ΟΝΟΜΑ ΑΛΜΠΟΥΜ: “State of Euphoria” – ANTHRAX
ΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1988
ΕΤΑΙΡΕΙΑ: Island Records
ΠΑΡΑΓΩΓΟΣ: Mark Dodson, ANTHRAX
ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΠΑΝΤΑΣ:
Φωνητικά – Joey Belladonna
Κιθάρες – Scott Ian , Dan Spitz
Μπάσο – Frank Bello
Drums – Charlie Benante
1987 και οι ANTHRAX κυκλοφορούν το τρίτο τους άλμπουμ , το “Among The Living”, ένας δίσκος που, ακόμα και σήμερα θεωρείται ορόσημο για τους Αμερικανούς thrashers, ενώ από πολλούς θεωρείται ο καλύτερος τους. Κακά τα ψέματα. Το “Among The Living” , ήταν η κυκλοφορία που έθεσε πολύ ψηλά τον πήχη για τους ANTHRAX. Υπό αυτή την έννοια, οτιδήποτε άλλο θα κυκλοφορούσε μετά το “Among The Living”, θα έπεφτε στη διαδικασία σύγκρισης. Υπολογίστε και το γεγονός ότι η Island Records, προσπαθώντας να εκμεταλλευτεί στο μέγιστο το ρεύμα του συγκροτήματος εκείνη την εποχή, τους πίεσε να κυκλοφορήσουν το διάδοχό του, μόλις μερικούς μήνες μετά.
Καταλαβαίνει κανείς λοιπόν, το ειδικό βάρος που έπρεπε να σηκώσει η μπάντα, όπως και το νέο της πόνημα. Δεδομένων αυτών των συνθηκών, το “State of Euphoria” θεωρείται ένας αξιοπρεπέστατος αλλά και υποτιμημένος, κατά την άποψη μου, δίσκος. Η ίδια η μπάντα έχει παραδεχτεί ότι το “State of Euphoria” θα έπρεπε να δουλευτεί λίγο περισσότερο, καθώς αφήνει στον ακροατή την αίσθηση του ανολοκλήρωτου. Παρ’όλα αυτά, περιλαμβάνει κάποια πολύ στιβαρά κομμάτια όπως τα προσωπικά μου αγαπημένα “Be All, End All” και “Finale”, που αποτελούν την εισαγωγή και τον επίλογο του δίσκου αντίστοιχα. Δυναμικά, ταχύτατα, με δολοφονικά riff και αξιομνημημόνευτα ρεφραίν, κλασικά ANTHRAX δηλαδή!
Από εκεί και πέρα, υπάρχουν κομμάτια όπως το “Now It’s Dark”, “Misery Loves Company” , “Make Me Laugh”ή το φοβερά υποτιμημένο “Schism” που άνετα μπορούν να συμπεριληφθούν στα highlights του δίσκου, τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά. Και φυσικά υπάρχει και η δισκευή στο “Antisocial” των Γάλλων TRUST που έδωσε τεράστια ώθηση στη μπάντα.
Ενστάσεις; Μάλιστα. Το “Who Cares Wins” εκτιμώ ότι είναι η πιο αδύναμη στιγμή του άλμπουμ, ένα κομμάτι που μάλλον αν δεν ήταν τόσο αδικαιολόγητα μεγάλο σε διάρκεια θα ήταν σαφώς καλύτερο. Αχρείαστο επίσης το μονόλεπτο instrumental “13”. Σε γενικές γραμμές όμως, το “State of Euphoria” , αν λαβουμε υπόψη και τις συνθήκες που ηχογραφήθηκε, είναι ένας πολύ καλός ANTHRAX δίσκος, με πολύ δυνατη riffολογία και έναν Belladonna σε εκπληκτική κατάσταση.
Και κάτι τελευταίο. Μην σας ξεγελάει το καρτουνίστικο οπισθόφυλλο. Το “State of Euphoria” είναι ένας απίστευτα βαρύς και σκοτεινός δίσκος. Είναι ο δισκος όπου οι ANTHRAX “σοβάρεψαν” επικίνδυνα και έθεσαν τις βάσεις για να κυκλοφορήσουν δυο χρόνια αργότερα το εκπληκτικό “Persistence of Time”.
Did you know that:
– Το άλμπουμ έκανε εντυπωσιακό άνοιγμα στο Billboard, φτάνοντας μέχρι και την τριακοστή θέση στην σχετική κατάταξη της λίστας.
– Για μια ακόμη φορά, οι επιρροές από τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο κάνουν την εμφάνιση τους στους στίχους των ANTHRAX. Έτσι, το “Misery Loves Company” είναι βασισμένο στο μυθιστόρημα “Misery” του Stephen King ενώ το “Now It’s Dark” είναι εμπνευσμένο από την ταινία “Blue Velvet” και τον ψυχάκια χαρακτήρα του Frank Booth, ερμηνευμένο από τον Dennis Hopper.
– Σε λίγες μέρες, και συγκεκριμένα στις 5 Οκτωβρίου θα κυκλοφορήσει μια deluxe επετειακή έκδοση του δίσκου για τα 30 χρόνια του, που θα περιλαμβάνει μπόλικα καλούδια, από b-sides μέχρι και ένα CD που θα δείχνει στους οπαδούς τον τρόπο που ηχογραφήθηκαν τα κομμάτια του άλμπουμ.
Θοδωρής Κλώνης
