ΟΝΟΜΑ AΛΜΠΟΥM: “Seventh son of a seventh son” – IRON MAIDEN
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1988
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Martin Birch
EΤΑΙΡΕΙΑ: E.M.I.
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Bruce Dickinson
Κιθάρες – Dave Murray, Adrian Smith
Μπάσο – Steve Harris
Τύμπανα – Nicko McBrain
Τετάρτη, 11 Μαρτίου 2018. Για πολλούς άλλη μια καθημερινή μέρα βαρεμάρας, που τρέχουν πανικόβλητοι να πάνε στις δουλειές τους. Για άλλους είναι ημέρα προσκυνήματος. Για μένα είναι σίγουρα. Αφού μια μέρα σαν σήμερα κυκλοφόρησε το «ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ» της αγαπημένης μας μουσικής. Θέλεις να κάτσω και να γράψω το πόσο καλός δίσκος είναι; Όχι δε θα το κάνω. Το γνωρίζεις. Και αν, αν λέμε, δε γνωρίζεις, γι’ αυτό υπάρχει το Google. Θα σου πω όμως τι σημαίνει για μένα ο δίσκος.
Πέρασαν 22 χρόνια από τη μέρα που αγόρασα τον δίσκο. 8030 μέρες. Δεν πέρασε ούτε μία από αυτές που να μην έχω ακούσει τον δίσκο ή έστω ένα τραγούδι. Καμία. Γιατί, για μένα, θα είναι το καλύτερο μελοποιημένο λεύκωμα όλων των εποχών. Είναι το αμάγαλμα των μελωδιών από το πρώτο ακόρντο του “Moonchild”μέχρι το τελευταίο στο “Only the good die young”. Είναι η σύμπραξη της απόλυτης πεντάδας που έγραψε την δική της ιστορίας στο heavy metal. Είναι ένας δίσκος που έμελλε να με βάλει σε σκέψεις, να αναρωτηθώ τι υπάρχει μετά το θάνατο. Είναι το μυστήριο που μου κίνησε την περιέργεια στο πιο αλλόκοτο και μη ξεκάθαρο concept άλμπουμ όλων των εποχών. Μια άνιση μάχη με τα εσώψυχά μου που ποτέ δε κατάφερα να αναγνωρίσω ποιος ήταν ο τελικός νικητής.
Είναι ο αριθμός «7» που θα με στοιχειώνει σε κάθε μου βήμα και ας είμαι Παναθηναϊκός. Το «7». Ο αριθμός του Θεού, του άυλου, του «ψεύτικού» κατά τους άθεους αυτού του κόσμου. Του Θεού που όμως αντικατοπτρίζεται στο πρόσωπο του Steve Harris, του Bruce Dickinson, του Dave Murray, του Adrian Smith και του Nicko McBrain. Πως δεν υπάρχει Θεός λοιπόν. Υπήρχε και θα υπάρχει σε αυτά τα πέντε πρόσωπα.
Είναι το ομώνυμο τραγούδι που είναι μέσα στα κορυφαία που κυκλοφόρησε το συγκρότημα και που περιέχει την καλύτερη δισολία του καλύτερου κιθαριστικού δίδυμου της ιστορίας στον καλύτερο δίσκο όλων των εποχών στο heavy metal. Μαζί με τα άλλα εφτά τραγούδια (Να το πάλι το «7»). Γιατί είναι τέτοιο το σύνολο που δημιουργεί μια μουσική αλυσίδα πραγματικό κομψοτέχνημα, το καθένα με το δικό του ύφος και χαρακτήρα, με το δικό του ρόλο στην ιστορία του δίσκου.
Είναι ο δίσκος που θα μου κρατάει συντροφιά μέχρι τα βαθιά μου γεράματα. Είναι το μουσικό Έβερεστ για εκατομμύρια ανθρώπους εκεί έξω. Είναι ο δίσκος που τον έχουν οι κορυφαίοι εικόνισμα πάνω από το προσκεφάλι τους και που ποτέ κανένας δεν έφτασε, όσο και αν προσπάθησε. Είναι ο δίσκος που ο κάθε μουσικός ονειρεύεται να γράψει όταν πιάνει ένα μουσικό όργανο στα χέρια του. Είναι ο δίσκος που είναι σημείο αναφοράς. Γιατί υπάρχουν και εκείνοι που λένε την φράση «Εμένα το αγαπημένο μου MAIDEN άλμπουμ είναι το Χ αλλά το “Seventh son of a seventh son” είναι το καλύτερό τους». Και ξέρω γιατί συμβαίνει αυτό. Γιατί δεν είναι γήινο.
Δε γίνεται να γράφτηκε από θνητούς αυτός ο δίσκος. Κατάλαβέ το επιτέλους. Είναι κάτι παραπάνω που δεν μπορεί να αφουγκραστεί ανθρώπινος εγκέφαλος. Η έμπνευσή του είναι από άλλο γαλαξία και η επίδραση που είχε και θα έχει το συγκαταλέγει στην ζωντανή ιστορία του πλανήτη. Είναι ο δίσκος που άμα καταστραφεί ο κόσμος και θα πρέπει να σώσεις κάτι ώστε να χτιστεί ο νέος πολιτισμός να είναι εκεί για να δώσει τα φώτα του στο νέο κόσμο.
Μέσα σε 43.51 γράφτηκε όλη ιστορία του heavy metal. Tόσο απλά. Η Σιδηρά Παρθένα άνοιξε την αγκαλιά της και μας καλωσόρισε στα «βασανιστήριά» της. Μόνο που αυτή τη φορά το «βασανιστήριο» είναι ότι πιο γλυκό και τρυφερό μπορείς να νιώσεις. Οι πάγοι δε θα λιώσουν ποτέ όσο και αν τους ζεσταίνουν οι καρδιές μας. Για τούτη την πεντάδα, την ολόχρυση, ας φωνάξουμε όλοι μαζί δυνατά και να τους υποδεχτούμε το καλοκαίρι όπως τους αρμόζει. ΣΑΝ ΘΕΟΥΣ! UP THE IRONS μέχρι να σβήσει ο ήλιος!
Υ.Γ. Καλά μετρήσατε. «7» παράγραφοι!
Did you know that:
– Είναι ο δίσκος που έβγαλε 4 single και όλα βρέθηκαν στο TOP-10 των charts.
– Ήταν ο δεύτερος δίσκος τους που έφτασε στο #1 μετά το “The number of the beast” και ο πέμπτος συνολικά. Τα υπόλοιπα τρία είναι τα “Fear of the dark”, “Final Frontier” και “The book of souls”.
– Είναι ο πρώτος δίσκος που χρησιμοποιήθηκαν κανονικά πλήκτρα καθώς στο “Somewhere in time” χρησιμοποίησαν guitar synths.
– Με την κυκλοφορία του δίσκου έπαιξαν για πρώτη φορά headliners στο Monsters of rock στο Donington και έχουν και το ρεκόρ προσέλευσης στον συγκεκριμένο χώρο με 107.000 οπαδούς.
– Είναι ο δίσκος που ανάγκασε τους KISS να σπάσουν τον «Χρυσό Κανόνα» και να παίξουν κάτω από άλλο συγκρότημα.
– Ο αριθμός «7» είναι ο αριθμός του Θεού σύμφωνα με τις Εβραϊκές παραδόσεις
– Ο Bruce Dickinson σε συνέντευξη που είχε δώσει τότε στο KERRANG ρωτήθηκε ποιο χριστιανικό όνομα θα έδινε στο “Seventh son of a seventh son”. Η απάντησή του ήταν “Steve Harris”.
– Στο εξώφυλλο βλέπουμε τη γέννηση του γιου του Eddie. Σύμφωνα με τον Rod Smallwood είναι ο Edison (Eddie’s son) που έκανε την εμφάνισή του στο “Accident of birth” του Bruce Dickinson.
Nτίνος “Benjamin Breeg” Γανίτης
