δούλεψε καλά. Επειδή δεν είχαν τελείωμα και δεν ήθελαν να κάνουν fade out, είπαν να το κόψουν απλά. Σήμερα θεωρεί πως έπρεπε να είχαν βρει το κατάλληλο τελείωμα γι’ αυτό, ενώ εξακολουθεί και πιστεύει πως το riff του είναι βαρετό.
Χαρά Νέτη
