a
ΟΝΟΜΑ ALBUM: “Motorizer” – MOTORHEAD
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 2008
ΕΤΑΙΡΙΑ: SPV
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Cameron Webb
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Μπάσο, φωνητικά – Lemmy Kilmister
Κιθάρες – Philip Campbell
Τύμπανα – Mikkey Dee
Κατά καιρούς έχω γράψει διάφορα κείμενα για τους MOTORHEAD ή για κάποιο δίσκο τους και πλέον έχω αρχίσει να το βρίσκω δύσκολο να παραθέτω κάτι εισαγωγικό που να μην το έχω ήδη γράψει. Την παρέα του μπαρμπα-Lemmy όλοι την αγαπάμε! Κάθε τους καινούργια κυκλοφορία την περιμέναμε πως και πως. Με θυμάμαι το καλοκαίρι του 2008, να καθυστερώ κάμποσο να φύγω για ένα ταξίδι, μόνο και μόνο επειδή έτυχε να δω λίγη ώρα πριν αναχωρήσω, ότι είχε διαρρεύσει στο διαδίκτυο (μερικές μέρες πριν την επίσημη κυκλοφορία του) το “Motörizer”. Το κατέβασα επιτόπου, το πέρασα σε κινητό και mp3 player και «έκαψα» με συνοπτικές διαδικασίες κι ένα cd-άκι για να το ακούσω στο αυτοκίνητο. Το ταξίδι εκείνο ακόμα το θυμάμαι, μιας και το 19ο album των MOTORHEAD μου κράτησε γλυκιά συντροφιά καθ’ όλη του τη διάρκεια.
Το “Motörizer” περιέχει ακριβώς ότι περίμενε από τη μπάντα ένας οπαδός τους. «Μοτορχεντικό» heavy metal (ο Lemmy βέβαια ποτέ δε συμφωνούσε με τον όρο heavy metal), με τα κλασσικά φωνητικά του Lemmy και το ηδονικά παραμορφωμένο του μπάσο, τις ξυραφιαστές κιθάρες του Campbell και το “πατριωτάκι” τον Mikkey να λυσσομανά στα έρμα τα δέρματά του. Τα τραγούδια είναι όλα καλά, πιο πιασάρικα σε σχέση με προηγούμενες δουλειές τους και εγγυώνται ένα rock n’ roll 40λεπτο χωρίς πολλά μπλα μπλα και φιοριτούρες. Ο δίσκος κάνει δυνατό μπάσιμο με το straightforward “Runaround Man” που σε αρπάζει κατευθείαν από το γιακά. Τα “Buried Alive”, “Time is Right”, αλλά και το… ξαδερφάκι του “Ace of Spades”, “Rock Out” ακολουθούν στην ίδια λογική, χωρίς αυτό όμως να σημαίνει πως δεν υπάρχει περαιτέρω ποικιλία. Στο δίσκο βρίσκεις και πιο mid-paced στιγμές (“When the Eagle Screams” & “Heroes”) και πιο rock n’ roll (“English Rose” & “The Thousand Names of God”), αλλά και blues (“One Short Life” & “Back on the Chain”). Και κάπου εκεί έρχεται και ο Cameron Webb, που σε ρόλο… Παρλιάρου, δένει ιδανικά το γλυκό με την υποδειγματική και πιο heavy παραγωγή του.
Στο “Motörizer” οι MOTORHEAD δεν έδωσαν κάτι καινούργιο στη μουσική γενικά, αλλά ποτέ δεν ήταν είναι αυτό το ζητούμενο από αυτούς. Αυτό που πάντα ήθελε κάποιος από την αφεντιά τους ήταν καλή μουσική και αυτό (σχεδόν) πάντα το πετύχαιναν και με το παραπάνω. Καλύτερο από τον προκάτοχό του (“Kiss of Death”), συμπαγές, δυνατό και χωρίς ουσιαστικές αδυναμίες, το “Motörizer” αποτελεί μια ακόμα όμορφη στιγμή στην μακρόχρονη πορεία της μπάντας.
Did you know that:
– Το εξώφυλλο του δίσκου είναι το πρώτο μετά από άαααπειρα χρόνια που δεν γίνεται δια χειρός Joe Petagno. Διαφορές μεταξύ του ιδίου και του management της μπάντας οδήγησαν στη λύση της συνεργασίας τους, με τον Mark De Vito να αναλαμβάνει. Στο εξώφυλλο απεικονίζεται ένας θυρεός/ ασπίδα χωρισμένος σε τεταρτημόρια. Πάνω αριστερά φαίνονται τα τρία λιοντάρια της Αγγλίας που αναφέρονται στον Lemmy. Κάτω αριστερά οι τρεις κορώνες της Σουηδίας για τον Mikkey Dee, κάτω δεξιά ο κόκκινος δράκος της Ιρλανδίας για τον Phil Campbell και πάνω δεξιά ο Snaggletooth που αναφέρεται σε όλη τη μπάντα.
– Ανάμεσα στις συναυλίες της μπάντας για την προώθηση του “Motörizer” ήταν και η εμφάνισή τους στο Dubai Desert Rock Festival (6 Μαρτίου 2009), που αποτέλεσε και την πρώτη φορά που έπαιζαν ζωντανά οι MOTORHEAD στη περιοχή της Μέσης Ανατολής.
