ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “Amanethes” – TIAMAT
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2008
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Nuclear Blast
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Johan Edlund
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Johan Edlund: φωνητικά, κιθάρα, πλήκτρα
Anders Iwers: μπάσο
Lars Sköld: τύμπανα
Thomas Wyreson: κιθάρα
Το 2008 με το “Amanethes” οι ΤΙΑΜΑΤ επέστρεψαν κατά κάποιο τρόπο στον ήχο που είχαν την δεκαετία του ’90, η οποία ομολογουμένως είναι και η καλύτερη τους εποχή. Γιατί, χωρίς να είναι κακοί δίσκοι, τα “Prey” (2003) και “Judas Christ” (2002), ήταν αρκετά «χλιαροί». Και δεν μιλάω από θέμα ήχου, αλλά από συνθέσεις και feeling. Σε αυτό το άλμπουμ, ο Edlund, ο οποίος είχε ήδη γίνει μόνιμος κάτοικος Θεσσαλονίκης, έχει βάλει αρκετές πινελιές από την Ελληνική κουλτούρα, όπως άλλωστε μαρτυρά και ο τίτλος του δίσκου και το μπουζούκι που ακούμε για παράδειγμα στο “Amanitis”.
Συνδυάζουν με ωραίο τρόπο και πάλι το metal, το οποίο έλειπε τόσα χρόνια, με το gothic ύφος κι ενώ δεν είναι και τρομερά ιδιαίτερες οι συνθέσεις, τουλάχιστον έχουν κάποιο ενδιαφέρον, αφού προσπαθούν να «μιμηθούν» τον εαυτό τους και όχι άλλες μπάντες του gothic χώρου. Κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι το “Raining dead angels”, το οποίο κατ εμέ είναι το καλύτερο κομμάτι που έχουν γράψει μετά το “A deeper kind of slumber”, μέχρι και σήμερα, καθώς και τα “Via dolorosa” και “Equinox of the Gods”, το οποίο είναι ότι πιο ακραίο είχε γράψει η μπάντα τα τελευταία 10 χρόνια.
Οι Σουηδοί, χωρίς να βγάλουν εκπληκτικό δίσκο, με το “Amanethes” κερδίζουν πίσω πολλούς οπαδούς που είχαν χάσει λόγω των επιλογών τα προηγούμενα χρόνια και τους κάνουν να αναφωνούν «ε, τώρα μάλιστα. Αυτό είναι ΤΙΑΜΑΤ».
Γιώργος Δρογγίτης
Ακολουθεί η συνέντευξη που είχε κάνει ο Γιώργος Κόης με τον Johan Edlund για το έντυπο Rock Hard, με αφορμή την κυκλοφορία εκείνου του δίσκου, αλλά και η παρουσίαση του δίσκου τότε.
TIAMAT interview (Johan Edlund)
“AΜΑΝ, what a boredom!”
Όταν ο mainman των TIAMAT, ο Johan Edlund, βαριέται να μιλήσει, τα αποτελέσματα είναι απλώς τραγικά για εκείνον, που στην τελική τη δίνει τη συνέντευξη για να προωθήσει την καινούργια του δουλειά και πανεύκολα για τον συντάκτη που την ανέλαβε και πρόκειται να την απομαγνητοφωνήσει…
Γιατί χρειαστήκατε πέντε ολόκληρα χρόνια για το καινούργιο υλικό σας;
Κάναμε πολλά και διαφορετικά πράγματα. Περιοδεύσαμε αρκετά, κάναμε ένα μεγάλο διάλειμμα, αφιερώσαμε πολύ χρόνο στις προσωπικές μας ζωές.
Το εναρκτήριο “The temple of the crescent moon” είναι κάτι σαν συγγνώμη προς τους οπαδούς σας;
Σωστά, είναι ο τρόπος μου να εξηγήσω ότι έχουμε επιστρέψει. Μου συνέβησαν πολλά πράγματα, όπως και στις ζωές των άλλων μελών. Όπως σου είπα και πριν περιοδεύσαμε αρκετά, συμμετείχαμε στη δημιουργία της συλλογής που κυκλοφόρησε (σ.σ. “Commandments”), όπως και του DVD (σ.σ. “The church of Tiamat”) και συγχρόνως γράφαμε και τα καινούργια τραγούδια.
Πως και ήρθατε σε συμφωνία με τη Nuclear Blast;
Είχαν την καλύτερη προσφορά. Επικοινώνησαν μαζί μας πολλές δισκογραφικές εταιρίες, αλλά η Nuclear Blast μας ήθελε περισσότερο. Μεγάλο ρόλο στην απόφασή μας έπαιξε ότι γνωρίζουν να προωθήσουν το είδος της μουσικής που παίζουμε, καθώς και ότι οι ΤΙΑΜΑΤ είναι ανάμεσα στις προτεραιότητές τους.
Κάτι άλλο που παρατήρησα είναι ότι στο καινούργιο άλμπουμ υπάρχει μια τάση επιστροφής στις φόρμες του “Wildhoney”…
Είμαστε πολύ περήφανοι για τα πράγματα που έχουμε κάνει στο παρελθόν. Στο άλμπουμ δείχνουμε όλες τις πλευρές των ΤΙΑΜΑΤ. Ειδικά στους στίχους, που δεν τους έχεις στα χέρια σου, θα το παρατηρήσεις καλύτερα αυτό, αλλά και στη μουσική.
Τα βαθιά, gothic φωνητικά σου έχουν πλέον εξαφανιστεί και είναι πιο τραχιά…
Τα τελευταία δύο χρόνια, με τις συνεχείς συναυλίες, ανέπτυξα πολύ τα φωνητικά μου και ιδιαίτερα ανέπτυξα τις ψιλές νότες τους. Τα άγρια φωνητικά μου τα είχα εγκαταλείψει, αλλά τα επανέφερα σταδιακά στις συναυλίες και τα ανέπτυσσα κι εκείνα. Σε μερικά τραγούδια λοιπόν τραγουδώ χαμηλά και σε άλλα υψηλότερα για να υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία. Μπορώ να κάνω grinds και growls, να κάνω κάποια death. Πιστεύω ότι το αποτέλεσμα είναι ενδιαφέρον.
Το ελληνικό στοιχείο είναι αρκετά εμφανές. Από τον τίτλο του άλμπουμ ως τα greeklish του “Katarraktis apo aima”…
Είμαι πολύ χαρούμενος και ευχαριστημένος που ζω στην Ελλάδα. Εδώ άλλαξε ριζικά η ζωή μου και μου αρέσει πολύ αυτό. Απολαμβάνω να πηγαίνω βόλτες στην εξοχή, στις ταβέρνες, να κάνω καινούργιους φίλους. Έχω αρχίσει να μαθαίνω κάποιες ελληνικές λέξεις και κάποιες από αυτές ήταν ταιριαστές για να τις χρησιμοποιήσω στο άλμπουμ.
Γνωρίζεις ότι η λέξη αμανέδες είναι τουρκική και ότι περιγράφει τραγούδια με άξονα τον πόνο και τη θλίψη;
Ναι, έψαξα αρκετά για την προέλευσή της. Διαπίστωσα ότι αφορούν τραγούδια γύρω από τον πόνο και ήταν πολύ ταιριαστή με αυτό που θέλαμε να δηλώσουμε σε αυτό που κάναμε.
Κάποια πράγματα λοιπόν δεν αλλάζουν στους ΤΙΑΜΑΤ…
Δεν πρόκειται να γίνουμε μια χαρούμενη μπάντα (γελάει-ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!). Είναι κάτι που μας βγαίνει φυσικά και μας κρατάει ισορροπημένους. Μπορεί να είμαι ικανοποιημένος με την καινούργια μου ζωή, αλλά μερικές φορές θέλω να εκφράσω αυτά τα θλιβερά συναισθήματα, για να νιώθω ακόμα καλύτερα.
Έχετε αποφασίσει σε ποιο τραγούδι θα δώσετε και εικόνα;
Όχι ακόμα. Δεν ξέρω αν η δισκογραφική εταιρία θα ήθελε κάποιο video clip. Μάλλον πρέπει να ρωτήσω τους ανθρώπους της.
Η εταιρία σας, σάς περιγράφει ως dark metal και οι οπαδοί σας από τους ιδρυτές του gothic metal. Είναι τόσο απαραίτητες αυτές οι ταμπέλες για μια μπάντα σαν τους ΤΙΑΜΑΤ;
Δε νομίζω ότι είναι βοηθητικοί αυτοί οι τίτλοι, αν και ο κόσμος γνωρίζει που κινούμαστε, ακόμα και όταν όντως κινούμασταν στο gothic metal. Εμείς δε δίνουμε σημασία σε κάτι τέτοια και ήμαστε συγκεντρωμένοι στη σύνθεση τραγουδιών. Κοιτάμε να είμαστε οι εαυτοί μας πάνω απ’ όλα.
Τι απέγιναν οι LUCYFIRE;
Προς το παρόν όχι πολλά πράγματα. Οι ΤΙΑΜΑΤ είναι η προτεραιότητά μας. Αν βρούμε χρόνο θα ασχοληθούμε και μ’ αυτούς. Έχουμε κάποια τραγούδια που τα δουλεύουμε για αυτούς και στα σχέδια βρίσκεται κάποιο νέο άλμπουμ, αλλά δε γνωρίζω το πότε.
Έχετε κάποια επιπλέον τραγούδια, πέρα από αυτά που άκουσα, για κάποια ειδική έκδοση του “Amanethes”;
Δεν έχω ενημέρωση από την εταιρία σχετικά με αυτό. Ηχογραφήσαμε πολύ υλικό και μόνο ένα τραγούδι επιπλέον μιξαρίστηκε που δε μπήκε στο tracklist του άλμπουμ και πολλά άλλα που δεν υπέστησαν κάποια μίξη. Σε περίπτωση που η δισκογραφική θελήσει κάποια έξτρα τραγούδια, έχουμε να τους δώσουμε bonus υλικό.
Η Century Media επανακυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό ειδικές εκδόσεις των “Wildhoney” και “A deeper kind of slumber”. Είσαι ικανοποιημένος από το αποτέλεσμά τους;
Νομίζω ότι είναι πάρα πολύ όμορφες. Μου αρέσει πολύ η συσκευασία τους. Έκαναν καλή δουλειά.
Και τι υπάρχει για τον επόμενο καιρό για τους ΤΙΑΜΑΤ;
Θα παίξουμε σε όσα καλοκαιρινά festivals μπορούμε και από τον Σεπτέμβριο θα διασχίσουμε την Ευρώπη. Εννοείται ότι όλο και κάτι θα κάνουμε και στην Ελλάδα.
Γιώργος Κόης
TIAMAT – “Amanethes” (Nuclear Blast)
Μπορεί να αποφάσισαν να βγουν από το καβούκι τους μετά από πέντε ολάκερα χρόνια, μπορεί να αποφάσισαν να σκληρύνουν πάλι τον ήχο τους, μπορεί ο κύριος Edlund να αποφάσισε να δώσει αγριάδα στη φωνή του, αφήνοντας στο ράφι τα καταπληκτικά goth φωνητικά του, τίποτα όμως δεν έχει αλλάξει που να τους βγάλει από το παρατεταμένο συνθετικό τέλμα τους. Ίσως να είναι και το χειρότερο άλμπουμ της καριέρας τους το “Amanethes”, κάτι που έλεγα μέχρι πριν λίγο καιρό για το “Prey”. Μια δουλειά που το πρώτο χτυπητό ελάττωμά της, είναι η έλλειψη ουσιαστικής έμπνευσης. Ένας αχταρμάς από λίγο καλό “Wildhoney”, λίγη ταχύτητα του “Clouds”, λίγο χάσιμο από το “Judas Christ”, έτσι για να τσιμπήσουν οι οπαδοί όλων των περιόδων και ας φάνε μάτια ψάρια. Το τελικό αποτέλεσμα ακούγεται ως προϊόν αγγαρείας, που έπρεπε να κυκλοφορήσει όπως και να έχει. Τι να το κάνω, για να δώσω ένα παράδειγμα, το PORTISHEAD-ικό “Summertime is gone”, όταν λίγο πιο κάτω υπάρχει το νηπιακού επιπέδου “Meliae”; Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι θα μπορούσε να αντιστρέψει αυτή την κατάσταση στους ΤΙΑΜΑΤ, αλλά αν είναι να κάνουν τόσο καιρό για να βγάζουν τέτοιες δουλειές, καλύτερα να συνεχίσουν το κολατσιό τους στο διάλειμμα που έκαναν. Από δήμαρχοι, απλοί κλητήρες δυστυχώς…
5 / 10
Γιώργος Κόης
